«Մենք հինգ եղբայրով մասնակցել ենք պատերազմին, եղել եմ Կերչում՝ մեր հայկական գերեզմանում, հետո հասել եմ մինչև Բեռլին: Տասն օր էր մնացել, դիպուկահարը պայթող գնդակով հարվածեց դեմքիս, ծանր վիրավորվեցի: Վեց ամիս Մոսկվայում եմ պառկել: Այն ժամանակ մեզ նման վիրավորներին ասում էին՝ չի ապրի, լցնում էին փոսը…Թամանյանի 89-րդ դիվիզիայում եմ կռվել: Հիմա Գաջի գործարանի մոտ այգի ունեմ, այգիս եմ մշակում, առանց աշխատելու չեմ կարող: Ստանում եմ ընդամենը 55 հազար դրամ թոշակ: Իմ նմանները Ռուսաստանում ամենաքիչը 200 դոլար են ստանում...»:
Շնորհավո՜ր ձեր տոնը, հերոսներ:
Վարդան ՀԱԿՈԲՋԱՆՅԱՆ, Հայրենական պատերազմի վետերան