Ես տեսա հոգիս անժամանակի մեջ․
անեզրի հետ էր զրուցում անվերջ,
ո՛չ անցյալի հուշ կար,
ո՛չ հետոյի երազ․
ոչ էլ տաճար կար։
Աղոթող չկար։
Ո՛չ խաչ կար, ո՛չ խաչվառ։
Ժամկոչող չկար։
Աղոթաձայն շարականն էր անլռել հնչում․
ո՛չ անցյալի հուշ կար,
ո՛չ հետոյի երազ․
անժամանակի մեջ կարոտի
թախիծն էր երգում։
Զուխրա ԵՐՎԱՆԴՅԱՆ