Կարևորը մենք ենք ու Ամերիկան. հա, Ավստրիան էլ

Ռուսաստանի հետ «վերաբեռնման» ամերիկյան երազանքը Պուտինի ընտրվելով ոչ ևս է լինում: Ակնհայտորեն սրվում են երկու երկրների հարաբերությունները նույնիսկ այնպիսի նուրբ հարցում, ինչպիսին Ռուսաստանում ԱՄՆ դեսպան պարոն Մակֆոլդի` G-20-ին մասնակցությունն է: Էլ ո՜ւր մնաց` Հարավային Կովկաս օրումեջ այցելող պետդեպի տիկնոջ առաքելությունը ԽՍՀՄ վերականգնող Ռուսիան կարողանար կուլ տալ:
Ահա և տեղի ունեցավ դիվերսիա: Չինարիում: Ճիշտ է, այն, ինչպես միշտ, Ալիև-պուճուրի պուճուր բարդույթների շարքից էր, ինչպես ժամանակին սանկտպետերբուրգյան հանդիպումից հետո, երբ խռոված պուճուրը գիշերով լքեց սպիտակ գիշերների քաղաքը` «սև» գիշեր բերելու հայերի գլխին Չայլուում, բայց արդյունքում ինքը զոհեր տվեց:
Նույն մարդակեր ձեռագիրն է, այս անգամ ամերիկյան սեղանին մատուցված` Քլինթոնի այցից ժամեր առաջ: Ի՞նչ «կոդավորում» ուներ դիվերսիան, ուր հայկական կողմը, ցավալիորեն, տվեց 3 զոհ:
Խաղն ու տախտակը ինքնին հասկանալի են: Ինչ է ուզում ասել Ադրբեջանը, գիտենք: Ինչ է անդրկուլիսում մտածում Ռուսաստանը, հասկանանք։
ա) Ռուսաստանին դուր չի գալիս, որ Քլինթոնը տարածաշրջանում է և փորձում է վերահսկողություն սահմանել, ճնշում գործադրել տարածաշրջանային երկրների վրա` Իրանի հարցն օրակարգ մտնելուց, Սիրիա «ներխուժումից» առաջ: Այդով Ռուսաստանը չի բացառում վրացական տարբերակի կրկնությունը` Ղարաբաղի մասով, երբ կլինի պատերազմ, ինքը կխառնվի` տարածաշրջանում մեկընդմիշտ հաստատվելու համար:
Քլինթոնն էլ իր հերթին գալիս է, որ հասկանա, եթե հանկարծ այդպես, իրենք, ինչպես Վրաստանում, կուշանա՞ն, թե՞ կհասցնեն առաջ ընկնել ու դեպ Իրանի սահման զորք հասցնել:
Մկանունքի ցուցադրություն է առայժմ, ուրույն «երկխոսություն» թանկագին գերտերությունների միջև` փոքրիկ «գերտերությունների», մասնավորապես մեր փոքրիկ հայրենիքի «հողին» վրա:
բ) «Մարտը» մեր «հողին» վրա գերտերությունների միջև երկուստեք ընթանում է մեզ համար «մտրակի և կարկանդակի» փոխկապակցությամբ: Մի կողմից` ԱՄՆ-ը նախագահական ընտրություններից հետ է քաշում Րաֆֆիին, մյուս կողմից` պետդեպի անդուր զեկույցը հղում: Ռուսիա-«ՎՈՑՖ»-ն էլ ասում է` հետո՞ ինչ. Պուտինը Բորոդինոյի ճակատամարտի օրը գալու է Հայաստան, հարգարժան Սերժ Ազատի, խնդրում ենք, տիկնոջն ընդունելուց առաջ հաշվի առեք սույն հանգամանքը ու շատ մի տրվեք նրա հմայքներին:
Դե մենք, որպես կուլտուրական ու դաստիարակված մարդ, չենք հարցնում «ՎՈՑՖ»-ին` Ռուսիա, հեր օրհնած, մինչև սեպտեմբեր` «ով սաղ-ով մեռած», ինչո՞ւ ես հիմա ասում, որ կգաս. Սերժ Ազատիչը եկել էր, ընդունեիր: Հետո էլ` էն կշռաքարե՞րն ինչու «գողացար». իմա` ԲՀԿ-ին ինչո՞ւ հետ քաշեցիր կոալիցիայից, որ սեպտեմբերին հե՞տ վերադարձնես: Բա որ «չուզե՞նք»:
գ) Համ էլ էնքան միամիտ չենք, որ չհասկանանք` նման դիվերսիաները մեծ քաղաքականության մեջ, նման այցի ֆոնին, էնքան էլ պատահական չեն նաև այցելող կողմի, թանկագին ԱՄՆ-ի համար, նրանք «փաստը» կօգտագործեն Ադրբեջանին «ռազմատենչ»-բռնապետություն համարելու, ճնշելու: Մեզ էլ` ձևը կգտնեն ինչ ասեն, ինչպես «ասեն», որ ախր չենք կարողանա դիմակայել Ադրբեջանի դիվերսանտություններին։
Բայց մեկ է` կարևnրը մենք ենք ու Ամերիկան։ «Ավստրիա՞ն»… Մի քիչ կասկածում ենք:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ