Հին սովետական անեկդոտ հիշեցի.
15 հանրապետությունների ներկայացուցիչները հավաքվում ու որոշում են թե, որ ազգն է ամենահիմարը, վրացին կանգնում ասում է.
- Зато у нас вино хорошое!..
Մենք ողբում ենք Արցախի կորուստը, մեր եղբայրների մահը, տանջվում Բաքվի բանտերում պահվող մեր հարազատների համար, մտահոգվում երկրի անվտանգությամբ ու քայքայված պետականությամբ, իսկ ինչ-որ պաշտոնյա առավոտ բարի լույսով բիզնեսի ազատականացման մասին է խոսում...
Իսկ ու՞մ են պետք ձեր հավաքագրած դրամական միջոցները, եթե դրանք չեն մեղմելու պատերազմի հետևանքները:
ՈՒմ են պետք ձեր վերանորոգած դպրոցները, եթե այնտեղից հեռացնում եք ազգային կրթությունը:
Մեր ինչի՞ն են պետք ձեր հնդկական զենքերը, եթե դրանք կիսատ են:
Վերջին հաշվով մեզ պետք չեն նոր ճանապարհներ, եթե դրանցով օրը մեջ զինվորի դիակ են տանելու:
Կարապետ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Կոլաժը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)