Այս պահին ամբողջ երկրով մեկ ժողովրդական դիմադրության մեծ ու փոքր դրսևորումներ են։

Եղեռնի օրը ու նախօրեին տղերքը Ադրբեջանի և Թուրքիայի դրոշն էին այրում (լավ էին անում), մինչդեռ հիշեցնեմ՝ 2018-ին, երբ փնթի, փռչոտ, կիսագրագետ մեկը, որն իրեն վարչապետ հռչակեց, Հայաստանի դրոշից նասկի էր հագնում, ոչ ոք ծպտուն չհանեց...

Անցած 6 տարում Նիկոլ Փաշինյանի կողմից հռչակված ծրագրերը՝ նոր Հայաստանը, ժողովրդավարության բաստիոն դառնալը, կոռուպցիայի, օլիգարխիայի վերացումը, 3 միլիոն վարչապետերը, «նախկինների» արած թալանը հետ բերելը, ԽԾԲ-ով պաշտոնների այլևս չնշանակելը, բանկերում քաղաքացիների ժամկետանց վարկերը զրոյացնելը, արագաչափերը վերացնելը, տնտեսական մեծ աճը, ՀԴՄ դիկտատուրան, անգլերեն իմացողների կողմից մոշ աճեցնելը, ոչխարաբուծությանը զարկ տալը և այլն, բոլորը սուտ դուրս եկան։ Հիմա ի՞նչ երաշխիք կա, որ սահմանազատման անվան տակ Տավուշի մարզից միակողմանի կերպով տարածքնԵր հանձնելը Ադրբեջանի հետ խաղաղության է հանգեցնելու։

Վեց տարի է՝ ուսումնասիրում եմ քեզ, իմ ազգ, իմ հայրենակից։ Վեց տարի է՝ զուգահեռ ուսումնասիրում եմ նաև քեզ խաբող, արհամարհող, շահագործող և լլկող, երկրի ու քո շալակն ելած իշխանությանը, նրա, այսպես ասած, ներկայացուցիչներին...

Ժողովրդի արդար ցասումը կա, ուժային կառույցներում խուլ բողոքը կա, արդարության դեֆիցիտը կա, իշխանության և ժողովրդի միջև արդեն գոյացել է խորը անդունդ, ու որոշ ուժայինների գործողություններն ավելի են խորացնում այդ անդունդը, ուստի հեղափոխության համար կան անհրաժեշտ բոլոր նախապայմանները։

Պարզ է, չէ՞, որ Արայիկ Հարությունյանի ցուցմունքների ֆիլմի անոնսի մասին Ադրբեջանի հայտարարությունը հենց այնպես չի արվել, դա զգուշացում էր...

Երբ դժվարությամբ հասկացան, որ ոչ միայն որևէ դրական, խորքային քայլի ունակ չեն, այլև է՛լ ավելի են փչացնում եղածը՝ գերազանցելով բոլոր նախին արատավոր երևույթների ռեկորդները, հայտնվեցին ինքնարդարացման ճահճուտում...

Եվրոպացիների ամենամեծ խաբեբայությունն այն էր, որ գնացին հասան մի անծանոթ տարածք, էդ տարածքի անունը դրեցին Ամերիկա, բայց բնիկներին անվանեցին հնդկացիներ։

Թուրքիան իր ծննդի պահից սկսեց ձևավորել ազգային պետություն՝ բոլոր ինստիտուտներով հանդերձ։ Հատկապես ուժային կառույցները ունեին ընգծված ազգային դեմք, և հետագայում, Աթաթուրքի մահից հետո, տասնյակ ռազմական հեղաշրջումներ կատարվեցին Թուրքիայում, որոնք ուժայինները բացատրեցին, կոպիտ ասած, «ազգային ուխտից» շեղվելու հանգամանքով։ Հեղաշրջում իրականացնողները հիմնականում հայտնվում էին բանտերում և ոչ թե իշխանության աթոռին, ինչպես շատ երկրներում էր լինում։ Բայց անգամ դա չի կանգնեցրել նրանց, որպեսզի նույնը 2016-ին փորձեն, ու դեռ էլի են փորձելու։

Տաքսիի կանգառ է։ Շարվել են տաքսիները մայթի երկայնքով, iսկ մայթի վրա մի նստարան կա' ծառի տակ։ Ես եմ նստած նստարանին ու երկու տաքսիստ։ Երկու հոգի էլ կանգնած են։ Խոսում են իրենց աշխատանքային առօրյայից։ Կանգնածներից մեկի հեռախոսին զանգ եկավ։