Չգիտես ինչու, մեզնում բոլորը խոսում են անիրագործելի մեծ-մեծ բաներից, և ոչ մեկը չի ուզում խոսել համեմատաբար հեշտ իրագործելի փոքր բաներից ու ամեն օր մեր աչքը ծակող հարյուրավոր մանր սխալներից ու թերություններից։

Նիկոլը Ռեկյավիկում ճանաչեց Ադրբեջանը 86 600 քառ.կմ տարածքով՝ Արցախն էլ մեջը։

Թե բա՝ ժամանակները փոխվել են, պետություններն այլևս կայանում են միջավայրի հետ փոխգործակցության ու համակեցության պայմաններում: Դատարկ մխիթարանքներ են, ոչ ավել: Համարձակությունն է պարզապես պակասել, իրականությանը ուղիղ նայելու վճռականությունը: Պատմականորեն բարդ փոխհարաբերություններով հագեցած մեր տարածաշրջանում պետականություն ունեցել են նրանք, որոնցում եղել է բանակի պաշտամունք: Այդպես եղել է մի քանի հազար տարի առաջ, այդպես լինելու է նաև հետագայում: Նայեք՝ ինչ է տեղի ունենում մեր շուրջը և ապա նայեք՝ ինչ ենք մենք անում: Նայեք՝ ինչպես էին վերաբերվում մեզ, երբ ունեինք հաղթանակած բանակ, և ինչպես են վերաբերվում, երբ ունենք պարտված բանակ: Բանակը միայն Զինված ուժերը չեն, այլ պետության ընդհանուր կարողությունը՝ դիմագրավելու արտաքին մարտահրավերներին և լուծելու անվտանգության ու սահմանների ամուր պաշտպանվածության խնդիրը:

Մայիսի 15-ին Սամվել Բաբայանը մեծ բողոքի հանրահավաք է կազմակերպելու Ստեփանակերտում, ու հասկանալով, թե դա ինչ հետևանքների է բերելու, ես մեծ սարսափ եմ ապրում։ Բացեմ փակագծերը․

Միշելը հայտարարեց բանակցությունների այս փուլի արդյունքները։ Ինչպես և սպասելի էր, մեզ համար ոչ մի հուսադրող կետ չկար։

Պարզվում է՝ հարցազրույցը ծայրից-ծայր սուտ է, հերթական կրճատված օպերատորները բոլորն էլ տարիքային աշխատունակության սահմանում են, ավելին՝ վաստակ և մեծ փորձառություն ունեն:

Պիղծ մանկուրտներ, անհայրենիքներ...2018-ից ի վեր, առավել ևս ` 2020 թվականին սկսված ու չավարտված պատերազմից հետո իրական հայի համար ամեն բացվող օրը սուգ է։ Այսօր էլի մի հայ տոհմածառի շիվ կտրվեց, էլի մի հայ մայր որդեկորույս դարձավ:

ՀՀ արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը Հունգարիայի հետ երկկողմ դիվանագիտական հարաբերությունների վերականգման կարևորությունը հիմնավորեց երեք կետերով․

Ադրբեջանա-հայկական զինված դիմակայության հանգուցալուծման բանալին գտնվում է ոչ թե Վաշինգտոնում, Բրյուսելում կամ Մոսկվայում, ինչպես կարծում են որոշ խաղաղասերներ, այլ` խրամատում:

Հայոց ցեղասպանությունը կատարողներին, կազմակերպիչներին պատժող հայկական նվիրյալ վրիժառուների ոգեկոչման հուշակոթողը վերջին օրերին դարձավ յուրահատուկ սահմանաբաժան։