Կրկին ակտիվացել են մերձփորձագիտական խոսակցությունները Տավուշի գյուղերն Ադրբեջանին հանձնելու հարցում Մոսկվայի շահագրգռվածության մասին։ Ասում են՝ Մոսկվան դրանով իսկ ձգտում է Ադրբեջանի և Հայաստանի տարածքով տրանսպորտային կապ հաստատել Իրանի և Թուրքիայի հետ։

Որևէ տեսակի պայքարի ընթացքում ճիշտ ու գրագետ գործողություններ կատարելու և արդարացված նպատակներ հետապնդելու համար ամենահիմնական պայմանը պայքարող կողմերի ուժերի չափի ու դասավորության և, մեկ էլ, նրանց ռեսուրսների առկայության ու դրանց չափերի հնարավորինս ճիշտ գնահատականներն են։

Հայադավ Նիկոլը և իր ոհմակը միայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի, Էրդողանի և Ալիևի հետ չէ, որ սիլի-բիլիներով, «սիրախաղերով» են զբաղվում: Հետևողականորեն շարունակելով ու զարգացնելով իրենց հակահայկական ու հակառուսական քաղաքական ուղեգիծը, նրանք հատկապես վերջին շրջանում ակտիվ «սիրախաղերի» մեջ են նաև եվրոքաղպոռնիկների հետ:

Հակամարտության ուկրաինական թատերաբեմում երեկ արձանագրվեց կարևոր բեկում, շատ ավելի կարևոր, քան ռազմաճակատի ճեղքումը կլիներ մի քանի ուղղություններով...

Նիկոլ Փաշինյանը, իր քարոզչամեքենան բազմաթիվ ստեր ու քաղցր միֆեր են տարածում Հայաստանի ապագայի և խաղաղության թեմաներով։ Ահա դրանցից մի քանիսը...

ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ Հայաստանի գործող իշխանությունները պատմական պատասխանատվություն ունեն և պարտավոր են դիվանագիտական ջանքեր գործադրել տարածաշրջանում մեր պետության լիակատար մեկուսացման վտանգը և սուբյեկտայնության կորուստը կանխելու ուղղությամբ։ Դրա համար առաջին ու անխուսափելի պայմանը բանակցային գործընթացում հստակ դիրքորոշում ունենալն ու սկզբունքային վարքագիծ դրսևորելն է։

Ամբողջապես հայաթափված Արցախում ադրբեջանցի վանդալները շարունակում են ոչնչացնել հանուն հայրենիքի նահատակված հերոսների հիշատակը հավերժացնող համալիրները և հուշարձանները։ Ադրբեջանի մշակութային ցեղասպանության թիրախում այս անգամ էլ հայտնվեց Մարտակերտի շրջանի Գետավան գյուղի Արցախյան ազատամարտում զոհված գետավանցի ազատամարտիկների հիշատակին նվիրված հուշահամալիրը։ Հուշարձանների բացումը տեղի է ունեցել 2016 թ. սեպտեմբերի 7-ին։

Տարբեր պատմական ժամանակներում մարդկության որոշ հատվածներ հասել են տվյալ ժամանակի համար հնարավոր առավելագույն բարեկեցության և եթե այդ բարեկեցությունը հարատևել է բավականին երկար ժամանակ, ապա առնվազն այդ հասարակության վերնախավը կորցրել է իր պասիոնարությունը և, համապատասխանաբար, ապրելու կամքը, որին էլ հետևել է նրա ժաղովրդի և պետականության իներցիոն անկման պրոցեսը։

Վերջին մի քանի հարյուրամյակների պատմությունը և, հատկապես, Նապոլեոնի և Հիտլերի պատերազմները Ռուսաստանի հետ, սառը պատերազմը Արևմուտքի ու ԽՍՀՄ-ի միջև, ինչպես նաև ներկա պատերազմական վիճակը Ուկրաինայում ռուսական ռազմաքաղաքական միտքը բացատրում է Արևմուտքի մշտական ցանկությամբ՝ հեռացնել ասպարեզից Ռուսաստանին որպես հզոր մրցակից և տիրել նրա անբավ հարստություններին։

Բիզնեսից ու քաղաքականությունից հասկացողները ենթագիտակցորեն գիտեն, որ հիմա պրոցես սկսելու լավագույն, սակայն ամենառիսկային ժամանակն է, որ կա՛մ կհաղթես, կա՛մ կձախողես. ու չեն սկսում, քանի որ ձևերն ու տեխնոլոգիաները անհրաժեշտ չափով չգիտեն, գաղափարների ու արժեքայինի մասով են թույլ, ապրած-անցածն այն չէ: Բոլորը՝ միգուցե, չէ, բայց դե շոշափելի մեծամասնությունը՝ ակնհայտորեն: