Լսեցի ահի խուլ հառաչանքը
լուսնի մահիկը տեսած գիշերվա
և հեծկլտոցը ընկնող այն աստղի,
որի հետ երազանք պահողը չկա։
Հառաչանքը մարեց դանդաղ, աննշմար,
լռությունը քարացավ մթության գրկում,
խառնելով իրար թե՛ ցավ, թե՛ խավար՝
գիշերը լռությունն էր լուռ խազագրում։
Զուխրա ԵՐՎԱՆԴՅԱՆ