Անցնող տարվա ընթացքում միակ դրականը, թերևս, որդուս հետ միասին սեփական տան առաջին քարը սեփական ձեռքով դնելու բերկրանքն էր։

Գյումրիում քաղաքային իշխանությունների շուրջ տեղի ունեցող պրոցեսներին հետևում եմ այնքանով, որ Բալասանյան դաշինքի շատ անդամների հետ կյանքի տարբեր ժամանակահատվածներում ընկերություն եմ արել: Միկային Իրաքից հետ կանչելը, քաղաքի բյուջե չհաստատելը այլևս պարզ է դարձնում խաղի հետագա ընթացքը:

Հնդկաստանի մայրաքաղաք Նյու Դելիում տաքսիների վարորդների զգալի մասը ... հայեր են, որոնք չգիտեն քաղաքը և հաճախորդների հետ փորձում են շփվել բացառապես հայերեն, երբեմն` կիսատ-պռատ ռուսերեն լեզվով:

Գրառումը սկսենք օրվա ցնցող մեջբերումից, որի հեղինակը պատմության դասագրքի հեղինակ Սմբատ Հովհաննիսյանն է։ Այսօր տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսի ժամանակ նա հայտարարել է հետևյալը․ «Ավելի շատ բացասական իրողությունների վրա են կենատրոնանում, բայց դասագիրքն իր դրական կողմերն էլ ունի․․․» տես հղումը՝

7-րդ դասարանի «Հայոց պատմություն» դասագրքի մասին շատ-շատ է գրվել ու խոսվել, հանրային քննարկումներ կազմակերպվել։ Խնդրին անդրադարձ է եղել հնարավոր գրեթե բոլոր միջոցներով, ներկայացվել, որ դասագիրքն իր այս կերպի ու բովանդակության մեջ ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ համազգային չարիք, ազգային անվտանգությանը միտված սպառնալիք, սակայն ԿԳՄՍ նախարարությունն իր հովանավորողներով ու օրվա իշխանության շահերը սպասարկող լրատուներով, զոմբիացված զանգվածի ներկայացուցիչներով այն վերցրել են պաշտպանության տակ ու համառորեն իրականացնում են իրենց ձախավեր քաղաքականությունը։

ա․ Ոչ մի զենքի ու զինատեսակի լուսանկար չկա դասագրքում։ Ոչ բրոնզեդարյան շրջանից, ոչ ուրարտական, ոչ էլ անտիկ ու միջնադարյան շրջանից (կարծիք կա, որ պատճառը «խաղաղության դարաշրջանի» հռչակումն է, որպես պետական քաղաքականություն):

Կար մի փոքրիկ լեռնային երկիր՝ Շիլդա անվամբ, որի բնակիչները՝ շիլդացիները. հայտնի էին իրենց իմաստությամբ և հետին խելքով: Սակայն նրանց նախանձ ու չար հարևաններն աչք էին դրել այդ ծաղկուն երկրի վրա: Ահա մի անգամ մեծ հրապարակում հավաքվում են բոլոր մտահոգ շիլդացիներն ու հանրահավաք անում՝ հայրենիքը փրկելու համար:

Ֆելիքս Բախչինյանը Չինգիզ Այթմատովի որդուն` Էլդարին է հանձնում Չինգիզ Այթմատովի և նրա ընտանիքի` 1982-ին Հայաստան այցելության լուսանկարները։

Արդյո՞ք հայաստանցիներին ինչ-որ բան է անհրաժեշտ: Օրինակ, արդարադատություն, աշխատանք, անվտանգություն, սոցիալական արդարություն, ի վերջո, արժանապատիվ կյանք:

Հիմա մի փոքր հարց բոլոր կարմիր գծերի վճարը վճարողներին։ Եթե Երևանի ավագանին որոշում ընդունի միանալ ենթադրենք Բաքվի քաղաքապետարանին և պարտավորեցնի վճարումները կատարել ադրբեջանական մանաթով, ի՞նչ եք անելու: