Անասելի խոր կսկիծով ու ինձ ոչ բնորոշ նկատելի հուզականությամբ ընդունեցի Նահապետի՝ իմ պաշտելի Սոս Սարգսյանի մահվան բոթը: Հավանաբար ոչ նրա համար, որ պատիվ ու երջանիկ բարեբախտություն եմ ունեցել անձամբ ճանաչելու: Ուղղակի ... ուղղակի վերջին շրջանում միշտ վախեցել եմ այս կորստից: Սոս պապին ինձ համար ներկա մարմնացումն էր հայ մտավորականի հավաքական կերպարի: Սոս Սարգսյանի մահվան բոթն անբացատրելիորեն, զուտ ներաշխարհային զգացականությամբ, ընկալեցի որպես «SOS» ազդանշան՝ իրական հայ մտավորականության հետագա խղճի ու ճակատագրի համար: