Ժերար Դեպարդիեի մեկնումը Ֆրանսիայից իսկապես վերածվել է ազգը երկփեղկող իրադարձության, և մեղավորը բոլորովին էլ Դեպարդիեն չէ: Իրականում մեղավորը եվրոպացիների, այդ թվում` ֆրանսիացիների, և համաեվրոպական քաղաքականության հակասություններն են, որոնց միայն մասնավոր դրսևորումն է աշխարհահռչակ դերասանի ընդվզումը: Անհեթեթ է մեղադրել Դեպարդիեին հայրենասիրության պակասի մեջ, բայց դա ամենահեշտ մեղադրանքն է, որի բարձրաձայնումը կարող է բոլոր մյուս պատճառները երկրորդ ու երրորդ պլան մղել: Ժերար Դեպարդիեն Ֆրանսիայի ամենահարուստ մարդը չէ, ոչ էլ` ամենաժլատը, պարզապես նա չի հասկանում` ինչու՞ պետք է իր աշխատած յուրաքանչյուր միլիոն եվրոյից 750000 եվրո հարկ վճարի: Ընդունեք, որ հարուստներին հարստահարելու իր նոր քաղաքականությամբ Ֆրանսիայի կառավարությունը ոչ այնքան պաշտպանում է ոչ հարուստներին, որքան փորձում է հավասարություն ստեղծել ծախսերի դաշտում` միանգամայն անհավասար եկամուտների պարագայում: Հնարավոր է դա, թե ոչ, ցույց կտա ժամանակը: Իսկ առայժմ ֆրանսիացիները հաշվում են ևս մի քանի տասնյակ անհայրենասերների, որ պատրաստվում են հեռանալ հայրենիքից, և նրանք արդեն միջին դասից են: Ֆրանսիայի վարչապետ Ժան Մարկ Էրոն նրա՞նց էլ խղճուկ կհամարի, թե ոչ, նրանք ուզում են լավ ապրել` ըստ իրենց եկամուտների:
Պոլ Թոմասի «Դեպարդիեն և աջ հայրենասիրությունը» հոդվածը տպագրվել է «La Regle du Jeu» թերթում և վերաբերում է ոչ այնքան աշխարհահռչակ դերասանի անձին, որքան ֆրանսիական հասարակությանն ու նրա արժեքներին:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ