Հասանք` իջեք
17.03.2020 | 00:04
Նորից քվանտի մասին: Ասել ենք` «վերջին օրերին», երբ նուրբ աշխարհը գրեթե հպվում է կոշտ, հորիզոնական աշխարհին, վիբրացիաներն անչափ մեծ արագություն են ձեռք բերում: Նախկինում գործած մեղքը, որ կարող էր անգամ գործող սերնդի վճարմանը չարժանանալ, «սպասել» եկող սերնդի չորրորդ պորտին, դադարում էր գործոն լինելուց, անչափ մեծ արագություն ձեռք բերում, օգնում հենց այս սերնդին, մարդուն` հետահայացի մեջ մնալ, զգալ դրանք շատ արագ:
Բայց որ այսպես արագ ու այսքան «բեղմնավոր», ամենևին սպասելի չէր, ինչն էլ իր հերթին արձանագրումն է` շարունակականությունը պետք է միայն ու բացառապես «տեղավորել» ուղղահայացի` հոգևորի մեջ, այլապես հետևանքներն անդառնալի կլինեն:
Ասված է` վերջից առաջ գալիս է հպարտությունը: Չկրկնենք. այն ամենասատանայական-լյուցիֆերյան վիճակն է, որը հիմնահատակ է անում իր ճամփին պատահած ամեն բան: «Հպարտ քաղաքացու» այն դոզան, որն ամեն օր, ամեն վայրկյան ներարկվում է քրիստոնեությունն առաջինն ընդունած ժողովրդի ենթագիտակցության ծալքերում` երկրի, պետության, ոչ բարով, ղեկավարի կողմից, ամենաահավորն էր` տրանսգենդերների, եկեղեցու, դպրոցի, բանակի` բոլոր կարգի արժեհամակարգերի քանդման «ոլորտում»:
Արդյունքը չուշացավ: Ի դեպ. նկատենք, որ Իրանից ու Չինաստանից հետո հայաստանյան կորոնավիրուսյան «հաջողության պատմությունն» ամենացավոտը, եթե չասենք` ողբերգականն ու խորհրդապատկերայինն է` իր բոլոր դրսևորումներվ:
Կասկածվում, թեստավորվում է իշխող ընտանիքը, որն ինքամատույց` հանրաքվեի է տրված` երեխաներով ներառյալ, խցանվել է Սևանում: Այդ օրերին նրանց ավագ որդու ծննդյան օրն է եղել, ընտանիքը չէր երկնչել այն տոնելուց: Ընտանիքը հանրաքվեի է մասնակցում Սյունիքում` դեպ Արցախ տանող «տաճարի» դարպասների մոտ, ուր գնում են բոլոր «ճանապարհները»:
Լոկ մեկ` հպարտ պատճառով. «ընտանիքը» և նրա գլուխը չեն ուզում ունենալ այն Սահմանադրական դատարանը, որը մասնակիորեն խոչընդոտում է իր և իր արտասահամյանյան բոսերի ինքնազգացողությանը, հպարտության դոզայավորման չափաքանակին` Արցախը տալու, Ստամբուլյան այլասերվածություն և մնացյալ «անամոթությունները» «հավաստագրելու» համար:
Հաջորդիվ. Իտալիան. այն էլ ինչ-որ չափով, նշանային է. Իտալիայից վերադարձածները նշանդրեք են անում ու….. արդյունքները չեն ուշանում:
Հաջորդ նշանայինն է՛լ ավելի «անհերքելի» է, Աստծո դատաստանը. Սուրբ գիրքն ասում է` սկսվելու է իր իսկ տանից: Բա մի հատ հարց չտա՞. եթե Էջմիածինը «ծննդավայրն է իմ հոգուս», ինչպե՞ս եղավ, որ սուրբ քաղաքից այն սկսեց տարածականություն ունենալ: Արդյոք Խորենացու ողբի այն հատվածը չէ՞, որ շատ դեպքերում եկեղեցին էլ չեղավ իր բարձունքին, ու ի անհրաժեշտություն իր ձայնը, աղմուկը` ՃԻՉԸ չարարեց` այս ամենի դեմ. արտաքին «հեզաբարոյությունն» առավել նախընտրեց, երբ բողոքական, եհովական, մորմոն եկեղեցիները լցվել են մեր կյանք, մեր փողոցներ, մեր հոգի` տոնելու իրենց հաղթանակը:
Այս բոլոր արձանագրումները զուտ ճանաչողական բնույթի են: Կրկին խփում ենք նույնին: Որքան էլ աշխարհիկ իշխանությունները փորձեն միջոցներ ձեռնարկել (փա՜ռք Աստծո, որ արդեն իսկ նորմալ քայլեր անում են. էդպես է` վտանգը մինչև մաշկիդ, ջանիդ չդիչպի, ուշքի չես գա), բայց ամենամեծ անելիքն ունի հոգևոր շերտը:
ՈՒ այս դեպքում ամենևին չի նկատառվում եկեղեցին ու եկեղեցականը: Չեմ ասում` կղերականությունը հոգնեցնող է: Ասում եմ, որ հոգևոր մեկի` մի քանիսի գոյությունն իսկ զորու էր Սոդոմ-Գոմորը որը հենց այս` կորոնավիրուսային համաճարակի տակ էր, եթե ունենար 10… երկու` մեկ, արդար, կարող էր կանխել չարիքը, շարժել Աստծո գութը:
Միստի՞կ է: Բայց Իրականությունն ու Ճանապարհն է: Փորձենք գտնել այ սրա կոդը, անհատներին. մեկտեղ հառաչելու ուղերձ հղել նրանց` գիտակցական հասունությամբ շարժելու մեր ներսում ապրող ԱՄԵՆԱՄԵԾԻՆ, որն էլ կշարժի բոլորիս, այդ թվում` աշխարհիկ իշխանություններին, որոնցից, որքան էլ պարադոքսալ, այս պահին կախված է Հայաստանի ու Արցախի` բոլորիս ճակատագիրը:
Աղերսում եմ նախ` իմ ներքին համերաշխությունը իրենց հետ, ու հետո` նույն այդ այրերի` ժողովրդի հետ իրական, ներողությամբ, կատարվածն ու կատարվողը հասկանալով (ոչ կապիկաբար, ոչ պոպուլիստաբար, ոչ ամբիցիաբար, ոչ իրենա` այդ ամենից օգտվելու այլանդակ խասյաթի հանգույն):
Ներքին դարձ:
Ամե՜ն:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը Զանգեզուրի միջանցքի մասին ոչ մի նոր բան չի ասել Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմից հետո, որն ավարտվել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ։ Միևնույն ժամանակ, հայտնի չէ, թե այս հարցում Հայաստանը, Ադրբեջանը, Իրանը, Ռուսաստանն ու Թուրքիան ինչպես են «ընտելանալու» միմյանց:
-
Ասում են… Ռուսաստանի տարածքին հեռահար ճշգրիտ զենքերով հարվածներ հասցնելու հնարավորություն ՈՒկրաինայի ԶՈՒ-ն չունի, հետևաբար, եթե հայտարարվում է, որ ՈՒկրաինային թույլատրվում է նման հարվածներ հասցնել, ապա դա նշանակում է, որ ՆԱՏՕ-ն ուղիղ մտնում է կոնֆլիկտի մեջ Ռուսաստանի հետ
-
Ասում են… Վլադիմիր Պուտինի այցն Ադրբեջան պատմական իրադարձություն էր, քանի որ այն նշանավորեց Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի գլխավոր դաշնակցի փոփոխությունը։ Ավելի քան 30 տարի Հայաստանն այդպիսի դաշնակից էր, բայց հիմա որոշել է անցնել Արևմուտքի կողմը՝ ներառյալ Ֆրանսիան, ԵՄ-ը և ԱՄՆ-ը
-
Նիկոլն արգելել է իրեն նկարել Արարատների ֆոնին Ըստ մերձնիկոլական շրջապատից տարածվող լուրերի` կապիտուլյանտ ոչնչությունը հրահանգել է իր աշխատակազմի լուսանկարիչներին և օպերատորներին իրեն չպատկերել Արարատ լեռների ֆոնին:
-
Ասում են… Մի շարք երկրներում, ցավոք, նաև Հայաստանում մեծ խանդավառություն չկար այն հարցում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ կերպ վերահսկեր Հայաստանով լոգիստիկ ճանապարհը Նախիջեւանի և Ադրբեջանի հիմնական տարածքի միջև։ Այստեղ, նախ և առաջ, Թուրքիայի շահն է
-
Ասում են… Ես հստակ ասել եմ՝ նյութական որևէ ակնկալիք, կլինի կազմակերպություն կամ անձ, եթե ինքը ներգրավված է այս շարժմանը, չի կարող ունենալ, սկսած ինձնից, փոխարենը՝ մենք բոլորս կստանանք Հայրենիք ու Պատիվ
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
Տարածաշրջանային
