«Խաղաղության համաձայնագրի տեքստի 80-90 տոկոսը, արտգործնախարարի՝ ինձ տրամադրած տեղեկություններով, արդեն համաձայնեցված է»,- Բաքվի վերահսկողությանն անցած Շուշիում հայտարարել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը։ Նա հավելել է, որ Հայաստանին ստիպել են տեքստից հեռացնել Արցախի վերաբերյալ դիրքորոշումն ու տերմինաբանությունը, ինչը ճանապարհ բացեց կարգավորման գործընթացի հետագա զարգացման համար։ Միևնույն ժամանակ, ըստ Ալիևի, «երկու հարց բաց է մնում»։                
 

Մտավորականությունը պահանջում է հարգանք, իսկ փոխարենը ի՞նչ է տալիս

Մտավորականությունը պահանջում է հարգանք, իսկ փոխարենը ի՞նչ է տալիս
14.06.2013 | 17:38

Մտավորականություն չկա: Սա անկախությունից ի վեր հասարակության մտավորական շերտի մասին ամենաշատ հնչած գնահատականն է թերևս: «Այսօրը և մտավորականությունը» խորագրի շրջանակներում քննարկմանը մի քանի հարցադրումներ հնչեցին, որոնց մեջ կարելի է առանձնացնել մեկը` ո՞րն է մտավորականության դերը հասարակության մեջ, և արդյո՞ք մտավորականությունը կատարում է այդ դերը:

Ասվեց, որ մտավորականները, նախևառաջ, պիտի նվիրված լինեն իրենց կոչմանը, սակայն նաև մասնակից լինեն հասարակական-քաղաքական գործընթացներին, բայց մյուս կողմից էլ, եթե մտավորականը մասնակից է այդ գործընթացներին, նա կարծես հանդես է գալիս որպես ընդդիմություն: Միայն չհասկացվեց, թե ինչ վատ բան կա, եթե մտավորականը հանդես է գալիս որպես ընդդիմություն: Չէ՞ որ մտավորական ասվածը հենց մի քանի քայլ առաջ պիտի լինի հասարակությունից, պիտի առաջին ընդվզողը լինի, առաջին ընդդիմախոսը լինի իշխանության: Կոմպոզիտոր Երվանդ Երկանյանի կարծիքով ,մտավորականը արդարության և խղճի բարոմետրը պետք է լինի», «չշեղվի` անկախ իրավիճակից, բարոյական չափանիշները պահի և հետևի, որ հասարակությունը գնա դրա հետևից»: Կոմպոզիտորի խոսքով` «Փոխվել է վերաբերմունքը մտավորականի հանդեպ, և մտավորականը կարիք ունի հասարակության հարգանքի»: Երկանյանին հարց ուղղեցինք, թե ո՞րն է հասարակության նման վերաբերմունքի պատճառը, և ի՞նչ պիտի անի մտավորականությունը, որ հասարակության հարգանքին արժանանա: Պատասխանը ավելի շատ ընդհանուր էր և ավելին չէր, քան հարցը անպատասխան թողնելը: Կարծում ենք, չի կարելի հասարակությունից սպասել մի բան, որի համար անհրաժեշտ նախադրյալները չես ապահովում, կամ նույնիսկ եթե ապահովում ես և ցանկալի արձագանքը չես ստանում, ուրեմն մի բան այն չես անում: Ասվեց նաև, որ հասարակությունը այսօր շատ է քաղաքականացված: Անշուշտ, այդպես է, բայց դա մեր հասարակության համար կարելի է տրամաբանական համարել: Հայաստանը չկայացած երկիր է, և անհնար է, որ հասարակությունը քաղաքական պրոցեսներից հեռու մնա: ՈՒրեմն և մտավորականությունն ինքը պետք է մասնակից լինի այդ պրոցեսներին, որպեսզի հասարակության կողքին լինի: Անհնար է երկրի զարգացումներից դուրս ապրել, ստեղծագործել, բայց և միաժամանակ սպասել, որ քո մասին հասարակությունը ինֆորմացված լինի:
Արվեստագիտության թեկնածու Արաքսյա Սարյանն էլ այն կարծիքին է, թե նախկինում մտավորականները նվիրված են եղել իրենց աշխատանքին, հիմա պակասել է այդ նվիրվածությունը: «Շատ է այսօր ամեն ինչը անձնականացված»,- ասաց տիկին Սարյանը և, խոսելով արժեհամակարգի փոփոխությունից, հավելեց. «Ինքնահաստատման ճանապարհները ուրիշ են հիմա»: Ասվեց նաև, թե հասարակությունը այսօր հիվանդ է: Ի՞նչ է անում մտավորականությունը հասարակությանը բժշկելու համար` հարցրինք: Հարցի պատասխանը չհնչեց: Անշուշտ, ավելի դյուրին է ստանալը, քան տալը, բայց բնության մեջ այդպես չի լինում: Նույնն է մտավորականության և հասարակության փոխազդեցության արդյունք-հետևանքի փաստագրումը: Հրապարակախոս Կարինե Հակոբյանի` «Ի՞նչն է խանգարում մտավորականությանը լինել անկախ» հարցը հասարակության համար անպատասխան մնացածների շարքից էր: Այն բազմաթիվ անգամներ հնչել է և նույնքան անգամ էլ օդում կախված մնացել: Իսկ քանի դեռ օդում կախված հարցեր կան, հասարակությունը չի շտապի իր հոգու տաք անկյունից թեկուզ մի փշուր հղել մտավորականությանը:
Մեր երկրի ներքին գործընթացները հասարակական տարբեր շերտերի ոտքի են հանում: Այդ պրոցեսներին արձագանքում են նաև մտավորականներ, որոնց մեծ մասը երիտասարդ սերնդից է: Կարծում ենք, նման քննարկումները արդյունավետ կլինեն եթե նախաձեռնողները հրավիրեն նաև մտավորականության երիտասարդ սերնդի ներկայացուցիչների: Հավելենք, որ քննարկումը կազմակերպել էր «Արեգ» գիտավերլուծական կենտրոնը:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2214

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ