Հայաստանը դարձել է այն գործիքը, որով խոշոր կապիտալը ձգտում է Ադրբեջանում նույնպես ունենալ պառլամենտական դեմոկրատիա

Լենինը ձևակերպում է.

- Չկա ինքնին դեմոկրատիա:

Չկա համընդհանուր դեմոկրատիա , ու չի էլ կարող լինել:

Կա իշխող խավի դեմոկրատիա:

Լենինյան այս դրույթն առ այսօր գործում է:

Համենայն դեպս, ոչ ոք չի ժխտել կամ ռևիզիայի ենթարկել:

Այսօր աշխարհում, նմանապես և Հայաստանում իշխում է խոշոր կապիտալը:

Ֆինանսա -վարկային, այն է՝ բանկային կառույցների գործիքակազմի միջոցով :

( ...մի 10 անգամ գրած կլինեմ ԿԲ -ն Համաշխարհային բանկի էմիսարն է ցանկացած երկրում):

Խոշոր կապիտալի երազած միջավայրը, պառլամենտական դեմոկրատիան է:

2015 թ. ընդունված ՀՀ Սահմանադրությունը, որով անցանք կառավարման խորհրդարանական մոդելին, խոշոր կապիտալի հաղթանակն էր մեր երկրում:

Իսկ ինչու՞ է պառլամենտական դեմոկրատիան անհրաժեշտ խոշոր կապիտալին, որովհետև կուսակցությունները վաղուց ի վեր դարձել են բիզնես պրոյեկտներ:

Իշխանության գալու համար նրանց անհրաժեշտ է փող, ինչն էլ կարող է հատկացնել միայն բանկային համակարգը, որոշակի պայմանավորվածությունների դիմաց:

Իսկ բանկը ստանում է ֆինանսական մեկ միավորի ավելի արագ պտույտ:

Եվ վարկային ծրագրերի ավելի պարզեցում, որպես շահագործման և հարստացման միջոց:

Երբ խոսվում է Ռոկֆելլերների բանկային համակարգի

նախկին չինովնիկ , Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնի

«հայամետության» և Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի կատաղի հակամակրոնականության մասին պետք է նկատի ունենալ այս հանգամանքը:

Հարավային Կովկասի երեք հանրապետություններից երկուսը պառլամենտական դեմոկրատիայի մոդելում են:

Կովկասը խոշոր կապիտալին լիիրավ ենթարկելու համար մնում է դիկտատորական Ադրբեջանը:

Ալիևն ուժեղ բռունցքով իր բազմազգ հանրապետությունը պահում է կապանքված:

Մակրոնի համար մնացել է միայն Հայաստանը, որով կարելի է սասանել ադրբեջանական նախագահական մոդելը:

Հայաստանը դարձել է այն գործիքը, որով խոշոր կապիտալը ձգտում է Ադրբեջանում նույնպես ունենալ պառլամենտական դեմոկրատիա:

Կցանկանայի, որ Մակրոնին դիֆիրամբներ ձոնելուց առաջ, խորհրդածեք:

Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ