Հայոց գլխավոր սինլքորը Արցախի նկատմամբ իր որոճած դավաճանության մասին հիմա ավելի անսքող ու անկաշկանդ է արտահայտվում:

Հրեա բլոգեր Ալեքսանդր Լապշինի գրած տարօրինակ մտքերի ու Հայաստանում կասկածելի շրջագայությունների մասին ինձ հաճախ են տեղեկացնում մեր շատ հայրենակիցներ, բայց ես գերադասում եմ չարձագանքել այդ տղայի գործունեությանը։ Թեպետ ինքս 2017-2020թթ. ընթացքում շատ օգնել եմ Լապշինին, նրա ձերբակալման ընթացքում օգնել նրա ընտանիքին' հավատալով նրա անմեղությանն ու հայասիրությանը, բայց 2021-ի ամռանը արդեն ինձ համար պարզ էր Լապշինի տեսակն ու նպատակները' փողը բացում է բոլոր դռները։

Այդ ինչպե՞ս եղավ, որ տոտալիտար խորհրդային համակարգում (որը ևս գլոբալիզացիոն տարատեսակ էր) Խորհրդային Հայաստանի կրթական համակարգում ձևավորված

Երբ մենք վեր կանգնենք անձնական շահերի սահմանափակ ընկալումներից, ընդունենք, որ չպետք է թույլ տանք, որ մեր ընչաքաղցությունը բավարարելու գնով մեզ քողարկված կամ բացահայտ պատմություն, մշակույթ, վերջապես վարքագիծ թելադրեն, այնժամ կգիտակցենք, որ մենք կարող ենք ամուր կանգնել սեփական ոտքերի վրա և թելադրել այլոց։ ՈՒստի անհրաժեշտ է մշակել հազարամյակների համար նախատեսված, ամեն մանրուք հաշվարկած անասելի խորքային տեսլական, որն ուղղված կլինի ազգային ինքնության հուսալի երաշխավորմանը։ Իհարկե, կան հրատապ խնդիրներ՝ անվտանգություն ապահովող Արցախի անկախություն, ռազմագերիների շուտափույթ վերադարձ, Հայրենիքի համար զոհվածների և նրանց ծնողների նկատմամբ խորը հարգանքի ձևավորում, պետության ինքնիշխանության վերականգնում և այլն, սակայն ահռելի տառապանքով ձեռք բերվող բոլոր այս մեծ արժեքները կլինեն հեղհեղուկ, նվազ պաշտպանված, քանի դեռ չեն ձևավորվել խորքային հուսալի մթնոլորտ ապահովող հենասյունները։ Դրանց բացակայության դեպքում, միշտ էլ կարող է հայտնվել մեկը, որը ոչ միայն բոլոր այդ արժեքներից գրեթե անարգել կհրաժարվի, այլև խրոխտ կեցվածքով կհիմնավորի, որ դրանք միայն չարիք են։

Բլինքենն ասում է... Լավրովն ասում է... Միշելն ասում է... Մակրոնն ասում է ... Իսկ նորին գերազանցություն Մեծ Բրիտանիան… չի՛ ասում, գործում է:

Այսօր գերազանց հնարավորություն է ստեղծվել վերադարձնելու ՀՀ միջազգայնորեն ճանաչված և անբաժանելի մաս կազմող Արծվաշենը:

Ամեն ինչ այդքան հեշտ չէ, որքան պատկերացնում ենք: Նաև այնքան անհույս չէ, որքան պատկերացնում ենք։ Մեռնելիս խռխռացնե՞լս որն է: Հանձնվե՞նք, չպայքարե՞նք այլևս:

Ժամանակակից պատերազմներում հաջողություններ են գրանցում այն երկրները, որոնք կարողանում են արդյունավետ կազմակերպել թիկունքային աշխատանքները, մասնավորապես՝ զենքի ու զինամթերքի արտադրության, գնումների, բեռների հավաքման և տեղափոխման խնդիրները։ Վառ օրինակ՝ ներկայում Ռուսաստանի և Չինաստանի սահմանին կուտակվել են 6000-ից ավելի կոնտեյներներ, քանի որ Ռուսաստանի մաքսային ծառայությունը և երկաթուղային ընկերությունը չեն կարողանում արագ իրականացնել մաքսազերծումն ու բեռների փոխադրումը արևելքից-արևմուտք։ Անշուշտ, այդ բեռների մեջ կլինեն նաև մարտական գործողությունների համար ապրանքներ, որոնք խիստ անհրաժեշտ են ռազմաճակատում։ Հակառակ դրան՝ ուկրաինական կողմը, գտնվելով ռազմական գործողությունների թատերաբեմում, կարողանում է արևմուտքից քողարկված, երրորդական նշանակության ճանապարհներով ներկրել ահռելի քանակությամբ զենք ու զինամթերք, երկակի նշանակության ապրանքներ և այլն։

Ցանկացած խոհանոցից դուրս եկող սնունդ ունի հստակ ընդգծված երթուղի՝ այն սկզբում մատուցվում է շենքում բնակվող մարդկանց սեղանին՝ որպես ուտելիք, իսկ ճաշից հետո սեղանին առկա սննդի ամբողջ մնացորդը միախառնվում և վերածվում է լափի, և տեղափոխվում շենքի տարածքում առկա տարատեսակ կենդանիների լափամաններ՝ ապահովելով նրանց ֆիզիկական գոյությունը ևս:

Էրդողանը մինչև վերջ օգտագործեց վարչական ռեսուրսը: Հիմա կասեք՝ իբր գյուտ արեցիր, էդ ո՞ր իշխանությունը չի օգտագործում իր վարչական ռեսուրսը, մանավանդ որ, վերընտրվելու խնդիր ունի: