Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության տարիներին պարգևավճարի ինստիտուտը վարկաբեկվեց. այն դարձավ ոչ թե լավ աշխատանքը խրախուսելու միջոց, այլ կոռուպցիոն մի գործիք, որի միջոցով Փաշինյանը կառավարելի է պահում պետական համակարգը, սեփական թիմը:

Հայերը վաճառում են ամեն ինչ. անօթևանների համար կառուցված բնակարաններ, շինհրապարակներից գողացած արմատուրներ, զինվորական գրքույկներ, դիպլոմներ, թեկնածուական ու դոկտորական աշխատանքներ։

Դավաճանությունը, իր ամենալայն իմաստով, ոչ միայն ենթադրում է դավաճանության ակնհայտ գործողություններ, ինչպիսիք են ընկերոջը դավաճանելը, ամուսնական դավաճանությունը կամ պետական դավաճանությունը, այլ նաև ներառում է ավելի «թաքնված» ձևեր, օրինակ, երբ կոլեկտիվը, խումբը կամ ժողովուրդը, սեփական անգործության կամ ապատիայի պատճառով, հրաժարվում է կատարել իր քաղաքացիական և սոցիալական պարտականությունները կամ պատմական առաքելությունը:

Հլը սրան նայեք մի հատ, սրա երջանիկ դեմքին նայեք, նստած ձևին ու հասարակ սպիտակ շապիկին, որն արժե մի քանի հարյուր եվրո: Կոնկրետ գինը կապ չունի։

Ողջ աշխարհը տեսնում է, որ ԱՄՆ-ի նախագահ Բայդենը առողջական լուրջ խնդիրներ ունի և շատ իրավիճակներում իրեն պահում է ոչ ադեկվատ ու, մեղմ ասած, տարօրինակ:

ՀՀ ԱԺ նիստերին հետևող քաղաքացիներն արդեն չեն զարմանում, երբ օրենսդիր բարձրագույն մարմնում ապտակում են մեկմեկու, կամ սիլլա քաշում։ Եթե նախկինում նման վարքագիծը բնորոշ էր անկիրթ, ագրեսիվ արարածներին, ապա ներկա ԱԺ-ում դրա մենաշնորհը փոխանցվել է իբրև կրթված, իբրև հանդուրժող երիտասարդ թափթփուկների, որոնցից և ոչ մեկը ռինգ կամ մրցագորգ չի գա կոնկրետ հրավերքի դեպքում, որովհետև ինքը փոքրոգի, քսի տրվող տուզիկ է ընդամենը, որը առյուծ է կտրել ԱԺ ներկա ընդդիմադիր կիսականացի խմբակցությունների ֆոնի վրա։

Երկար տարիներ Երևանի բակերում խաղացող երեխաների աղմուկ-աղաղակ չէր լսվում, նրանք ապրում էին վիրտուալ կյանքով ու խաղերով...

Աշխարհը բաղկացած է կամուրջներ ու պարիսպներ շինողներից։ Հա՛, մի՛ զարմացեք. եթե նայեք ձեր կյանքին, կտեսնեք, որ դուք էլ, վերցրած ձեր մուրճը, առավոտից երեկո շինում եք, մեկին ընդառաջ՝ կամուրջ, մյուսին դեռ չհասած՝ պարիսպ։

Հեռացող կառավարիչների արժեհամակարգն ուղիղ արտացոլվում է նրանց գոյությունը ձգձգող կարմիր բերետավորի գլխում:

Ասում են՝ Թատրոնը (մեծատառը՝ դիտավորյալ) ժամանակի ոգին է, ճաշակի ու մտածողության մեծագույն հիմքերից մեկը: Թատրոնը նաև տվյալ հասարակության հոգևոր, սոցիալական և քաղաքական պահանջմունքների արտացոլումն է, մասսաներին ներշնչում է կոնկրետ մտածելակերպ ու քարոզչության միջոց է: