Նիկոլ Փաշինյանը ստիպված եղավ հակադարձել Ալիևին՝ վերջինիս հայտարարություններից 3 օր անց։ Նա անուղղակի կերպով ընդունեց, որ խաղաղության գործընթացը ձախողված է։ Պատերազմում պարտված ղեկավարը պետք է հեռանար։ 2020 թվականի պատերազմի, նոյեմբերի 9-ի կապիտուլյացիայից հետո Նիկոլ Փաշինյանը հրաժարական չտվեց, որովհետև 2018-ի թավշյա հեղափոխությունը կազմակերպած արտերկրի կենտրոնները դա չցանկացան, քանզի Հայաստանից, նրանից դեռ զիջումներ կան ստանալու։

Առիթը ունեցած եմ յաճախակի կերպով գտնուիլ Ռոթըրտամ։ Նետերլանտները որպէս երկիր կը գերազանցեն իրենց գեղեցկութեամբ ու տակաւին ջրանցքները, որոնք կ՚անցնին բոլոր քաղաքներուն մէջէն եւ որ երկրին կուտան յաւելեալ գեղեցկութիւն։ Նետերլանտները լերներ չունին բայց կանաչ մարգագետիները եւ ծառերը բաւարար չափով կը ստեղծեն հմայք։ Ու տակաւին ոչխարները, արջառները, ձիերը եւ թռչուններու տեսակները՝ տարածուած ամէն կողմ, երկրին կուտան հրապուրիչ տեսք։ Չեն ուշանար ենթադրութիւններդ, թէ այս երկրին մէջ մարդիկ ուրախ եւ հանգիստ են։

Գյումրի-Կարս երկաթգիծն է: Լուսանկարներն արել եմ մեկ ամիս առաջ Շիրակի մարզ, Ախուրիկ բնակավայրում։ Հստակ երևում է, որ հայ-թուրքական սահմանը բացելու, երկաթգիծ աշխատեցնելու ոչ մի տեսական նպատակ չկա։

Շարունակելով մարդկության զարգացում-պրոգրես-առաջադիմություն ասածի անալիզը, անցնենք այդ պրոցեսի կառավարելիության հետ կապված հարցերին։

Երբ «Թքած ունենալու նուրբ արվեստը» մտավ մեր լեքսիկոնի մեջ, թվաց, թե որևէ արտասովոր բան տեղի չի ունեցել։ Գիրք էր, PR-ի համար լավ ընտրված վերնագիր, որ ծառայեց իր նպատակին, ու մենք էլ սկսեցինք հումորներ անել, տեղի-անտեղի օգտագործել էդ արտահայտությունը։

Տարին դեռ նոր է սկսվել, բայց ձևական թուքումրի, «տնական» ավանտյուրիզմի ու «էկստրավագանտ» դեմագոգիայի պակաս չի զգացվում:

Ֆրուստրացիոն ծանր շրջանը դեռևս շարունակվում է. շփոթահար, ընկճված ու հուսալքված եմ հազարավոր իմ հայրենակիցների պես: ՈՒզում ես անկյուն քաշված՝ խորը ինքնամփոփվել ու լռել, գոնե առժամանակ, մինչև այս պղտոր ու ալեկոծուն ջրերը մի փոքր խաղաղվեն ու հստակվեն: Մինչև հոգիդ կրկին ջանա իրականության հետ բեղուն աղերսներ գտնել:

Նիկոլը, ինչպես արդեն հայտնի է, սադրեց Քառասունչորսօրյա պատերազմը, մինչ այդ, իր ոհմակի հետ միասին, նախապատրաստեց հայկական կողմի պարտությունը, պետական դավաճանությամբ պարտվողական պատերազմի արդյունքում թշնամուն հանձնեց Արցախի Հանրապետության տարածքի շուրջ 75 տոկոսը:

Երեք տարի է, որ շարունակվում է դիվանագիտական անարդյունք գործունեությունը, ավարտվեց նաև 2023-ը՝ նորից առանց խաղաղության պայմանագրի: Հայաստանին և Ադրբեջանին մեկ Բրյուսել տարան, մեկ՝ Մոսկվա, մեկ էլ՝ Վաշինգտոն: