Այս օրերին կրկին Հայաստանի համար աշխարհաքաղաքական առումով բարդ ժամանակներ են, և կրկին երկընտրանքի առաջ ենք: Մեծից փոքր հասկանում ենք, որ հարկավոր է ճիշտ կողմնորոշվել, որպեսզի Նոյի ժամանակներից 21-րդ դար հասած հայությունը կարողանա պահպանել իր պետականությունն ու բազում զոհերի գնով նվաճված անկախությունը:

Իրական կյանքի համար պիտանի, ինչպես նաև ծովագնացության ասպարեզում գիտուն, բանիմաց, մասնագետ երիտասարդներ պատրաստելու նպատակներով վաճառական Նիկողայոս Հովհաննեսի Աղաբաբյանը (1754, Նոր Ջուղա-1809, Աստրախան) մտադրվում է նոր տեսակի ուսումնական հաստատություն ստեղծելուն: Նա հոր մահից հետո, 1754-ին եղբոր` Հակոբի հետ տեղափոխվում է Ռուսաստան, ընդունում ռուսական հպատակություն, որոշ ժամանակ ապրում Մոսկվայում:

Սա գրողի երևակայությամբ ստեղծված անիրական հրաշապատում չէ և նպատակ չունի որևէ գաղափար ընդգծելու, կյանքի որևէ երևույթ ավելի վառ ու ցայտուն ներկայացնելու: Սա ներկայից մտքով և հոգով առաջ անցնելու, ապագայի մեջ ինքն իրեն տեսնելու մի հայտնություն է: Սա ճանապարհ է, որով Աստված խոսում է բանաստեղծի հետ, որպեսզի նա հասկանա, թե ով է ինքը: Նման հայտնությունները սովորաբար տրվում են տեսիլքի միջոցով, երազով, հրեշտակների միջոցով կամ էլ որպես Աստծուց ստացած ուղիղ անդրադարձ:

Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի նախաձեռնությամբ «Ալբերտ և Թովէ Բոյաջյան» ցուցասրահում բացվել է գեղանկարիչ Վահե Թևոսյանի անհատական ցուցահանդեսը՝ «Բու» խորագրով:

«ՀայՖեստ» 11-րդ փառատոնը կմեկնարկի բրիտանական «1927» թատերախմբի «Կենդանիներն ու երեխաները գրավել են փողոցները» բեմադրությամբ:

Հոկտեմբերի 2-ին Հայաստանի ազգային պատկերասրահում կբացվի լիտվական լուսանկարչության «Սերունդների երկխոսություն. առօրյա կյանք» խորագրով ցուցահանդեսը:

ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանը, hիմք ընդունելով ՀՀ կառավարության 2013 թվականի ապրիլիի 4-ի N 400-Ն որոշման 3-րդ կետը, հրաման է ստորագրել «ՀՀ 2013/2014 ուսումնական տարվաասպիրանտուրա ընդունելության նպաստի ձևով ուսման վճարի փոխհատուցմամբ, հեռակա ուսուցմամբ տեղերիբաշխումը հաստատելու մասին»:

Վլադիմիր Նաբոկովի «Լոլիտա» գիրքը լույս տեսնելուց անմիջապես հետո գրական ասպարեզում բուռն կրքեր առաջացրեց. գրաքննադատների մի մասն այն համարում էր «լավագույն գիրք», մյուս մասը` «կեղտոտ գրքույկ»` դրանով նպաստելով գրքի տպաքանակի կայծակնային արագությամբ սպառմանը:

Ինչպիսի՞ն է այսօր Հայաստանում գրականության ժառանգորդության խնդիրը։ Ինչո՞ւ հայ գրականության մեծերին այսօր արժանի փոխարինողներ չկան։ Երևանի գրողների միության նախագահ ԱԲԳԱՐ ԱՓԻՆՅԱՆԸ մեզ հետ զրույցում ընդգծեց, որ գրականության մեջ ժառանգորդության խնդիրը պետք է լինի գրական գործիչների ուշադրության կենտրոնում։

Համազգային թատրոնը բազմամարդ էր, հնչում էր սիրված դերասանի կենդանի ձայնը, շուրջ բոլորը մոմեր էին, հրաժեշտի ծաղիկներ, զսպված արցունքներ, լուռ աղոթք: Զրույցները ՍՈՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ բացակայության ու նրա մշտատև ներկայության մասին էին: Ավելի քան երբևէ օդում թևածում էին հուշերը, ափսոսանքը, մտատանջությունը: Ավելի քան երբևէ շրջանառվում էր Համազգային թատրոնի շենքի հարցը: Դա վարպետի վերջին, մեծ երազանքն էր: