Քթածակ ունեցեք, պատմության իմացություն

Ասում են՝ ՀՀ իշխանությունները ձեռքերը լվացել են Արցախից. ու՜ր էր թե՝ դժբախտությունն այդքանով
ավարտվեր:
Ո՛չ, ՀՀ ծախու գլուխները իրենց կեղտոտ ձեռքերը չեն լվացել Արցախից, նրանք ամեն կերպ փորձում են մեր արժանապատիվ փոքրիկ երկիրը խցկել Ադրբեջանի երախը:
Էդ նպատակով նրանք պայմանավորվածություններ են ունենում թշնամու հետ, հայտարարություններ են անում, սպառնում են ԱՀ ղեկավարությանը, իրենց մարդիկ են փորձում տեղավորել երկրամասի պետական համակարգում: Էս ամենի դեմը պիտի առնել:

Արցախահայությունը հիմա, ըստ էության, պայքարում է ոչ միայն Ադրբեջանի արյունարբու իշխանության, այլև նրա հետ քաղաքական հիմնուղիով դաշնակցող ՀՀ իշխանության դեմ:
Լավ թե վատ, Արցախը ներկա պահին մի գործընկեր ունի միայն՝ ՌԴ-ն: Նրա հետ պիտի հարաբերվել
խելացի և հարգալից, հակառակ դեպքում՝ անախորժությունները սպասեցնել չեն տա:
Մենք հայ-ռուսական երկխոսության դարավոր լավ ավանդույթ ունենք, ապավինենք դրան, և ոչ թե տուրք տանք հակառուսական անպտուղ հիստերիային, որ հիմա մոդայիկ է աշխարհով մեկ: Մենք մեր շահերն ունենք, մեր պատմությունը՝ Ռուսաստանի հետ: Մենք դեռ շատ բան կարող ենք ստանալ այդ երկրից, եթե հեռատես ու լրջմիտ լինենք էս վտանգավոր ժամանակահատվածում:
Ոչ թե տխմարորեն ու ցուցադրաբար, օտարներին հաճոյանալու համար հակադրվել ռուսներին, այլ կլոր թե քառակուսի սեղանի շուրջ, հավասարակշիռ, հիմնավորապես խոսել նրանց հետ, քննարկել ու ակնկալել:
Սա հատուկ նրա՛նց եմ ասում, ովքեր օրերս բողոքի ակցիա են արել ռուսական խաղաղապահ զորախմբի դեմ:
Չեմ կասկածում, բարի նպատակ կար նրանց մտադրության մեջ, բայց ձևը ճիշտ չէր ընտրված: Եվ հետո՝
աչք էր ծակում, որ ակցիան հրահրված էր Երևանից, ինչը առավել վնասակար է դարձնում կատարվածը:
Արցախում թե Հայաստանում ռուսներին զայրացնել պետք չէ, մենք դրանից ոչինչ չենք շահի,
ընդհակառակը՝ կտուժենք: Քթածակ պիտի ունենալ, պատմության իմացություն և հեռատեսություն: Ովքեր դեռ չեն հասկանում էս ակնհայտ ճշմարտությունը, փորձեմ բացատրել չափածո.

ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԼԻՐԻԿԱ
(Հարավկովկասյան հանգույց)

Ռուսը կանգնել է մեջտեղ զինավառ՝
արջի պես ծանր, բայց՝ խաղաղավուն,-
կապույտ աչքերով նայում է ապշած՝
ոնց են իր ուռած ձվերով խաղում:

Իլհամասողուն, նիկոլադողուն
ձեռքեր են տակից քսվում բազմիմաստ -
իբր դա կրքի խաղ է հեշտամույն,
այնինչ ուզում են… ձվատե՛լ նրան:

Արջ է՝ համբերող, բայց և՝ հիշաչար,
այդ ծաղրանքը նա հաստատ չի ների -
իր ավտոմատի սվինը սուրսայր
կխրի ծակը ձվասերների:

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ