1953 թվական: Մարմնամարզության ԽՍՀՄ առաջնության ժամանակ մարզիկներից մեկին դատավորները զրկում են միավորներից այն բանի համար, որ նա չէր կարողացել անհրաժեշտ ժամանակի չափով մնալ «խաչ» էլեմենտի դիրքում: Այնուհետև ելույթի հերթը Ազարյանինն էր: Եվ օղակների վրա ձգված հայ մարզիկը 90 աստիճանով թեքվում է դեպի դատավորներն ու հարցնում. «Բավարար չափո՞վ եմ մնացել»: Նրան ասում են՝ այո, արդեն կարող ես իջնել: Ազարյանն այս անգամ 90 աստիճան թեքվում է մյուս կողմ ու կրկնում է իր հարցը:

Արդեն երեք տարի է սեպտեմբերի 1-ին և ընդհանրապես բոլոր տոներին իմ աչքին Աբգարն է: Այսօր դպրոցի առաջին օրն եմ հիշում: Ավելի ճիշտ երկու առաջին օրերը:

Ինչերի՞ց եք բաղկացած դուք; Դուք 70 % մաքուր ջուր եք, 18 % ածխածին, 4 % ազոտ, 2 % կալցիում, 2 % ֆոսֆոր, 1 % կալիում, 0,5 % ծծումբ, 0,5 % նատրիում, 0.4 % քլոր: Նաև մի ամբողջ գդալ տարբեր միկրոտարրեր. մագնեզիում, ցինկ, պղինձ, յոդ, նիկել, բրոմ, ֆտոր: Եվ մի փոքրիկ մաս կոբալտ, ալյումին, մոլիբդեն, կապար, տիտան, բոր: Ահա և ձեր կյանքի ամբողջ բաղադրատոմսը:

Մի անգամ ես նամակ ստացա Բեռնարդ Շոուից: Նա ինձ հրավիրում էր իր մոտ: Բնականաբար, հրավերն անմիջապես ընդունեցի: Շոուի տանը ես հանդիպեցի Հերբերտ Ուելսին: Հերբերտ Ուելսը դառնությամբ պատմում էր, որ պատրաստ է այրել իր բոլոր 68 վեպերը միայն այն բանի համար, որ դրանք դույզն-ինչ չեն փոխել աշխարհը…

Սրանից ուղիղ քառորդ դար առաջ՝ 1997 թվականի իմ` «Անկում» ( DEKADENKE) շարքում բանաստեղծություն ունեմ «Իմաստունները լռել են կրկին» վերնագրով: Որտեղ, կարծես, մարգարեանում եմ այս օրերի համար «-Սուտը կեղծիքի՜ց պիտի մոլորվի» տողով:

Դառը ճշմարտություն, ու սա հենց կատաղի սատանիզմն է, որ գլոբալիզացիայի ու կորոնավիրուսի տեսքով եկավ՝ համապատասխան անձ-աղետով, նավաբեկության, իններորդ ալիքի, գլխներիս թափվող կարկուտի պես:

Խմբագրում էինք Մահարու «Երկերը». ես՝ պոեզիայի բաժինը, Հրանտ Թամրազյանը՝ արձակի։ Առարկում էր, չէր ուզում հանդուրժել ոչ մի փոփոխություն։

Երկու անգամ դիտեցի Вазген Сагателян -ի լայվը Սյունիքի համայքապետերի մասին։

Դոստոևսկուն հարցնում են՝ ի՞նչ կին կուզես ունենալ, իմաստու՞ն լինի, թե՞ բարի: Ասում է՝ բարի. թող հիմար լինի, միայն՝ բարի:

1956 թ. ԽՍՀՄ զինված ուժերը պետք է զորավարժություններ անցկացնեին Ադրբեջանում։ Այդ նպատակով Կիրովաբադ էին ժամանել զորավարներ Հ. Բաղրամյանը և Վ. Չույկովը։