Փաշինյանը երազում է «ժողովրդական վարչապետ» դառնալ

Սերժ Սարգսյանը հրաժարական տվեց: Չեմ հավատում, թե այն պատճառով, որ «վախեցավ» Նիկոլ Փաշինյանից ու նրա սպառնալիքներից: Մի օր ամեն ինչ ջրի երես դուրս կգա: Եվ այդ նույն ժողովուրդը, որի անունով այսօր երդում է ուտում գրեթե յուրաքանչյուր երկրորդը, շատ բան կհասկանա: Ինչպես յուրաքանչյուր երևույթ, մեր այսօրվա իրողություններն էլ ունեն ինչպես դրական, այնպես էլ բացասական կողմեր: Ավաղ: Մեր երկիրը չկարողացավ խույս տալ «թավշյա պետհեղաշրջում» անեծքից: «Հեղափոխություն» բառը, կարծում եմ, պետք է արգելել, որպեսզի շարքային քաղաքացիները ոչ ոքի չխաբեն և իրենք էլ չենթարկվեն իրենց խաբելու գայթակղությանը: Ինքնախաբեությունը, ի դեպ, վատթարագույն մեղքն է Աստծո առջև:

Նայենք դրական կողմերը: Նիկոլ Փաշինյանը պարտավոր է Սերժ Սարգսյանի ոտքերը լվանալ... այդ նրա արժանիքն է, որ երեկոյան Երևանում ընթացող հանրահավաքում Փաշինյանը խոսեց «հաղթանակի» մասին: Սերժ Սարգսյանը գործեց պատասխանատվության զգացումով օժտված ղեկավարի պետական խիզախ արարք, նա էլ արեց ի՛ր քայլը՝ տղամարդու քայլը: Չէ՞ որ մենք բոլորս շատ լավ ենք հասկանում, որ բանը ոչ թե Սերժ Սարգսյանի անձն է, այլ Հայաստանի իշխանության ու տնտեսության համակարգը: Նա տեսավ, կամ նրան հասկացրին, որ իր օրինակարգությունն անցել-գնացել է, և դրա համար էլ հրաժարական տվեց: Հենց նախկին նախագահի շնորհիվ էր, որ երկիրը զերծ մնաց անիծված 2008 թ. մարտի 1-ի կրկնության վտանգից, որտեղ նույն Փաշինյանի մեղքը ամենևին պակաս չէր այն ժամանակվա իշխանության մեղքից: Այսպիսով, մի շատ մեծ շահ կա. մենք խույս տվեցինք, առայժմ խույս տվեցինք Երևանը «կիևյան մայդան» դարձնելու սպառնալիքից: Մենք չունենք արտասահմանցի դիպուկահարներ, որոնց հետո հետնաբակերով կամ լկտիաբար բացեիբաց ինչ-որ Փաշինյան կամ Միրզոյան հեռացնեին քաղաքի կենտրոնից, որոնք ձեռ առնեին Հայաստանի քաղաքացիներին, հերթով սպանելով մեկ ոստիկաններին, մեկ հանրահավաքի մասնակիցներին: Սա շատ կարևոր է: Իսկ ինչու՞ առայժմ: Որովհետև, դե, Փաշինյանը երազում է «ժողովրդական վարչապետ» դառնալ, այսինքն, հակասահմանադրական գործողությունների է կոչում: Նիկոլ, ընտրեք. եթե դուք չեք ստում և «ամեն ինչ օրենքի շրջանակում է», ապա ենթարկվեք գործող Սահմանադրությանը: Այնտեղ վարչապետի ընտրության կարգը հստակորեն արձանագրված է: Այնպես որ, ժամանակից շուտ մի տոնեք, Հայաստանի քաղաքացիներ, ամեն ինչ դեռ նոր է սկսվում:

Սրանով դրականն ավարտվում է: Եվ սկսվում է բացասականը: Ի՞նչ ապացուցեցին իրադարձությունները: Միայն այն, որ Հայաստան, որպես պետություն, գոյություն չունի, որովհետև պետական սահմանակարգերը չեն գործում: Հակառակ դեպքում փողոցը երբեք ի վիճակի չէր լինի կոտրելու պետական մեքենան: Բայց մեզանում պատճենեցին Յանուկովիչի «դարաշրջանի» կիևյան իշխանության անդեմությունն ու անգործությունը: ՈՒրեմն, ու՞մ թելադրանքով Սարգսյանը հեռացավ: Ինչ-որ մեկը «բարեկամաբար խորհու՞րդ տվեց»: ԱՄՆ-ի դեսպանության, ԱՄՆ-ի պետդեպարտամենտի, Եվրամիության լկտի միջամտություն. այս ամենը եղել է նաև մեր դեպքում: Չէ՞ որ նրանց բոլոր «հաճախորդները», ի դեմս բազմաթիվ ոչ կառավարական կազմակերպությունների (ՈԿԿ), ներառյալ ԼԳՏԲ ընկերակցությունները, փողոց էին դուրս եկել: Իհարկե, մեր գրանտակեր ՈԿԿ-ներն էլ ծախսի տակ ընկան, ճիշտ է, ոչ այն ծավալների, ինչ ՈՒկրաինայում: Բայց, փա՜ռք Աստծո, մեր «թավշյա հեղաշրջման» սցենարը մի քիչ տարբերվում էր: Հանրահավաքներում, օրինակ, Փաշինյանի ու այլ պատգամավորների ձերբակալությունից հետո, հանրահավաքի մասնակիցներն ըստ էության թույլ չտվեցին, որ խոսափողին մոտենան ո՛չ Զարուհի Փոստանջյանը, ո՛չ էլ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը:

Ասենք, նրանք պետք էլ չէին, կառավարող հանրապետական կուսակցությունն ու ինքը՝ Սերժ Սարգսյանը, այն աստիճան էին հրահրել իրադրությունը, որ հիմա, ինչպես մինչև ապրիլի 23-ը հայտարարել էր Արամ Զավենի Սարգսյանը, մեր երկրում արդեն ընդդիմության «նոր առաջնորդ» կա, այսինքն՝ Փաշինյանը: Ճիշտն ասած, ավելի լավ կլիներ լիներ ինքը՝ Արամ Զավենի Սարգսյանը՝ նախկին վարչապետներից մեկը, քան մեկը, որը սոսկ այլոց հրահանգներն է կատարել 2008 թ. մարտի 1-ի բարիկադների վրա: Իսկ մնացածները պատմության աղբանոցի ապրանք են:

Նիկոլ և բոլոր մնացածներդ, դուք երաշխիք տալի՞ս եք, որ այլևս ոչ ոք չի ցանկանա «փողոցային մեթոդով» տապալել ցանկացած նոր իշխանություն: Թե՞ դուք արդեն հիմիկվանից պատրաստվում եք ճնշելու բոլոր նրանց, ովքեր վաղը-մյուս օրը հանդես կգան ձեր դեմ և ոտքի կհանեն ժողովրդի իրենց մասին: Այս հարցերի պատասխանը պետք է հիմա, ոչ թե վաղը: Եվ հասկանալի է, թե ինչու: Որովհետև մենք ֆաշիստական տիրապետություն ենք տեսնում նույն Կիևում: Որովհետև երկրի խնդիրները միայն կառավարության ղեկավարի պաշտոնաթողությամբ լուծել չի հաջողվի, քանի որ մեր խնդիրները համակարգային բնույթ են կրում: Եվ այդ համակարգը մեզանում գործում է հենց ամենասկզբից, երբ իշխանությունը ՀՀՇ-ի ձեռքին էր, և նա «ղեկավարում էր» «մեր դեմ խաղ չկա» սկզբունքով: Մոռացե՞լ եք: Աստված չանի մոռանաք: Գլխավոր հարցը, որ այսօր ծառացած է Հայաստանի առջև, հետևյալն է. ո՞վ և ի՞նչ կանի վայրի օլիգարխական կապիտալիզմի հետ Հայաստանում: Կոնկրետ ի՞նչ ծրագիր կիրականացնի նոր ղեկավարությունն այդ ոլորտում: Մինչև հիմա այդ թեմայով ոչ մի բառ չի հնչել ընդդիմության շուրթերից: Ես չեմ հավատում, որ վարչապետի պաշտոնակատար Կարեն Կարապետյանը կամ էլ նույնիսկ «ժողովրդական վարչապետը», ինչ էլ լինի ազգանունը, կկարողանան փլուզել օլիգարխական համակարգը և ոչնչացնել օլիգարխներին, որպես երևույթի: Չեն կարողանա: Մեր «ժողովրդական վարչապետները», ամենաշատը, «թայֆայի» անդամներին կդարձնեն նոր օլիգարխներ: Օրինա՞կ եք ուզում: Նայեք ինչ է կատարվում ՈՒկրաինայում: Կամ էլ «կպառկեն» նրանց տակ, ովքեր մեզանում կան սկսած ՀՀՇ-ի կառավարման ժամանակներից: Հավատացեք, փողը, որ նրանք համարում են իրենցը, մեր օլիգարխները կպաշտպանեն շատ ավելի կոշտ ու հետևողականորեն, քան վարչապետ Սերժ Սարգսյանը:

Այսօր պակաս կարևոր չէ այն, թե Հայաստանն այսուհետ որքան պատասխանատու մոտեցում կցուցաբերի Արցախի խնդրին: Ավելի ճիշտ, ոչ թե Հայաստանը, այլ Հայաստանի նոր իշխանությունը: Փաշինյանը էյֆորիայի մեջ ինչ ասես խոստանում է: Մնացածները, այդ թվում՝ ՀՀԿ-ն, կանեն նույնը: Արցախը մեր ընդհանուր թիկունքն ու մեր ընդհանուր ճակատն է միաժամանակ: Ես լավ եմ հիշում նույն Փաշինյանին 90-ականների կեսերից: Այն ժամանակ նա աչքի չէր ընկնում հայրենասիրության մասին մի ինչ-որ մեծ հոգատարությամբ, էնպես, լրագրող էր, որ սիրում էր աղմկահարույց հարցազրույցներ անել:

Իսկ առայժմ մենք հարկադրված ենք ընդունելու. մեր Հայաստանի օրինակով, ընդ որում՝ Սերժ Սարգսյանի ու ՀՀԿ-ի կամա թե ակամա օգնությամբ, ապացուցեցին, որ «գունավոր հեղափոխության» ամերիկյան տեխնոլոգիաները կարելի է մտցնել նաև այն ժողովրդի գլուխը, որն առաջինն է քրիստոնեությունն ընդունել որպես պետական կրոն: Այսինքն, մեզ՝ հայերիս էլ կարելի է պարտադրել ցանկացած, նույնիսկ ամենակեղտոտ բանը: Որովհետև, դե, պետություն չկա: ՈՒրախացեք, որ կա մեր ժողովուրդը: Տխրեք, որ չունենք կոշտ ու հստակ ինստիտուտներով պետություն, որոնք պատրաստ լինեն գործելու կոնկրետ անուն-ազգանուններից անկախ: Իսկ ելք կա: Վերադառնալ 2015 թվական և ընդունել, որ սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեն կեղծված է եղել: Հարմարեցված հենց «Սերժ Սարգսյանի հագով»: Վերադառնալ նախագահական հանրապետության և շտապ կարգով անցկացնել հերթական նախագահական ընտրությունները: Չէ՞ որ Սերժ Սարգսյանի համար արդեն ամեն ինչ վերջացած է՝ թե՛ նախագահությունը, թե՛ վարչապետությունը:

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում-3
• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում-2
• Թուրքիայի Հանրապետությունը Մուստաֆա Քեմալ փաշայի ժամանակներից մինչ օրս․ առաջին սիոնիստական պետությունն աշխարհում
• Ժամանակակից «Ադրբեջանի հանրապետությունը» սիոնիստների, անգլո-սաքսոնների և պանթուրքիստների հենակետն է՝ ընդդեմ Իրանի և ՌԴ-ի- 2
• Ժամանակակից «Ադրբեջանի հանրապետությունը» սիոնիստների, անգլո-սաքսոնների և պանթուրքիստների հենակետն է՝ ընդդեմ Իրանի և ՌԴ-ի-1
• Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի ա­ռա­ջին խն­դի­րը պաշտ­պա­նու­թ­յան եր­կու պե­տա­կան կո­մի­տե­նե­րի շտապ ձևա­վո­րումն է
• Երևա­նի և Ստե­փա­նա­կեր­տի ա­ռա­ջին խն­դի­րը պաշտ­պա­նու­թ­յան եր­կու պե­տա­կան կո­մի­տե­նե­րի շտապ ձևա­վո­րումն է
• Կրկին ու կր­կին՝ «Փա­շի­ն­յա՛ն, հե­ռա­ցի՛ր». սա ժո­ղովր­դի պա­հանջն է
• Կրկին ու կր­կին՝ «Փա­շի­ն­յա՛ն, հե­ռա­ցի՛ր». սա ժո­ղովր­դի պա­հանջն է
• Փա­շի­ն­յանն ա­մեն օր, կա­մա­վոր հրա­ժա­րա­կան չտա­լով, ըն­դա­մենն ա­պա­ցու­ցում է, որ հա­կա­հայ ու­ժե­րի դրա­ծո է
• Բաց հարց Ռու­սաս­տա­նի ԶԼՄ-նե­րին. Ինչ­քա՞ն կա­րե­լի է ստել Ար­ցա­խի հար­ցում հա­յե­րի «մեղ­քի» մա­սին
• Ռու­սաս­տանը, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րի թողտ­վու­թ­յամբ, Թուր­քիա­յին ներս է թո­ղել Այսր­կով­կա­սի մեր մա­սը
• Թուր­քիան մուտք է գոր­ծել տա­րա­ծաշր­ջան ու Ար­ցա­խից սպառ­նում է և՛ Ի­րա­նին, և՛ Ռու­սաս­տա­նին
• Փա­շի­ն­յան, խոս­տո­վա­նիր, գու­ցե Զան­գե­զուրն է՞լ եք ար­դեն վա­ճա­ռել թուր­քե­րին
• Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի մի մա­սը դա­վա­ճա­նել է ողջ հայ ժո­ղովր­դին
• Մեր ժո­ղովր­դին ԱՄՆ-ը, Իս­րա­յե­լը, Անգ­լիան և Թուր­քիան դա­վա­ճան­նե­րի ձեռ­քով «Այսր­կով­կաս­յան Դեյ­թոն» են պար­տադ­րել
• «Ով խա­ղա­ղու­թ­յուն է ու­զում խայ­տա­ռա­կութ­յան գնով, կս­տա­նա և՛ պա­տե­րազմ, և՛ խայ­տա­ռա­կութ­յուն»
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ
• Թեհ­րա­նում ար­դեն ըն­դուն­ված են ինչ-որ պատ­շաճ ո­րո­շում­ներ

Մեկնաբանություններ