Եվ ի՞նչ մնաց մեզ ապրելու, ախր, վայ թե բան չմնաց (սոսկ շնչելը չեմ ակնարկում, ողջ լինելը դեռ ապրել չի)․․․

Սուրբ Հովհաննես եկեղեցի, հայկական միջնադարյան կրոնական կառույց այժմյան Իրանի Սոհրոլ քաղաքում՝ Արևելյան Ադրբեջանի Շաբեստար մարզում։

Ամեն օր Վիսբադենի Բիսմարկռինգից քաղաքի կենտրոնում գտնվող իր արվեստանոցն է քայլերն ուղղում եզրավոր գլխարկը գլխին, թխահեր, պարթեւահասակ, վեհատես, անհաղորդ թվացող մարդը, ում Վիսբադենում շատերն են ճանաչում: Ով գիտի, թե այդ ճանապարհին հետագայում որքան բաներ են ազդելու ճանաչված գեղանկարիչ, խեցեգործ ՎԱՆ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆԻ ներաշխարհի վրա, որոնք վաղը սերմերի նման ցանելու է կտավին՝ դարձնի գեղանկար կամ քանդակ... Ստորեւ՝ հարցազրույց նրա հետ։

Սովորաբար մարդու ճակատագիրը գաղտնի է պահվում այդ նույն մարդուց: Եվ կարծես դիտավորյալ այնպիսի տեղում է գրված՝ ճակատին, որ մարդ կարդալ չկարողանա: Ոչ մի կերպ:

Կրոնապետությունն այ այսպիսին է լինում՝ ստորև բերված Սավանարոլայի օրինակով. և ինչն է հետաքրքիրը՝ 2018-ին Հայաստանում հաստատված մեկ անձի իշխանությունն է իրական կրոնապետությունը: Հիմիկվա պայքարն իրականում պայքար է 2018-ին Հայստանում հաստատված կրոնապետության դեմ...

Այն, որ հունիսի 1-ին ԿԳՄՍ փոխնախարար Դանիել Դանիելյանը հայհոյանքներով, հեգնելով և ծայրաստիճան նսեմությամբ խոչընդոտեց Տավուշի թեմի «ՏաԼույս» երգչախմբի ելույթն Ազնավուրի 100-ամյակին նվիրված մանկական համերգին, արդեն շատերդ գիտեք:

Երկար տարիներ տեղեկատվություն էի փնտրում տատիկիս պապիկի՝ գուբերնատոր Անդրանիկ Մուրադյանի (Մուրադովի) մասին, բայց ապարդյուն: Երբեք չէի մտածի, որ կգտնեմ ChatGPT-ի միջոցով: Միակ իրը, որ ժառանգել եմ իրենից, դա իր կնիքն է:

Տե՜ր, անքննելի են գործերը Քո, Եվ կամքդ անշեղելի, Անխորտակելի է լույսը Քո, Որ միտք ու կյանք է մղում Դեպ խորին խորքերն անգամ անպեղելի։

Մայիս 28-ը կը խորհրդանշէ հայ ժողովուրդի ազատատենչ ձգտումը: Դժուար եղաւ անոր ծնունդը: Ստեղծուած ռազմաքաղաքական ծանր պայմաններու մէջ՝ ցեղասպանութեան ենթարկուած հայութիւն, տասնեակ հազարաւոր գաղթականներ, սով, համաճարակ, Կովկասէն հեռացող ռուսական զօրքեր, դէպի Հայաստան ձգտող թրքական բանակ...

Հապա նայեք այս հորթին՝ երկիրն հանել աճուրդի, վաճառելով տուն ու գեղ` մեզ դրել է էշի տեղ...