Ադրբեջանը մեր տարածքը մաս-մաս հափշտակում է՝ դասական կողոպուտի իմաստով, քանզի բռնություն գործադրելու անպատասխան սպառնալիքով ամեն ինչ բացահայտ է արվում...
Իգորը մեզնից հեռացավ ծանր ապրումների մեջ այն մտքով, որ Հայաստանում փոփոխություններ են սկսվել, որոնց ինքը հիվանդոոթյան պատճաով չի կարողանում ակտիվ մասնակցել։
Համայնքը զորավոր է:
Համայնքը բոզ է:
Մարդկության պատմությունը ցույց է տվել, որ ամենամեծ մարդիկ՝ իրենց համայնքի կողմից մերժվածներն են, մենակներն են, քաղաքական, հոգևոր-քաղաքական իշխանություններին հակառակ գնացողներն են:
Այն, ինչ այսօր տեղի է ունենում Հայաստանում, ինձ ինչ-որ առումով, հիշեցնում է 1991-ի «Կոլցո» օպերացիան։ Բայց հարց է առաջանում․ այդ ի՞նչ տեղի ունեցավ դրանից հետո, ի՞նչը փոխվեց...
Առաջնագծում հարաբերական հանգիստ վիճակ է, կրակոցները քիչ են, թշնամին ժամանակավորապես չի հարձակվում, և մեր հանրությունը կրկին թմրության մեջ է, կարծես ոչ մի վտանգ այլևս չկա առաջնագծում։
Իշխող վարչախումբը սկսել է դիմել կոշտ բռնաճնշումների՝ զանգվածային ձերբակալություններ, առևանգումներ, անհնազանդություն հայտնող անձանց հանդեպ անօրինական գործողություններ և այլն։
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...