Թվում է թե մեր հարցերի վերաբերյալ կիսահայհոյախառն լեզվով անվերջ քննարկումները վաղուց արդեն դարձել են կոնտրպրոդուկտիվ, քանի որ մեր էության, հնարավորությունների ու նպատակասլաց գործել չկարողանալու հետ կապված ամեն ինչը պարզ ու հայտնի է, և այլևս այս ուղղությամբ խորանալու տեղ չկա։
Նյարդապայքարը շարունակվում է:
«Դուք մուտք եք գործում Ադրբեջանի Հանրապետության տարածք»:
Ինչպես գիտենք, Ադրբեջանը վերը նշված տեքստով ցուցանակ է տեղադրել Լաչինի միջանցքի այն հատվածում, որտեղ երկու օր առաջ, առանց որևէ դիմադրության, տեղադրեց նաև իր դրոշն ու հսկիչ անձնագրային անցակետը:
Երկրում հաստատվել է պատային վիճակ, որը բերում է անհուսության աճի և, հետևաբար, ագրեսիայի գեներացման. թքելը, անձրևանոց նետելը, ամբիոն գրավելը ծիծաղելի բաներ են այն սցենարի համեմատ, ինչը կարող է տեղի ունենալ, դեպի ուր մենք գնում ենք։
Նիկոլը հուշում է իրեն հեռացնելու եղանակը:
Նիկոլն ասում է. «Մենք ամենևին էլ իշխող, կառավարող էլիտա չենք, մենք միջին վիճակագրական քաղաքացիներ ենք, ովքեր կառավարելու մանդատ են ստացել»։
Որևէ կերպ չթերագնահատեք Նիկոլի ելույթը։ Այն բազմաշերտ է, բազմավտանգ ու անպայման ունենալու է շարունակություն։ Եվ այն ամբողջական է ու «լեգիտիմ»՝ միայն ու միայն Ալիևի համաժամանակյա ելույթի հետ։ Ըստ այդմ.
Մարդկանց ու տարբեր մասշտաբի մարդկային խմբերի արժեքային համակարգի, նրանց վարքի ու գործունեության իմաստային մեկնաբանումների մասին խոսելը դարձել է մոդայի նման մի բան։
Աշխարհաքաղաքականության հիմքը երկրագնդի վրա ուժերի ու հզորությունների բաշխումն է, որը կարող է ունենալ քաղաքական, գաղափարական, տնտեսական, ռազմական, ռեսուրսային, կլիմայական, մշակութային և ավելի պակաս կարևոր բաղադրիչներ։