Արայիկ Հարությունյանը (Նիկոլի արցախցի կլոնը) իր «հեղափոխության պահպանակներին» է բուծում: Փոքր Արցախում բոլորը բոլորի աչքի առաջ են, բոլորն իրար ճանաչում են: Առայսօր Արցախի գոյատևումը հնարավոր է եղել բացառապես ներքին համերաշխության գերակայության շնորհիվ: Հիմա, եթե ինչ-որ մարգինալներ փորձեն խժդժություններ գցել Արցախում, ապա դա բացառապես սպասարկելու է մեր թշնամու շահը: Արայիկ Հարությունյանի «գվարդիան» իրեն նույնքան անպատժելի է համարում, ինչպես տարատեսակ շիշ բռնողները՝ Հայաստանում:

Ուկրաինան կստանա 42 բաղձալի F-16 կործանիչներ Նիդեռլանդներից և Դանիայից։

Ինչի՞ շնորհիվ է, որ այսօր կա Արցախը: Ինչի՞ շնորհիվ է, որ այսօր Արցախում նախագահ է ազգությամբ հայ Արայիկը, իսկ Աժ-ն էլ ղեկավարում է դաշնակցական Դավիթը, ոչ թե «Ենի Ադրբեջան» կուսակցության ներկայացուցիչը:

Սիրելի արցախցիներ շատ հեռու եմ այն մտքից, որ ձեզ խորհուրդ տամ։ Դու՛ք եք տանջվում ու տառապում, դու՛ք եք զրկանքների մեջ։ Խնդրանք ունեմ։

Առաջիկայում կայանալիք Երևանի ավագանու ընտրություններում սատարելու եմ «Մայր Հայաստան» դաշինքին։

Երևանի ընտրությունների ընթացքում սկսելու է ձևավորվել նոր քաղաքական դաշտ։ Դա չի նշանակում, որ ովքեր չեն մասնակցում, այլևս դուրս են մնալու այդ պրոցեսից, սակայն, մյուս կողմից, չեն կարող գոնե դիրքորոշում չհայտնել։ Դա նրանց արդեն իրոք կարող է դուրս թողնել նոր դաշտի կազմավորման գործընթացից։

Հայաստանում արտադրվող միակ քաղաքական պրոդուկտը հիասթափությունն է: Հիասթափություն արտադրում և դրանով իրենց սոցիալ-քաղաքական բազային պահում և կերակրում են թե՛ իշխանական, և թե՛ հակաիշխանական ֆրոնտները: Խնդիրն այն չէ, որ հիասթափության առիթ կամ պատճառ չկա, կա՝ ինչքան ուզես, խնդիրն այն է, որ դա անելը ո՛չ իշխանության, և ո՛չ էլ հակաիշխանության բուն ֆունկցիոնալը չէ, այլ ուղիղ դրա հակառակը՝ հույսի, լույսի, ծրագրերի, հնարավորությունների և լուծումների առաջարկը, հավատի ներշնչումն ու, կոպիտ ասած, դրա վաճառքը:

Մեկ ամիս առաջ ադրբեջանցի վերլուծաբաններն ասում էին՝ ղարաբաղցիները վայրի կատվի պես են, կգցենք վանդակը, սոված կպահենք, կխելոքանան, կանեն մեր ուզածը․․․

Երկար մտածում էի, թե ինչու է Նիկոլն իր այցելությունների ժամանակ հեռախոս բաժանում երեխաներին։

Վաղ առավոտից խանութի մոտ հերթ ենք կանգնել։ Խանութը դեռ փակ է։ Ասում են՝ խաղող պիտի բերեն։ Իսկ սպասողներն արդեն մի 80-100 հոգի են։