Ասեմ ի սկզբանե` եթե հետընտրական իրավիճակի անդրադարձ եք սպասում, մի՛ կարդացեք: Ես չեմ անդրադառնալու ո՛չ իշխանությանը, ո՛չ ընդդիմությանը, ո՛չ իշխանություն-ընդդիմություն փոխհարաբերությանը: Ես չեմ գրելու ո՛չ կազմվող, ո՛չ չկազմվող կոալիցիաների, ո՛չ կազմման ու չկազմման պատճառների մասին: Ես չեմ գրելու, թե ինչու հաղթած ՀՀԿ-ն համառորեն ուզում է չհաղթած ԲՀԿ-ին ներքաշել իշխանության վերին ոլորտներ, իսկ հաղթած (իրականում չհաղթած) ԲՀԿ-ն չի ուզում իբր ներքաշվել:

Շախմատային այս օրերի տախտակը կառուցված էր Չիկագոյի «վրա»: Բոլորը «հաշվում» էին` կմասնակցի՞ Սերժ Սարգսյանը ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին, թե՞ ոչ: Մանավանդ որ ՀՀԿ-ի ԳՄ նիստում արդեն իսկ ասել էր` ԱՄՆ կգնամ-կգամ, կոալիցիայի հարցը վերջնական կլուծենք: Նաև` Չիկագո մեկնողներին նախագահականի «պրոտոկոլը» նախօրեին արդեն իսկ զգուշացրել էր` ժամը երեքին լինել օդանավակայանում, չուշանալ: Սակայն նույն օրը երեկոյան, երբ Էջմիածնում ՀՀԿ «գեներալիտետը» հերթական միջոցառումն էր կազմակերպել, որին ներկա էր նաև Սերժ Սարգսյանը, արդեն իսկ պարզ էր` չի գնալու:

Երևանի քաղաքապետարանի տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից հայտնում են, որ մայիսի 21–ին իր դիմումի համաձայն աշխատանքից ազատվել է Նոր Նորք վարչական շրջանի ղեկավար Մելիք Գասպարյանը։

Մայիսի 22-24-ը Երևանում տեղի կունենա Սևծովյան տնտեսական համագործակցության խորհրդարանական վեհաժողովի 39-րդ լիագումար նիստը, որի աշխատանքներին կմասնակցի 10 երկրի շուրջ 70 պատվիրակ: Նշենք, որ Խորհրդարանական վեհաժողովը կազմված է ՍԾՏՀ 12 անդամ երկրները ներկայացնող 76 պատգամավորից: Նստաշրջանի առաջին օրը կգումարվեն Բյուրոյի ու Մշտական հանձնաժողովի, հաջորդ երկու օրերին` Գլխավոր վեհաժողովի լիագումար նիստերը:

Շատերիս էր հետաքրքրում` հանդիպելո՞ւ են Սերժ Սարգսյանն ու Վլադիմիր Պուտինը Մոսկվայում: Ինքներս մեզ ժպտացինք` հը՛ը: Պուտինն իրեն չդավաճանեց: Աշխարհի բաց աչքի առաջ Սերժ Սարգսյանն էլի մի քիչ ինքնուրույն խաղացող դարձավ: Մեր աչքին էլ («վատ չի՜»): Որովհետև. ա) եթե անգամ Սերժ Սարգսյանն «իր շահերին հետամուտ» է խաղում աշխարհի հետ, իր շահը համընկնում է Հայաստանի շահին: Ընդ որում, առաջին անգամ ունենք խաղացող, որը, Ռուսաստանից բացի, կարողանում է լրջորեն խաղալ միջազգային հանրության հետ, և խաղն ստացվում է («վա՜տ չի»):

Դեռ դպրոցական դասագրքերից հայտնի ռուս պոետի նշանավոր տողը` «Умом Россию не понять», վաղուց արդեն դարձել է այս երկրի առօրյա բնութագիրը: ՈՒ թեև «խելքով չես հասկանա»-ն շատ դժվար են ընկալում ողջախոհ ժողովուրդները, սակայն բնորոշումը բավականին սիրված է ու մինչև հիմա էլ շոյում է ռուսների վեհապետական ինքնասիրությունը, հատկապես ղեկավարների: Ավելին, այս սկզբունքը ոչ միայն շարունակ հաստատվում է, այլև գիտակցաբար առաջնային պլան է մղվում: Ինչ վերաբերում է «Ռուսաստանին պետք է միայն հավատալ» եզրափակիչ պնդմանը, ապա դա, ինչպես ասում են, ճաշակի հարց է: Բայց երբ հարցը հասնում է արտաքին քաղաքականությանն ու ներկա ժամանակներում ռուսական իշխանությունների վարքագծին, ապա հատկապես այդ բնորոշմանը դժվար է համաձայնել:

Աշխարհաքաղաքական իրադրության նշանակալի շարժ է տեղի ունենում Սև ծովից մինչև Չինաստան ընկած տարածությունում, և տարատեսակ դիտորդները նշում են, որ ԱՄՆ-ը կորցնում է դիրքերը Եվրասիայի ներքին տարածաշրջաններում, չնայած վիթխարի նյութական ծախսերին ու ռազմաքաղաքական ներկայության ընդլայնմանը:

Երբ կարդում էի Աղվան Վարդանյանի «Ափսոս էր մարդը» վերտառությամբ անդրադարձը «Իրատես de facto»-ում մայիս ամսվա սկզբին հրապարակված իմ հոդվածին, մտածում էի` մեծ Կոբզարի՞ քառատողով, թե՞ Պուշկինի հանրահայտ դարձվածքով անդրադառնամ նրա մտքերին, երբ հանկարծ հասա նրա «Քծնանքը վատ բան է, Սոկրատ» խոսքերին։ Ակամա Աճառյանի կյանքից մի դեպք մտաբերեցի: Խթը-ի պադվալում (նկուղ բառը բնորոշ չի լինի այդ բառակապակցությանը) ծերուկին մշակում են` մեղադրելով մե՛կ անգլիական, մե՛կ ֆրանսիական լրտես լինելու մեջ, նա հասկանալի պատճառներով դրական պատասխան է տալիս (Աղվան Վարդանյանի պարագայում որոշել էի լսել և չպատասխանել), իսկ երբ ասում են, թե դու նաև թուրքական լրտես ես, շատ զգուշավոր Աճառյանը քաղաքավարի և ըմբոստ ձևով պատասխանում է` էդ մեկը չեղավ: Որ երկրի լրտես լինելս կուզեք ընդունեմ, բայց Թուրքիայինը` ո՛չ, մի՛ վիրավորեք:

Հայ ազգային կոնգրեսում ներքին խնդիրների կծիկը նոր ակոսներ է բացում: Բոլոր նրանք, ովքեր այս տարիներին լուռ թաքցրել են իրենց անհամաձայնությունները, մեկեն արտահայտվելու բուռն ցանկություն են հայտնում: Կուսակցությունների ղեկավարներ, անհատներ բարձրաձայնում են կոնգրեսից հեռանալու իրենց մտադրության մասին: Մեր տեղեկություններով, առաջիկայում նման քայլի կդիմի նաև «Հայրենիք ու պատիվ» կուսակցության ղեկավար ԳԱՌՆԻԿ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆԸ, որից էլ փորձեցինք պարզաբանումներ ստանալ:

«Իրատես de facto»-ի հարցերին պատասխանում է քաղաքագետ ԱՆՈՒՇ ՍԵԴՐԱԿՅԱՆԸ: -Ձեր գնահատականով` ի՞նչն է բնորոշ հետընտրական շրջանին: Եթե մի բառով բնորոշենք, ի՞նչ ենք ասելու: -Անվանելու ենք չլուծված մարտահրավերների ժամանակաշրջան: Ոչ մի խնդիր, որ պիտի դներ ներքաղաքական դաշտը, ոչ միայն չի լուծվել, այլև չի դրվել: Ընդդիմությունն այդ քաղաքական խնդիրները չի դրել, որովհետև նրան զրկել են այդ հնարավորությունից: