Ի՞նչ են տալիս Հայաստանին հակառուսական տրամադրությունները

Բոլորովին նորերս Եվրախորհրդարանը նույն օրը քննարկեց երկու հարց` իրավիճակը ՈՒկրաինայում և «Սեռական ու վերարտադրողական առողջությունը և իրավունքները» բանաձևը: Ինչ վերաբերում է ՈՒկրաինային, ամեն ինչ պարզ է. պետք է այդ երկիրը դուրս բերել Ռուսաստանի ազդեցությունից և սնանկացնել նրան, ինչպես վարվեցին մերձբալթյան հանրապետությունների ու հատկապես Բուլղարիայի և Ռումինիայի հետ: «Եվրամիությունը երբեք բյուջետային օժանդակություն չի տրամադրում այն երկրներին, որոնք մերձեցում են փնտրում նրա հետ», հավաստում է «Գարդիանը»: Ի դեպ, ինչո՞ւ ԵՄ-ն չէր ձգտում ՈՒկրաինայի հետ ասոցացվել նացիոնալիստ Յուշչենկոյի կառավարման տարիներին: Վերջինս խորհրդարանական մի նիստով կամ նույնիսկ մի հրամանագրով կլուծեր այդ հարցը, և ներկայիս բարդությունները չէին առաջանա: Բայց բանն այն է, որ այն ժամանակ չէր ձևավորվել Մաքսային միությունը, որը ներկայումս հաջողությամբ գործում է և սկսում հրապուրել նույնիսկ ոչ հետխորհրդային տերությունների: Իրողություն է` երբ Բուլղարիան ու Ռումինիան գտնվում էին Խորհրդային Միության (Ռուսաստանի) ազդեցության ներքո, երկուսն էլ արդյունաբերական ու գյուղատնտեսական առումով զարգացած պետություններ էին: Իսկ այսօր նրանք սոսկ Եվրամիության գետտոներն են, ոչ ավելի: Երբ բուլղարներին հարցնում են, թե իրո՞ք ներկայումս շատ ավելի վատ է, քան Օսմանյան կայսրության ժամանակ, նրանք պատասխանում են, որ այն ժամանակ բուլղարներին գոնե միավորում էր թուրքական լծից ազատագրվելու գաղափարը: Իսկ արդեն «եվրոպականացած» բուլղարը համակված է միայն նյութական ապահովության անհատական փնտրտուքներով. երկիրն արդեն լքել է երկու միլիոնից ավելի մարդ, գերազանցապես երիտասարդներ:
Իսկ հիմա դառնանք վերոհիշյալ էկզոտիկ վերտառությամբ բանաձևին, որը ոչ մի կապ չունի ՈՒկրաինայի հետ: Ինչ է նշանակում սա: Մեղա՜ քեզ, Տե՛ր Աստված, նույնիսկ անհարմար ես զգում հայ ընթերցողին վերարտադրելու այն, ինչ ուսուցանում, թե քարոզում է այդ փաստաթուղթը: Գլխավոր միտքը` մինչև 4 տարեկան երեխաները պետք է իմանան, թե ի՜նչ երջանկություն է սեփական սեռական օրգաններին ձեռք տալը, այսինքն, ձեռնաշարժության կիրառումը վաղ տարիքում (հենց 4 տարեկանից) դիտվում է որպես լուրջ ներդրում սեռական դաստիարակության մեջ: Եվ սա դեռ ոչինչ, ծանոթանանք նաև բանաձևի մյուս «պոստուլատներին»: ՈՒրեմն, մինչև 6 տարեկան երեխաները պիտի լուսավորված լինեն նույն սեռի ներկայացուցիչների ինտիմ հարաբերությունների մասին: Ինը տարեկանում արդեն պիտի յուրացրած լինեն անվտանգ սեքսի մեթոդները: Երեխաներն առհասարակ պիտի իրազեկվեն սեքսուալ կողմնորոշման և սեռական ինքնության ու կենսաբանական սեռի միջև տարբերությունների մասին (խե՜ղճ երեխաներ): Նաև 15 տարեկան դեռահասները պիտի իմանան, որ պտղաբերության` բազմածնության մեջ տեղի ունեցած բնական փոփոխություններից են սուրոգատ մայրությունը, վերարտադրողականությունը բժշկության օգնությամբ և նորածինների գենետիկ «դիզայնը»… Խեղկատակություն չէ՞, երբ մայրցամաքային խորհրդարանի պատկառազդու ընտրյալ օրենսդիր պատվիրակները ամենայն լրջությամբ քննարկում և արժեքավորում են մանկական ձեռնաշարժության հարցը: Եվրոպացիները խելքները լրիվ թռցրել են` ասում են ռուսները:
Հազիվ թե հետաքրքիր լինի, թե Եվրախորհրդարանն ինչ որոշում ընդունեց ՈՒկրաինայի վերաբերյալ: Բայց ահա հիշյալ տխրահռչակ բանաձևը ձայների մեծամասնությամբ արժանացավ խորհրդարանի կանանց իրավունքների և սեռերի հավասարության կոմիտեի հավանությանը:
Այս Եվրոպայի հե՞տ է ուզում միավորվել Հայաստանը, ավելի ճիշտ նրա մի մասը: Բայց չէ՞ որ երեխաների «դաստիարակության» այս այլասերիչ մեթոդները մասնավոր պարագա չեն, այլ մարդուն սոսկ բնազդով առաջնորդվող կենդանու վերածելու համապարփակ քաղաքականության հերթական փուլ: Կարո՞ղ եք պատկերացնել մի այսպիսի արտառոց տեսարան. Հայաստանը անդամագրվել է «քաղաքակիրթ» Եվրոպային, կիսում է նրա «համամարդկային» արժեքները, և համար առաջին կամ համար երկրորդ հայ ծնողը (սեռն այստեղ ոչ մի նշանակություն չունի) իր չորս տարեկան երեխային (տղա թե աղջիկ` նույնպես կարևոր չէ) քնքշորեն եվրոպածին սեռական դաստիարակության դաս է տալիս` բալիկ ջան, ա՛յ, եթե ձեռք տաս քո …ին և ուրախանաս, քեզ քաղցր շոկոլադ կտամ։
Հայաստանի հեռուստատեսությամբ եվրասերների և ռուսասերների բանավեճային մի հակամարտության ժամանակ վերջիններս շեշտադրեցին ժամանակակից Եվրոպայի հիրավի սահման չունեցող բարոյազրկությունը: Մյուս կողմն էլ հակադրվեց, թե Ռուսաստանն էլ ալկոհոլիկ երկիր է: Բայց, ներողություն, Ռուսաստանը իր բացերը չի պարտադրում ուրիշներին, այդ թվում նաև` օրենսդրականորեն, ինչպես վարվում է Եվրամիությունը, իր հետ ասոցացվող կամ իրեն անդամագրվող երկրների վզին փաթաթելով միասեռականությունը, գենդերային հավասարությունը, ազգի ինքնությանն սպառնացող ոչխարային հանդուրժողականությունը, հայր-մայր սրբությունների բացառումը և այլն, և այլն:
Հազիվ թե տեղին կլինի նշված իրողությունների ֆոնի վրա խոսակցություն բացել Հայաստանի` դեպի Եվրամիությո՞ւն, թե՞ Մաքսային միություն կողմնորոշվելու հարցի շուրջ, առավել ևս, երբ ընտրությունը կատարված է: Սակայն իմաստ ունի դա անել մի նկատառումով: Երևանում հակառուսական ու հատկապես հակապուտինական ելույթները աչքի էին ընկնում ոչ կոռեկտությամբ, ինչպես հայոց լրատվամիջոցներն էին նշում` բղավոցներով, անտակտ արտահայտություններով ու կարգախոսներով: Ինչո՞ւ են Հայաստանում մոռանում, որ Ռուսաստանում ավելի շատ հայ է ապրում, քան հայրենիքում և որ արժե նրբանկատ լինել նրանց բախտի նկատմամբ: Ցանկացած հակահայկական տրամադրություն ցավալի ազդեցություն է ունենում նրանց վրա, ու հատկապես հոգեբանորեն: Եվ հետո, ինչո՞ւ են Հայաստանում այդքան ագրեսիվ դառնում ու երկիրը համակած խոր ճգնաժամի համար պատրվակ փնտրում մեղադրելու ուրիշներին, տվյալ դեպքում` Պուտինին ու Ռուսաստանին: Ինչո՞ւ են դառնում երկչոտ, երբ կարելի է ստեղծված դառը իրավիճակի մեջ մեղավոր սեփական չինովնիկների դեմ ընդվզել ագրեսիվորեն: Պուտի՞նն է մեղավոր, որ հայաստանցիները շարունակում են զանգվածաբար լքել հայրենիքը և բնավորվել հենց Ռուսաստանում: Հարցրեք նրանց կարծիքը այդ երկրի, ռուսների, Պուտինի մասին: Հարցրեք, թե ինչու են նրանք Ռուսաստանը գերադասում հայրենիքից:
Այդ նույն արտագաղթի ազգահեղինակազրկիչ հետևանքների մասին: Երևի Հայաստանում ևս իմացան Արզամաս քաղաքում տեղի ունեցած իրադարձությունների մասին: Տեղի «ԿփՈչ» հայկական սրճարանում սպանվել է մի ռուս երիտասարդ, մյուսը ծանր վնասվածքներով հայտնվել է հիվանդանոցում: Ինտերնետային տեսաժապավենում սպանության մեջ կասկածվող հայերից մեկը ոստիկաններին պատմում և ցուցադրում է, թե ինչպես է շաուրմայի համար միս կտրատող գործիքով բազմաթիվ հարվածներ հասցրել իր զոհին: Եվ ինչ է պարզվում. սրճարանը բացել են ընդամենը մեկ տարի առաջ Հայաստանը լքած ներգաղթողները: Նույնիսկ Արզամասի համեմատաբար հնաբնակ նախկին հայաստանցիները նզովում են այդ «վայրենի ու լկտի» հայրենակիցներին ու չեն ուզում պատասխանատվություն կրել նրանց համար: Եթե Ռուսաստանի իշխանությունները ուզենային պատժել «հակապուտինական» հայերին, ապա այդ միջադեպը հանգիստ կվերածեին նոր Բիրյուլյովոյի: Այդուհանդերձ քաղաքում մթնոլորտն ու հակահայկական տրամադրություններն այնքան են շիկացած, որ տեղի հայության 80 տոկոսը պատրաստվում է տեղափոխվելու Ռուսաստանի այլ բնակավայրեր (բայց ոչ Հայաստան): Երևանում ցասումնալից երթեր կազմակերպեք արտագաղթի դեմ, անարդարությունների պատճառով ստեղծված ծանր կենսապայմանների դեմ: Թե՞ ավելի տպավորիչ է բղավել Ռուսաստանի դեսպանության առաջ:

Ռուբեն ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Մոսկվա

Հեղինակի նյութեր

• «Ճղճղոցը» լռեցրին
• Քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը երկ­րորդ հնա­գույն մաս­նա­գի­տու­թ­յունն է
• Հեշտ է ա­սել` ա­նուղ­ղե­լի ռու­սա­սեր­ներ են
• Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ
• Երբ խոս­քը մի­լիար­դա­վոր դո­լար­նե­րի մա­սին է, մեծ տե­րու­թ­յուն­նե­րը գոր­ծում են ա­նո­ղոք
• Ոչ էն է մի բան, ո՛չ էլ` էս
• Եթե գլուխ չես հա­նում սե­փա­կան ղե­կա­վար­նե­րից
• Կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին աշ­խար­հա­փո­փո­խու­թ­յուն
• Ամեն ժո­ղո­վուրդ ար­ժա­նի է իր ղե­կա­վա­րին
• Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը
• Հույս-հարց-պա­հան­ջը ար­դեն դառ­նում է ինք­նան­վաս­տա­ցու­ցիչ
• Ներ­վեց... թմ­րա­մաք­սա­նեն­գը, բայց նա հրեա էր
• Գլխա­վոր կռ­վախն­ձո­րը կդառ­նա Ղա­րա­բա­ղը
• «Ի՜նչ հայ, հրեա է» («Հրեա­նե­րից պր­ծանք, ան­ցանք հա­յե­րին»)
• Քսան տա­րի նույն դեմ­քին են նա­յում
• Պու­տի­նի, լե­հե­րի և հրեա­նե­րի մա­սին
• Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան
• Չտես­նե­լու չտանք, թե վեր­ջերս Շոյ­գու­յին ինչ շու­քով ըն­դու­նե­ցին Բաք­վում
• Երբ ան­գամ մեկ ըն­տա­նիքն է դառ­նում հո­գա­ծու­թ­յան ա­ռար­կա
• Ինչով են զբաղ­ված եվ­րո­պա­ցի­նե­րը

Մեկնաբանություններ