Չգիտեմ՝ նո՞ր երևույթ է, թե՞ հին, բայց, ամեն դեպքում, սարսափելի է. տպավորություն է, որ շատերը, ցավոք, հասարակության ճնշող մեծամասնությունը ամեն օր սպասում է, թե ո՞վ է մի տեղ սայթաքելու, որպեսզի ոչնչացնեն, կոտրեն, փչացնեն մարդուն։
Ինչո՞վ է Փաշինյան Նիկոլը տարբերվում Ջուղայի խաչքարերն ավիրող, ոչնչացնող թուրք բարբարոսներից: Տարբերվում է նրանով, որ ցանկանում է այդ խաչքարերը ոչնչացնել մեր երիտասարդության մտքերում և սրտերում...
Ինչպես խուսափել խայծից կամ, ժողովրդական լեզվով ասած, «կուտը չուտել»։ Ահա մի կարևոր հարց, որի մասին չի խոսվում և անտեսված է։ Սիրելիներս, այս հարցը արժեր քննարկել մեր հավաքական ինքնության տեսանկյունից աստվածային լույսի ներքո, սակայն չբարդացնելու համար խոսենք քաղաքական ու ժողովրդական լեզվով...
Իրական պետական, գաղափարական, եթե կուզեք, քաղաքական գործիչը ոչ թե պետք է ձգտի ներկայացնել մեծամասնությանը, այլ ձգտի ձևավորել արժեքային, պետական, գաղափարական և քաղաքական մեծամասնություն:
Ճշմարիտ, հավասարակշռված խոսքը, բոլորի հանդեպ հայրական հոգատարությունը հունից հանում, կատաղեցնում է թափոնին։ Թափոնը հետ է սովորել այդ ամենից, նրան հիմա հարազատ է վեցամյա ճղճղոցը, ամենօրյա ստոր սուտը, հայհոյախոսությունն ու բանսարկությունը...
Փոխե՛ք ձեր մտքերը դեպի բարին և այդժամ կգտնեք քաղաքակրթական չափազանց բարձր արժեքներ և՛ մարդկանց մեջ, և՛ մեր ազգի պատմության։ Սիրելինե՛րս, մեր ազգը առնվազն հինգ-վեց հազար տարվա, որոշ հաշվարկներով` մինչև տասներկու հազար տարվա պատմություն ունի։ Բնական է, որ այդ ընթացքում ունեցել է վերելքներ ու վայրէջքներ։ Հարցն այն է, թե հիմա ինչու և հանուն ինչի է ավելի շատ բացասականն ի ցույց դրվում: Հնագիտական շերտերում էլ բազում ավելորդություններ կան, սակայն արժեքն է ուսումնասիրվում և ցուցադրվում։
Մի օր մենք ազգովի պետք է այդ համազգային ապաշխարությունը իրականացնենք, ներքին դարձ ապրենք, մաքրվենք մեզ պաշարող բոլոր մահացու ախտերից` հպարտությունից, ծուլությունից, անտարբերությունից, ստից, ագահությունից...
Երբ չինացիները որոշեցին «խաղաղության դարաշրջանում» ապրել, նրանք կառուցեցին Չինական մեծ պատը: Նրանք կարծում էին, որ ոչ ոք արդեն չի կարող թափանցել այդ պատով։
Ես ծնվել եմ Նոր Բայազետում, կարող եմ ազատ խոսել հորս ու մորս մասին, իմ պապ ու տատի մասին և` վերջ։ Այդքանը: Ընդամենը: Եվ ոչ այն պատճառով, որ ես իմ նախնիների մասին ավելին չգիտեմ, այլ նրա համար, որ մեծ պապերս ու տատերս եկել են Բայազետից: Իսկ Բայազետն առայժմ դուրս է մեր այժմյան պետական սահմաններից, հետևաբար խիստ գաղտնի ու արգելված թեմա է։ Նաև` վտանգավոր. բա որ հանկարծ մեր առանց այդ էլ կատաղած հարևաններն ավելի կատաղե՞ն։
Ձմռան նախաշեմին ավելի ընդգծված պայթյունավտանգ է դառնում մեր տարածաշրջանը։ Աշխարհը փոխանակ Իսրայելին զսպի, Իրանի նկատմամբ նոր պատժամիջոցներ է կիրառում, այս անգամ այն տարածվում է նաև իրանական ավիաընկերությունների վրա։