Թուրքիայում այսօր նշում են հանրապետության 100-ամյակը։ Սա միայն խորհրդանշական թիվ է, իրականում թուրքական պետականությունը մի քանի հարյուրամյակի պատմություն ունի։

Ցավալին այն է, որ հայ քաղաքական էլիտան, որպես կանոն, Երրորդ Հանրապետության ողջ ժամանակաընթացքում երբեք չկարողացավ կողմնորոշվել և կանխատեսել: Ներքաղաքական պայքարը միշտ ընթանում էր դատարկ պաթոսով, կեղծ հայրենասիրությամբ՝ 19-րդ դարի ֆիդայական լոզունգներով կամ էլ վիլսոնասիրությամբ ու ռուսասիրությամբ:

Մի դիտարկում անեմ, որը վերաբերում է ռուսական առաջին ալիքի հեռարձակած հաղորդմանը, Հայաստանի ոչ բարով վարչապետ կոչեցյալի մասին:

ՀՀ իշխանությունների կողմից արցախցիների կապույտ անձնագրերն ամբողջ ծավալով (արցախցիների՝ ՀՀ քաղաքացի լինելը) ընդունելուց հրաժարումը ոչ միայն նրանց նկատմամբ պետության ներքին պարտավորություններից հրաժարում է, այլև հստակ ուղերձ է Ադրբեջանին, որ ՀՀ իշխանությունները պատրաստ են աչք փակել արցախցիների նկատմամբ այդ երկրի կողմից ցանկացած իրավական ոտնձգության վրա՝ աշխարհի բոլոր երկրներում, ուր կհասնեն Ադրբեջանի ձեռքերը:

Վիկտոր Համբարձումյանն իրեն նման է, անատոմիական առումով՝ ամեն ինչ կարգին է՝ բոյը-քաշը-բանը համապատասխանում են։ Փողկապն էլ չեն մոռացել, նենց որ՝ կճանաչենք, չենք շփոթի ուրիշի հետ, հատկապես որ՝ երևի անունն էլ տակը գրած է։ Բայց, որ լուսանկարը դնեին, ավելի նման կլիներ, ի՞նչ կարիք կար էդքան տանջվելու, փող ծախսելու, որ իր համար կանգնած պուճուր-մուճուր մարդ քանդակեն, մեկն էլ կկարծի, թե բանվորի արձանի ընդդիմադիր արձանն է՝ ձեռքերը փորին խաչած պարապ-սարապ ինծիլիգենտ պորտաբույծը։

Սրանց ֆինանսական կապերի մասին չմանրամասնեմ... Գործը հասել է նրան, որ Ֆրանցիսկոսն ընդունում է թմրամոլ ու շիզոֆրենիկ Լեյլային: Դե իսկ Լեյլայի ծնողների մասին էլ չասեմ. երբ գնում են Հռոմ մտնում են Ֆրանցիսկոսի մոտ սուրճ խմելու...

Դիտեցի ռուսական ОРТ հեռուստատեսությամբ Նիկոլ Փաշինյանին նվիրված ծավալուն հաղորդաշարը:

ՀՀ կառավարության նոր աջակցության ծրագիրը՝ նոյեմբեր-դեկտեմբերին 50 000 դրամ բաժանել, այն էլ՝ ոչ բոլոր արցախցիներին, ոչ մի հումանիտար հիմք չունի:

Մինչ ազգովի կզարմանանք իշխանական ու իշխանամերձ քաղաքական կառկառուն դեմքերից՝ Անդոնի, Գուրգենի ու Սամոյի՝ այս ողբերգության օրերին աննախադեպ էնտուզիազմի, ուրախ տրամադրության, լայնաժպիտ ու կենսախինդ պահվածքի վրա ու նյարդայնացած կհարցնենք, թե այդ ինչի՞ վրա եք հրճվում, պարոնա՛յք, դուք ձեզանից գոհ, ձեր ո՞ր մի արածի ու չարածի վրա եք հռհռում՝ նրանք թքած ունեն թե՛ ձեր տված հարցերի, թե՛ հանրային կարծիքի, և թե՛ իրենց անբարո վարքով պայմանավորված նկատողությունների վրա:

Աշխարհում ցանկացած իշխանություն մի գերնպատակ է ունեցել, ունի և կունենա՝ պահել սեփական իշխանությունը: