ՀՈՎԻ՞ԿՆ Է, «ՈՐ ՊԻՏԻ ԳԱ, ՈՒ ՆՐԱ ԿՈՇԻԿՆԵՐԻ ՔՈՒՂԵՐԸ ԿԱՊԵՆ, ԹԵ՞ ՈՒՐԻՇԻՆ ՍՊԱՍԵՆ»

ՀՀԿ առօրյան անցնող տասնօրյակում բավականին գործադիրաշատ է եղել: Պարզվում է` նույնքան էլ թոռնիկաշատ է եղել: Սեպտեմբերի 2-ին Սերժ Սարգսյանենք գործադիրի նիստն սկսելուց 15 րոպե առաջ տղա թոռ են ունեցած եղել, ու նիստը տևել է ընդամենը կես ժամ, համ էլ որ` ֆուտբոլ էր: Իսկ սեպտեմբերի 9-ի նիստը բավականին երկար է տևել, չնայած այդ օրն էլ Ռուբիկ Թադևոսյանն է (ՀՀԿ կուսկազմակերպիչը) թոռնիկ ունեցել:
Մի խոսքով, մտածել, որ կարող է մի բան է պատահել, դրա համար է ՀՀԿ-ն «նոն ստոպ» տարբերակով գործադրի նիստեր հրավիրում, չարժե:
Ինչ վերաբերում է քննարկված խնդիրներին, ապա դրանք հիմնականում ունեցել են արտաքին քաղաքական բնույթ: Գործադրի նիստում քանիցս քննարկման նյութ է եղել ռուսական ռազմաբազաների Հայաստանում գտնվելու ժամկետների երկարացման հարցը: ՈՒղեղին շատ զոռ տալ պետք չէ` հասկանալու, թե ՀՀԿ ծերակույտը ի՜նչ բուռն ու հոտնկայս հրճվանքով է դիմավորել «օրհնված ոտի» երկարացումը Հայաստանում, այնուհանդերձ, Սերժ Սարգսյանը, ինչպես միշտ, «ծերերին» (որոնք թոռնիկաշատացման արդյունքում այդ օրերին, թերևս, զբաղված են եղել նաև շատակերությամբ, չնայած ՀՀԿ-ից մեզ վստահեցրին, որ ոտի վրա են շնորհավորել` կոնյակով ու կոնֆետով) մանրամասն բացատրություններ է տվել խնդրո առնչությամբ, պատասխանել ՀՀԿ-իստներին հետաքրքրող հարցերին, որոնք վերաբերել են` դե չէ՜, մի կարծեք, որ դրանք բազաների դիմաց «սիմվոլիկ» (դե, գոնե կեսը` մի 100 դրամ) գանձելու անհանգստությանն են վերաբերել: Հը՜ը՜: Հարցադրումների առանցքում են եղել Ռուսաստանի կողմից Հայաստանին տրվող անվտանգության երաշխիքները, հարցադրվածներն էլ բավարարված են մնացել Սերժ Սարգսյանի բերած «արգումենտներից»:
Բայց դե ի՞նչ ՀՀԿ գործադրի նիստ, ուր մի հետաքրքիր բան չլինի: Եվ կամ` մի «պստլո» (կամ` «մեծլո») ինտրիգ: Թոռնիկներն ասացինք: Այդ առնչությամբ «Նաիրի» կոնյակով նշումն էլ ասացինք: Չասացի՞նք: Համարեք ասված. Սարգսյանների գերդաստանում երկար սպասված արու զավակի` Արայի ծնունդը տիեզերակարգի տեսանկյունից նույնպես կարևոր համարեք ու կարծիք հայտնեք, որ վասն այդ` արժեր գործադրի մի քանի նիստ էլ հետաձգել:
Մի խոսքով, գործադրի ամսի 9-ի նիստն այն օրն էր, երբ ԱԺ ղեկավարությունը որոշել էր ցուցանել, թե ինքն ինչպես և ինչքան է «թատրոնը սիրում իր մեջ»: Մեր մեջ: Նրա մեջ: ՈՒ չար-թունավորներին, իմա` լրագրողական համքարությանն առել-տարել էր ներկա լինելու յուր բուռն գործունեությանը` օվալաշինությանը: Իմա` նոր դահլիճի «կառուցապատմանը» (չե՞ք ամաչում` «ատկատ» բառն եք ասոցացնում. թույն եք, թույն, նախանձ, չար, կատարում եք ԱԺ էլիտային չսիրողների պատվերը):
Եվ ուրեմն, այդ օրը կեսօրին` 3-ն անց 15-ին, ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, պատասխանելով «թույների» հարցադրումներին, ասել էր, որ ՀՀԿ-ն 2012 թ. ընտրություններում կունենա մեծամասնություն, և ԱԺ նախագահ կլինի ոչ թե ՕԵԿ-ի ներկայացուցիչ Արթուր Բաղդասարյանը, որի մասին գրում է մամուլը, այլ «դա կորոշի կուսակցությունը, կուսակցության նախագահը»: Ինքն էլ համակ մյուռոն` հույս, հավատ ու սեր ունի «ամեն ինչի նկատմամբ»: Բնականաբար, ԱԺ նախագահի` իր լուսապայծառ ապագայի նկատմամբ նույնպես:
ՈՒրբաթը շաբաթից չուշացավ: Նույն օրը երեկոյան ՀՀԿ գործադիր նիստում «ծերակույտի» անդամներից մեկի թեթև ձեռքով բարձրացվել է նաև այդ հարցը. բա չե՜ք ասի, Սերժ Ազատիչ, «գիր ու բացով, բժժանքով» մամուլը գրում է, որ հաջորդ նախագահը` ԱԺ, լինելու է Արթուր Բաղդասարյանը:
Մի խոսքով, երակ շոշափելու «թրեյնինգն» ավարտվել է նրանով, որ հաջորդ օրը հայտարարությամբ հանդես է եկել երիտասարդ լոռեցին` Շարմազանովը, ծերակույտի որոշման արդյունքում ասելով, որ ՀՀԿ-ն պահիլ տե ԱԺ պորտֆելը, տալ չտե Արթուրին:
Գործադրի նիստի մասնակիցներից մեկի պատմելով, հարցադրման հետևում կանգնածները ցանկացել են նաև անուն ստանալ Սերժ Սարգսյանից, այն է` հասկանալ, դա Հովի՞կն է, «որ պիտի գա, ու նրա կոշիկների քուղերը կապեն, թե՞ ուրիշին սպասեն»: Այսինքն` Սերժ Սարգսյանի ռեակցիայից երևո՞ւմ է, որ «հույս, հավատ, սեր», իրոք, կա, որ նախագահը շատ գոհ է «հավատացողի ու սիրողի» աշխատանքից և ուղղակի ու անուղղակի հաստատում է, որ հույսը վերջինն է մեռնում:
Անուն չի հնչել:
Ավելին` հաջորդ երկու օրերին «չար-թունավորների» մոտ ընդհանրապես «տոքսիկոզը» բարձրացել է. նրանք «վերցրել ու գրել» են` ՀՀԿ ցուցակի առաջին համարը կլինի ոչ այլ ոք, քան վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը:
Դաշտ նետված այդ լուրն օդում «բռնել» է Ռաֆիկ Պետրոսյանը և նույնքան «հուսացած»` սիրով արտաբերել` առաջին «մայկան» պետք է լինի և միայն լինի Արգամիչի հագին, ու ոչ ուրիշ որևէ մեկի:
Չնայած այն հանգամանքին, որ «մայկան» հագնելուն դեռ տարիուկես ժամանակ կա, չնայած այն հանգամանքին, որ Սերժի նման «տյոմնի» խաղացողը մինչև վերջին վայրկյանը չի բացում իր խաղաքարտերը, այնուհանդերձ, շատ հմտորեն հաջողեցնում է ժամանակից շուտ բացվածքի տանել մյուս «իգրոկների» քարտերը` իրական նպատակների տեսքով, ու նույնքան էլ հմտորեն ոչ ևս անել դրանք:
Տհե բաներ:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ