ՈՒկրաինայում տեղի ունեցող հախուռն, դրամատիկ իրադարձությունները, բնականաբար, մասնագետները գլխավորապես վերլուծում են աշխարհաքաղաքական, ռուս- ուկրաինական, Արևմուտք-Ռուսաստան հարաբերությունների տեսանկյունից: Սակայն ռուսաստանյան լրատվամիջոցները հաճախ են անդրադառնում նաև Վիկտոր Յանուկովիչի անհատականությանը, գործելակերպին, բնավորության գծերին և այլն:

Բավարա՞ր ժամանակ է 6 տարին ինքնագնահատականի և ընդհանրական գնահատականներում սթափ, անկողմնակալ, իրատես լինելու համար: ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի դեպքում՝ փաստորեն ոչ: Անվիճելի է՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ունի դիրքի հիանալի զգացողություն. նա միշտ ապահովել է իր ամենաշահեկան դիրքը և կարողացել է օգուտ կորզել անհույս իրավիճակներից էլ:

Սիրիայի բանակը վերջերս աշխարհազորայինների աջակցությամբ հետ վերցրեց Թուրքիայի սահմանի մոտ գտնվող հայաբնակ Քեսաբի մերձակա ռազմավարական մի բարձունք։ Աշխարհն արդեն շաբաթներ շարունակ խոսում է քեսաբահայության ողբերգական ճակատագրի մասին։ Աշխարհը հիշել է նաև, որ, «պարզվում» է, Կիլիկիայի և մասնավորապես Քեսաբի տարաբախտ հայերը 1909 թվականից ենթարկվում են Թուրքիայի բռնություններին։ Կարծես մեր ազգի ողբերգությունը հիշելու համար վերստին պետք էր հարձակվել Կիլիկիո հայերի վրա։

Ինչո՞ւ ոչ ոք Հայաստանում չի ուզում իշխանություն լինել, երբ երկրում ամեն օր արթնանում է այնքան նախագահ, որքան բնակիչ է մնացել: Հարցը արդեն հռետորական չէ:

«Չինաստանը բացարձակապես սեփական շահերն է հետապնդում։ Դա մի հսկայական տերություն է, որն իր գործընկեր է համարում միայն Միացյալ Նահանգներին և ուրիշ ոչ մի գործընկեր չի ճանաչում։ Նա ունի միայն իր սեփական հայեցողությունը։ Եվ Դամանյան կղզու նման ոչ մի նվեր, որ Ռուսաստանը հանկարծ զիջեց Չինաստանին, չի փոխում այդ իրավիճակը։ Նրանք շատ մեծ գլոբալ շահեր ունեն։ Մենք շատ փոքր մեծություն ենք, մենք համաշխարհային առևտրի 1 %-ն ենք, պետք չէ մոռանալ։ Իսկ Միացյալ Նահանգներն ու Չինաստանը համաշխարհային առևտրի 46 %-ն են» (Գրիգորի Յավլինսկի, «Ազատություն» ռադիոկայան, 2014 թ. ապրիլի 13)։

Արդեն մի քանի շաբաթ է, ինչ շարունակվում է հայերի «Փրկենք Քեսաբը» համաշխարհային ակցիան` ի պատասխան Թուրքիայի և Արևմուտքի երկրների կողմից ֆաշիզմի հերթական դրսևորումների, որոնք շարունակում են պաշտպանել, այսպես կոչված, «սիրիական ընդդիմությանը»։ Իրականում օտարերկրյա վարձկանների ավազակախմբերին, որոնք, շուտով երեք տարի կլինի, ծվատում են Սիրիայի ժողովուրդներին։

Իրադարձությունները Հայաստանում, աշխարհում այնքան արագ են փոխվում, որ շատ դեպքերում անհնար է լինում գտնել տրամաբանական եզրը: ՈՒկրաինայի հարավ-արևելքում տեղի ունեցող զարգացումները դեռ շատ ջուր կքաշեն, փորձագետները չեն բացառում, որ այն վերածվի լայնամասշտաբ պատերազմի:

Ծառզարդարի կիրակին լուծեց քաղաքական օրակարգի թիվ 1 խնդիրը՝ ո՞վ է լինելու Հայաստանի վարչապետը: Հովիկ Աբրահամյանը: ՀՀԿ գործադիր մարմնի նիստում ապրիլի 13-ին նրա թեկնածությունն առաջադրեց նախագահ Սերժ Սարգսյանը:

Դիտենք լոկ: Հոգևոր շերտ. ամեն ինչում Աստծո կամքն է, մեր գլխից մի մազ չի ընկնում առանց Իր կամքի: Էլ առավել, որ Խաչելության շաբաթվա առաջին օրը կատարվեց վարչապետի նշանակումը: Հետո` նմանը նմանին է «գտանում», ու «նշանակվածն» ընդամենը ձգողականության օրենքի մեջ է հանրության պահանջարկ-առաջարկի հետ, որքան էլ դաժան լինի ձևակերպումը:

Ե՛վ այն, որ շարունակ վեճեր են առաջանում նավթի ու գազի շուրջ, և՛ այն, որ դրանց հանածո պաշարները մոլորակում, մասնագետների կարծիքով, վերջանալու վրա են, գիտնականներին ու ինժեներներին ստիպում են որոնել ու գտնել սովորական էներգակիրների այլընտրանքներ։ ՈՒստի «էներգետիկ հեղափոխություն» տերմինը, դուր գա, թե ոչ, ավելի ու ավելի է տարածվում, և «դա երբեք չի կարող լինել» կարգի ոչ մի դատողություն, ըստ էության, արդեն չի գործում։