Արևմուտքը օտար է, խաղարկուն, հեղեղուկ, բարեկամ չեղավ ծանրագույն պահին

ՈՒսապարկով կանգնել եմ աշխարհաբաժանման դժվարին ու բախտորոշ խաչմերուկում։ Մտովին պիտի ուրվագծեմ հետագա քայլերիս քարտեզը։ Որպես խորհրդանիշ վերցրել եմ ինձ հետ ավանդական աղն ու հացը։

Ո՞րն է իմ ճամփան։

Ընտրելու եմ մեկը։ Չկողմնորոշվող կողմնացույց եմ դարձել։

Արևմուտքը օտար է, խաղարկուն, հեղեղուկ, բարեկամ չեղավ ծանրագույն պահին, ձևը հաղթում է բովանդակությանը։ Թրքամերժար, ցեղասպանություն բերած, թշնամական տարածքը իմ ատելության սահմանագծին է։ Էլի մնում է Հյուսիսը՝ իր լավ ու վատով։ Ես հին մարդ եմ, հիշողություններս տանում են դեպի արվեստների ոսկեդարը, գիտական վերելքների սանդղակը, գնահատումի թռիչքաձողը, բարոյականության չափումները, կայուն ու հաստատուն բանաձևումները։

Եղած բացասականին գումարում եմ նաև դրականը և կյանքիս ավարտին ընտրում եմ հոգուս ցուցանած ճամփան։

Դա է իմը, գնացի։

Հռիփսիմե Հովհաննիսյան

Մեկնաբանություններ