Հիշեք՝ աշխարհին ուժեղ Հայաստան պետք չէ, մեզ ոչ ոք չի օգնի, մենք կարող եք ապավինել միայն մեր ուժերին, ինչպես 90-ներին տղերքն արեցին այն, ինչ կարող էին: Իհարկե հույս ունենալով, որ մենք ավելի ու ավելի լավ կանենք և կշարունակենք իրենց անավարտ գործը:
Ավա՜ղ դեռ չի ստացվում:
Արժանի լինենք մեր նախնիների և հանուն հայկական երկու պետությունների համար կյանքը տված տղերքի հիշատակին, և կռիվ տանք հանուն Հայաստանի, Արցախի և մեր ապագայի:
Նաև ուզում եմ փաստել, որ երբեք չեն հաղթի այն ժողովրդին, որի մեջ շարքային քաղաքացին կզգա և կտեսնի, որ իրենք պաշտպանում են իրենց սեփական իշխանությունը՝ քրտնաջան աշխատավոր ժողովրդի իշխանությունը:
Որ նրանք տեր են կանգնում պետությանը, որի հաղթանակը հնարավորություն կտա իրենց և իրենց երեխաներին ապրել և արարել ու վայելել բոլոր բարիքները՝ կրոնը, ընտանիքը, աշխատանքը, մշակույթը, առողջապահությունը, վաղվա օրվա նկատմամբ հավատքը և այլն:
Եվ այս ամենի միակ ճանապարհը մեր երկրի վերադարձն է սոցիալական արդարությանը:
Վերադարձ, որը կփրկի թե՛ երկիրը, թե՛ ժողովրդին։ Միայն այդ դեպքում մեր երեխաներն ու թոռներն ապագա կունենան։
Բոլորը պետք է հասկանան, որ այս վայրի կապիտալիզմը բոլորին ստրուկ է դարձնելու, և միայն մի խումբ սրիկաներ են օգտվելու ժողովրդի քրտինքով ստեղծված և շենացրած պետության բարիքներից, ինչպես ռուսը կասեր՝ «как сыр в масле»:
Արթուր ԹՈՎՄԱՍՅԱՆ
Հ.Գ. «Կենաց օրենքն է հնուց հավաստում` ճորտը կռվում է, տերը` ճարպոտում»:
Հանճարեղ Ֆիրդուսի