Տավուշի մարզի Նոյեմբերյան համայնքի Ոսկեպար գյուղն այսօր թշնամու նշանառության տակ է: Լրագրողներով մեկնեցինք Ոսկեպար՝ տեսնելու, թե ինչպես է ապրում գյուղը: Այդ պայմաններում մարդիկ աշխատում են, հող մշակում, բերք հավաքում, երեխաները ամառային արձակուրդի այս օրերին օգնում են ծնողներին, խաղում, երազում:

Նոր քաղաքապետի թափուր աթոռին տիրանալու անհաշտ պայքարի հևքով է շնչում Երևանը:

Հարգելի հայրենակիցներ, „Stop mediaterrorowi w Armenii!” («Դադարեցնե՛լ մեդիատեռորը Հայաստանում») նախաձեռնությունը՝ լեհ-ամերիկյան «Ազատություն» հիմնադրամի ՌԻՏԱ ծրագրի ֆինանսական աջակցությամբ, լրագրողների, բուհերի լրագրության ֆակուլտետների ուսանողների համար Երեւանում կիրականացնի անվճար վերապատրաստման դասընթաց՝ ճանաչողական (կոգնիտիվ) պատերազմի թեմայով: Մասնակիցներին կտրվեն մասնակցությունը հավաստող միջազգային վկայականներ:

Հավանաբար, մեր ինքնադատափետումը որևէ ողջամիտ սահման պետք է ունենա, հակառակ դեպքում, ժողովրդին արթնացնելու փոխարեն, արդեն կսկսենք հոգեբանորեն ոչնչացնել ու դեպի խորին հուսահատություն մղել նրան։

ՈՒղեղային կենտրոնը ֆեյքերի փաբրիկա չէ, որ ամեն մի ղեկավարի, հերթական «փրկչի» կամ կուսակցության ղեկավարի նկարների տակ հավանության նշան է դնում, իսկ հակառակ կարծիք գրողներին` հայհոյում:

Եվ եթե դա այդպես է, վտանգված են ոչ միայն նրանք, այլև բոլորս

Հիմա էլ «аккуратно» ազգին «հագցնում» են «քաղաքապետական» ասեղին, որպեսզի ավելի խոր ընկղմվի թմբիրի մեջ ու լրիվ մոռացության մատնի բնաջնջման իրական սպառնալիքի դեմ մենակ ու շվարած մնացած, արնաքամ արցախահայությանը:

Այսօր (10.08.2023-irates.am) տեղեկություն տարածվեց, որ Երևանի մի քանի հատվածներում կրակոցներ են հնչել: Ընդ որում, կրակել են բնակարանների և մարդատար տրանսպորտի ուղղությամբ:

Անկեղծ ասած շատերի նման ինձ էլ անհասկանալի է մնում կառավարության կողմից իրականացվող կենսաթոշակային քաղաքականության տրամաբանությունը, որով պայմանավորված կենսաթոշակի անցած ՀՀ այն քաղաքացիները, որոնք ամենատարբեր պատճառներով պայմանավորված` սոցիալական, տնտեսական, քաղաքական ժամանակավորապես կամ ընդմիշտ լքել են երկիրը, բնավեր եղել... ի՞ նչ, պիտի անպայման վերադառնան Հայաստան, որ ստանան իրենց խղճուկ գոյավճարն, այն էլ մեկ տարվանը:

4 տարի առաջ ֆեյսբուքում սկսեցին հրապարակվել բռնաբարությունների մասին կեղծ նամակներ: Իմ շրջապատից շատերը հավատացել էին այդ կեղծ նամակներին և ֆեյսբուքի հայկական տիրույթում ողբ ու կոծ էր: Ասեմ, որ ես հետամուտ եղա և բացահայտեցի, որ այդ նամակները կեղծ էին, իսկ այդ նամակներից շատերը այլ լեզուներից անգրագետ թարգմանություններ էին: Առ այս պահը հրապարակված նամակներից որևէ մեկը իրավական ընթացք չի ստացել և չէր էլ կարող ստանալ քանի որ այդ նամակները հորինողը հրաժարվեց որևէ փաստական տվյալ ներկայացնել: Հանրությանը հերթական անգամ հուզական ալիքի տակ մտցնելը մեկ նպատակ ուներ՝ տպավորություն ստեղծել, թե իբր Հայաստանում բոլոր կանայք բռնաբարված են և այդ հողի վրա նախապատրաստել «ստամբուլյան» կոնվենցիայի վավերացումը: