Կերա՞ր, Նիկո՛լ... Լա՞վ ես, գո՞հ ես... Հպա՞րտ ես...

Եվրոպայի ազգերը և պետական գործիչները հոգնել են հայկական անվերջանալի հարցից: Իհարկե, այդ նրանց միայն բերել է պարտություն պարտության հետևից: Հենց միայն դրա հիշատակումը նրանց մրափող խղճին վերադարձնում է չկատարված խոստումների սոսկալի մի պատմություն, խոստումներ, որոնց կատարման համար գործնականում ոչինչ չեն արել: Եվ վերջապես, դա սոսկ մի կոտորված, բայց տաղանդավոր փոքրիկ ազգ էր, որը չուներ նավթաբեր տարածություններ կամ ոսկու հանքեր:

Նիկոլ Փաշինյանը բացառապես իր լսարանի հետ է խոսում։ Սերիալային լսարանի։

1992 թվականի հոկտեմբերի 12-ին լույս տեսավ Հայաստանի երրորդ հանրապետության մայր թերթը` «Հայաստանի Հանրապետութիւնը»:

1. «...ձեր հարուստ դավաճանական փորձը և իշխանատենչ ագահությունը կօգնի տարածաշրջանում ամրապնդել թուրքական գործոնը և ամուր հիմքեր ստեղծել պանթուրքիզմի համար` վերջնականապես աևմատախիլ անելով հայկական գործոնը»: (Թուրքիա, Ադրբեջան, Պակիստան, Միջին Ասիական երկրներ)

Երկունք չէր եղել, Եղեգ էլ չկար, Ծովը չբեր էր, Երկինքը՝ տկար:

Ըստ օպերատիվ տեղեկությունների, ԵՊՀ-ի այսրոպեական ռեկտոր Հ.Հ-ի պատվիրակությունը, որի կազմում էր նաև Ա.Է-ն ու ևս մեկ՝ ոչ նշանակալի անձ, հանդիպել է Մոսկվայի պետական համալսարանի բազմամյա ռեկտոր, ճանաչված գիտնական Վիկտոր Սադովնիչիի հետ (МГУ имени М.В.Ломоносова):

Եթե հայ մարդուն պատմությունը ոչինչ էլ սովորեցրած չլիներ (թեպետ՝ բազմիցս է դասեր տվել ու տալիս), միևնույն է՝ կան աքսիոմատիկ ճշմարտություններ, որոնցից շեղվելը միայն կործանարար հետևանքների է հասցնում:

Գրապահոցում հատուկ խնամքով ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ականատեսի գրավոր հուշատետր եմ պահում,որը որոշել էի հարմար առիթով նվիրել Ինստիտուտ թանգարանին։

Ցանկացած նոր քաղաքական ընդդիմադիր ձևաչափ,որի նպատակը կապիտուլյանտների խունտայի հեռացումն է, Արցախի Ադրբեջանի կազմում չլինելն է ու Հայաստանում ազգային պետականության վերականգնումը ՝ ընդունելի ու ողջունելի է, եթե այդ շարժումը մերժում է 2018-ի իշխանազավթումը։