ՍԱՄՎԵԼ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԸ` ԱՐԱԳԱԾՈՏՆԻ ՄԱՐԶՊԵ՞Տ

Անցնող շաբաթ Հարավ-արևմտյան թաղամասը եռում էր:
«Հայաթները» նայող բոլոր «ախպերներն» իրար գլխի հավաքվել, իրար լուր էին «ատմասֆերում»` «իմացած ըլնեք, Սամվելին տվին Արագածոտնի մարզպետ»:
Դժվարությամբ, բայց հասկանալի էր` խոսքն ԱԺ «ընտրյալի»` Նիգ-Ապարան հայրենակցական միությունում ստանձնած նոր «պաշտոնի» «ախպերական» ընթերցմանն էր վերաբերում: Ինչին պետք չէ թեականորեն վերաբերվել, որովհետև հենց այդպես էլ կա, պարզապես «ախպերները» քաղաքագիտական նորմերով էին խնդրին մոտենում և «սահմանադրորեն» ձևակերպում նոր «պաշտոնը» (բա հո չէի՞ն ասի` Արագածոտնի կողմերում «պապա» է փոխվում, նոր կոնֆիգուրացիա գծվում, մանավանդ որ ապարանյան ձմռան տոնակատարությանն ապարանցիք «էնքան խմուկ` մեռուկ»):
Իհարկե, կարելի է և փոքր-ինչ տարակուսանքով մոտենալ ազգի ընտրյալի նոր «պաշտոնին»` «Նիգ-Ապարանի» մասով: Որովհետև խոսքը կարծես գործարարներից (դիտմամբ չենք ասում` օլիգարխներից) քաղաքական-հասարակական սեկտորը բեռնաթափելու մասին է: Բայց քանի որ Սամվել Ալեքսանյանը «գործարար չէ», ուստի լիարժեք իրավունք ունի և՛ հայրենակցական բավականին խոշոր ու հայտնի կառույցը ղեկավարելու` յուր բոլոր ոչ «քաղաքական» և մնացյալ հմայքներով հանդերձ, նաև լիարժեք իրավունք ունի ոչ միայն Հարավ-արևմտյան թաղամասում (ուր արդեն իսկ սկսել է նախընտրական «գործողությունները». հավաքում է էդ նույն «եղբայրներին», ուղարկում «հայաթներ»` լուրջ «թաշախուստով», հետևից էլ ինքն է հայտնվում` Քրիստոսի երկրորդ հայտնության հանգով. չնայած որ էս անգամ էլ ընտրվի, իրենը կլինի «երրորդ հայտնություն», և խոստումներ տալիս բնակչությանը` բակերը կանաչապատելու, խաղահրապարակներ սարքելու, ասֆալտապատելու, իրենց թիկունքին, մեջքին, «ձեռքին» կանգնելու «մոմենտով»):
Քաղաքագիտանանք. որքան մենք ենք տեղյակ, ավազաշաքարի գեներալին, ինչպես մնացյալ «ոչ գործարարներին», սահմանադրորեն չեն արգելելու առաջադրվել: Կոնկրետ Սամվելին ասվել է` սկսիր` տեսնենք, եթե դու էլ չեղար, քո մարդկանցից մեկը կլինի ապագա ԱԺ-ում (բայց քանի որ Մալաթիա-Սեբաստիան երկու մեծամասնականի տեղ ունի, ապա Ս. Ալեքսանյանը երկու իր «նմանները» կունենա. չնայած նա այնքան աննման է, որ դժվար թե… բայց դե):
Հետաքրքիրն էստեղ «Նիգ-Ապարանի» պասաժն է` ի դեմս իր նախագահության: Եթե չլիներ նախորդ ընտրությունների պասաժը, ապա կարելի էր կարծել, որ ՀՀԿ-ն Սամվել Ալեքսանյանին ի պահ է տվել իր փոքրիկ հայրենիքը «նայելու» սուրբ պարտականությունը, չնայած «Նիգ»-ում է՛լ ավելի հետաքրքիր հեղինակություն արդեն իսկ կար:
Ըստ ամենայնի, Սամվել Ալեքսանյանի ևս մեկ պաշտոնն առաջին հերթին պետք է եղել հենց իրեն, «ոչ գործարարին»` կարևորվելու առումով: Այդ հաճելին նա հաստատ կհամակցի նաև օգտակարի հետ. ընտրությունների շեմին կօգնի ամենաանապահով մարզին` սեփական երեսը պարզելով ՀՀԿ-ի առաջ:
Բայց ահա էստեղ է, որ թաքնված է շան գլուխը: Բանն այն է, որ «սոցիալիստական աշխատանքի հերոս», Դուբայի սիրահար, օվկիանոսի ափերին «ընդհատակյա-դիսիդենտական» շարժման մասնակից պարոն Ալեքսանյանը 2007-ին նույն Հարավ-արևմտյան թաղամասում, իր նման` հա՛մ նալին, հա՛մ մեխին կոնֆիգուրացիան էր ֆիգուրանտում: Օրվա մի մասում նա ձևով ՀՀԿ-ական էր, բովանդակությանբ` ԲՀԿ-ական, օրվա երկրորդ մասում նա հակառակ կաստինգի էր: Ասել է` երկուսին էլ օժանդակում էր իր «ոչ գործարար» ողջ «ֆիգուրայով»:
Այս անգա՞մ ինչպես կլինի…
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Մեկնաբանություններ