«Բարձրագույն կրթության մասին» օրենքի նախագիծը, որն ընդամենն աշխատանքային փաստաթղթի տեսք ունի դեռևս և անգամ Ազգային ժողովի կրթության, գիտության, մշակույթի, սպորտի և երիտասարդության հարցերի մշտական հանձնաժողով չի ներկայացվել, արդեն մի քանի անգամ դժգոհությունների տեղիք է տվել: Սկզբում դրանք կապված էին բուհերի կառավարման, այնուհետև՝ ռեկտորների ընտրության, այժմ էլ՝ հայրենագիտական առարկաների ուսուցումը բուհերում ոչ պարտադիր դարձնելու հետ: Հայոց լեզուն, գրականությունը և պատմությունը առարկայացանկից չհանելու պահանջով օրեր շարունակ մի խումբ երիտասարդներ տարաբնույթ բողոքի ակցիաներ են կազմակերպում՝ թե՛ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարության առջև, թե՛ Երևանի պետական համալսարանում, թե՛ կառավարության շենքի մոտ: ՈՒսանողների նախնական պահանջը, այն է՝ հայագիտական առարկաների ոչ պարտադիր ուսուցման դրույթը վերացնել դեռևս աշխատանքային փաստաթղթում, այժմ վերափոխվել է՝ նրանք պահանջում են նախարար Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականը:
Խորհրդարանական մեծամասնության ներկայացուցիչ, ԱԺ կրթության, գիտության, մշակույթի, սպորտի և երիտասարդության հարցերի մշտական հանձնաժողովի փոխնախագահ ՀՈՎՀԱՆՆՍ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆՆ «Իրատեսի» հետ զրույցում ասաց, որ թեև երիտասարդների իրավունքն է ինչ-որ բանի դեմ բողոքելը, բայց նրանց պահանջը հիմնավորված չէ: Ըստ նրա՝ ուսանողները կարող էին բովանդակային դաշտում քննարկում ծավալել, բայց նրանք մաքսիմալիստական հայտարարություններով են հանդես գալիս:
«Դրանով ոչնչի չեն հասնելու: Ճիշտ կլիներ՝ իրենց պահանջներն ու խնդիրները հստակ ձևակերպեին: Նախագիծը դեռևս քննարկման փուլում է, ոչինչ վերջնական չէ: Երբ հարցերը բովանդակային տեսանկյունից չեն քննարկվում, այս ամենի մեջ քաղաքականացվածություն չտեսնելը միամտություն է: Ինչ վերաբերում է երիտասարդների կողմից նշվող բովանդակային մի քանի խնդիրներին, ապա ասեմ՝ դրանք հիմնականում իմաստազուրկ են: Փորձում են ցույց տալ, թե նախարարությունը դեմ է ազգայնական ծրագրերին, բայց որևէ մեկը չի ասում, որ նախարարությունը թե՛ Հայաստանում, թե՛ Արցախում ֆինանսավորել է հայրենասիրական ծրագրեր, բազմաթիվ դպրոցներ ու քոլեջներ է վերակառուցել: Բացի Դաշնակցությունից (ՀՅԴ երիտասարդական թևի ներկայացուցիչներն են նստացույց հայտարարել- Ս. Վ.) այլ ուժեր էլ կարող են լինել այս ակցիաների հետևում. քաղաքական տարբեր ուժերի ներկայացուցիչներ հայտարարում են, որ միանում են հրաժարականի պահանջին»,- ասում է պատգամավորը:
Հովհաննես Հովհաննիսյանի փոխանցմամբ՝ ուսանողների մեծամասնությունն ազնիվ մղումներից ելնելով է դասադուլ անում, մի մասն էլ, չի բացառվում, ինչ-ինչ ազդեցությունների տակ է:
ԿԳՄՍ նախկին փոխնախարարը, անդրադառնալով նախարար Արայիկ Հարությունյանի՝ ուսանողներին «անդաստիարակ» անվանելու փաստին, շեշտում է՝ պետական պաշտոնյաները պետք է զերծ մնան որակումներ տալուց, բայց երևույթին հարկ է համակողմանի նայել. ուսանողները ցենզուրայից դուրս տարաբնույթ բառեր են օգտագործում, այնուհետև հարգանք պահանջում:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ հայոց լեզվին, ապա իմքայլականն իր դիրքորոշումը հայտնում է՝ վերհիշելով ուսանողական տարիները. «Հայերենի ժամին բուհում այնպիսի մասնագիտական բաներ ենք անցել, որ այժմ չեմ օգտագործում: Մայրենիի հիմնական գիտելիքներս ստացել եմ դպրոցից: Այժմ հարցը պետք է այսպես դրվի՝ ի՞նչ ծրագրերով ենք անցնում հայոց լեզուն ու պատմությունը: Ես կողմ եմ, որ լինեն փնջեր, և ուսանողներն այդ փնջից առարկաներն ընտրեն ըստ ցանկության»:
Առկա խնդիրները նախ և առաջ բովանդակային դաշտում քննարկելու կողմնակից է նաև խորհրդարանական ընդդիմության՝ «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր ՏԱՐՈՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆԸ, որը նաև դասախոսում է ԵՊՀ-ում: Առայժմ աշխատանքային փաստաթղթի տեսք ունեցող նախագծի մասին ասում է՝ ուսանողները հնարավորություն ունեն առաջարկներ ներկայացնելու. «Եթե չընդունվեն առաջարկները, նոր միայն կարող են ծայրահեղ քայլերի գնալ: Դրա համար, կարծում եմ, իմ շատ սիրելի ուսանողները կարող են փաթեթավորել առաջարկներն ու ամբողջական, վերջնական փաթեթով ներկայացնել դրանք: Իհարկե, կան թերացումներ նախարարության գործելաոճում, ու դրանց մասին բազմիցս բարձրաձայնել ենք թե՛ Ազգային ժողովի ամբիոնից, թե՛ այլ հարթակներից: ԿԳՄՍՆ-ի իմ գործընկերներին կհորդորեի ծրագրերի ընտրության հարցում ավելի աչալուրջ ու հետևողական լինել»:
Ինչ վերաբերում է հայագիտական առարկաների դասավանդմանը, ապա ԵՊՀ դասախոսը նշում է՝ կողմ է ակադեմիական կրթությանը, որ յուրաքանչյուր համալսարան ինքը որոշի իր առարկայացանկը. «Բայց, միևնույն ժամանակ, կողմ եմ, որ բոլոր ֆակուլտետներում հայոց լեզվի և պատմության մասնագիտացված դասընթացներ լինեն: Օրինակ՝ ԵՊՀ իրավագիտության ֆակուլտետում ուսանողներն անցնում են Հայաստանի պետության և իրավունքի պատմություն, և ես կցանկանայի, որ ուսանողներն անցնեին նաև իրավաբանի համար անհրաժեշտ, օրինակ՝ մտքի ու լեզվի հմտություններ առարկա: Մեր դպրոցները նորմալ գիտելիք չեն տրամադրում հայոց լեզվից ու պատմությունից, և անհրաժեշտություն կա բուհական մակարդակում լրացնելու այդ բացը: Արդյո՞ք բուհերը լրացնում են այդ բացը. չեմ կարող ասել: Արդյո՞ք այս պահն այն անհրաժեշտ պահն է, որ հայոց լեզուն ու պատմությունը հանենք բուհական առարկաների ցանկից: Սրանք հարցեր են, որ ուշադրության են արժանի: Կարծում եմ՝ պետությունը պարտավոր է պարտադրել բուհերին, որ այս առարկաները դասավանդվեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ դպրոցներում դրանց նորմալ դասավանդումը չի ապահովվել: Եթե մենք հիմա հանենք այդ առարկաները կամ դրանց պարտադրանքը, ապա մեկ, երկու տարվա սերունդ կարող ենք ունենալ, որ չկարողանան այդ բացը լրացնել: Հուսով եմ՝ երբ նախագիծը գա ԱԺ՝ քննարկման, այս բոլոր հարցերի պատասխանները տրամադրված կլինեն»:
ԼՀԿ-ական պատգամավորի կարծիքով` նորմալ է, որ հարցի հետ կապված քննադատությունը նախարարության և իշխանության ներկայացուցիչները ծանր են տանում: Բոլոր իշխանություններն էլ չափազանց ցավոտ են ընդունում ցանկացած քննադատություն, որը չի համընկնում իրենց կարծիքին, այսօրվա իշխանությունն էլ բացառություն չէ. «Ավելին՝ քանի որ այսօրվա իշխանությունը «լեգիտիմ» կոչվող եզրույթն ունի իր ուսերին, ու հասարակության լայն շերտերը վստահություն են հայտնել նրան, ևս մեկ առիթ է, որ գործող իշխանություններն ավելի ցավոտ ընդունեն ցանկացած քննադատություն: Բայց ես կոչ եմ անում մեր գործընկերներին` չտարվել ամենից խելացիի ու ազնիվի մոլուցքով, թույլ չտալ դասական այդ սխալը»:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ