«Փոքր եկեղեցում էլ կարելի է մեծ պատարագ անել»
09.06.2020 | 01:09
«Իրատեսի» զրուցակիցը Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան դրամատիկական թատրոնի նորանշանակ տնօրեն ԼՈՒՍԻՆԵ ՍԱՀԱԿՅԱՆՆ է։
-Թատրոնի տնօրենի պաշտոնում Ձեր նշանակումը զուգադիպեց դժվար ժամանակների հետ։ Ի՞նչ ռազմավարություն է մշակում թատրոնն այս օրերին։
-Դաժան ժամանակաշրջան է, փորձություններով լի... Աշխատել եմ նվիրումով, երբ տնօրենի պաշտոնակատար էի, նույն նվիրումով շարունակելու եմ աշխատանքս։ Ամեն ինչ անելու եմ՝ նպաստելու համար Աբելյանի անվան թատրոնի տարեգրության մեջ դրական կողմի ավելացմանը։ Ստեղծված իրավիճակը մեզ պարտադրում է ունենալ ճկուն մոտեցումներ, նոր, ժամանակին համահունչ գաղափարներ, որպեսզի կարողանանք անհրաժեշտ չափով ինքնադրսևորվել։ Ընդհատված է թատրոն-հասարակություն օրգանական կապը, և պետք է հասկանանք՝ ինչ անել՝ գոնե առցանց հարթակում հանդիսատեսին չկորցնելու համար։
-Բեմադրությունների, առաջնախաղերի հույս կա՞ առաջիկայում։
-Վերջերս քննարկվեց թատրոնների աշխատանքի վերսկսման հարցը՝ փորձերի մասով։ Մայիսի 26-ից մեր թատրոնում երեք ներկայացման փորձեր են ընթանում, և հույս ունեմ, մաղթում եմ, ակնկալում եմ, որ հնարավորինս շուտ կարողանանք հանդիսատեսին ընդունել դահլիճում, ոչ թե առցանց հարթակներում։ Միգուցե քննարկվի սոցիալական հեռավորությունը պահպանելու հարցը, 350 նստատեղի փոխարեն սպասարկենք 100 նստատեղով և այլն։ Կլինեն նաև բացօթյա ցուցադրություններ։ Թեև երեկոյան լույսերի հրաշքը գրեթե անհնարին է ստանալ դրսում... Աբելյանի անվան թատրոնի հետնաբակը եզակի հնարավորություն ունի մանկական ներկայացումների համար։ Առաջիկայում Վանաձորի Ստեփան Զորյանի տուն-թանգարանի այգում նախատեսում ենք Զորյանի «Խնձորի այգին» ստեղծագործության բեմադրությունը։
-Ամեն ինչ արվում է հանդիսատեսի հետ կապը չկորցնելու համար, բայց արձագանքը միանշանակ չէ։ Իբրև օրինակ՝ իրարից հեռու նստատեղերը շատերն անընդունելի են համարում։ Ինչպե՞ս են նոր ձևաչափին հարմարվելու դերասանները, ի՞նչ տրամադրություններ են տիրում հետնաբեմում։
-Սա մի իրավիճակ է, որ բոլորս, ուզենք թե չուզենք, պետք է փորձենք կրեատիվ լուծումներ գտնել։ Իսկապես, թատրոնը կենդանի արվեստ է, իսկապես մենք ունենք խնդիր, բնական է, որ կորոնաքաոսով պարտադրված ձևաչափը, նաև այս անորոշությունը, գիտակցումը, որ ինչ-որ բան այն չէ, ազդում են և՛ դերասանների տրամադրության վրա, և՛ բեմադրիչի, և՛ հանդիսատեսի։ Կարծում եմ՝ կորոնաժամանակներում այս խնդիրն առկա է ոչ միայն թատերարվեստում, այլև մեր կյանքի բոլոր ոլորտներում։
-Փորձերը հնարավո՞ր է անել՝ պահպանելով սոցիալական հեռավորությունն ու անվտանգության մյուս կանոնները։
-Այո, մանավանդ որ այս օրերին ներկայացումների փորձերը հիմնականում բակում են ընթանում։ Պահպանում ենք սոցիալական հեռավորությունը, կիրառում անվտանգության բոլոր անհրաժեշտ նորմերը՝ դիմակներ, ախտահանիչ միջոցներ, ջերմաչափում և այլն։
-Ձեր թատրոնի լրատվության և հասարակայնության հետ կապերի պատասխանատու Գոռ Փելեշյանն ակնարկեց «Բեմից դուրս» նախագծի մասին։ Կմանրամասնե՞ք։
-Կարելի է ասել, կլինի ֆիլմաշար, որը միտված է ներկայացնելու դերասանների, առհասարակ, թատրոնի մարդկանց դիմանկարը։
-Դա կապված է աբելյանական թատրոնի մոտեցող հոբելյանի՞ հետ։
-Ե՛վ այո, և՛ ոչ։ Հանդիսատեսը պետք է զգա, իմանա, որ մենք չենք մոռացել իրեն, ասեմ, որ մենք էլ զգում ենք իրենց ջերմությունը։ Այս օրերին նկատում ենք, թեկուզ ֆեյսբուքյան մեկնաբանություններից, թե որքան շատ է ուզում հանդիսատեսը նորից հանդիպել մեզ դահլիճում։
-Ի՞նչ կասեք թատրոնի վերանորոգման մասին։ Պետական աջակցությունը, որքան գիտեմ, հաստատվել է։
-Մայիսի 18-ից թատրոնում ընթանում են բեմի վերանորոգման աշխատանքներ: Շենքի վերանորոգման նախագծի համար ԿԳՄՍ նախարարության կողմից անցյալ տարի մեզ հատկացված գումարից տնտեսված միջոցներին ավելացրինք նաև մենք (շուրջ 6,5 մլն դրամ), և այս պահին բեմը տեխնիկապես վերազինվում է։ Հիմնանորոգումն էլ, կարծում եմ, շատ չի ուշանա։ Լիահույս եմ, որ այս տարի կսկսենք։
-Հոբելյանական տարվան ընդառաջ ի՞նչ ծրագրեր ունեք։
- Այս պահին որոշակի ոչինչ ասել չեմ կարող։ Բայց ամեն ինչ անելու ենք, որ թատրոնի 90-ամյա հոբելյանը պատշաճ ձևով դիմավորենք, որովհետև, ինչպես կասեր Աբելյանը, «փոքր եկեղեցում էլ կարելի է մեծ պատարագ անել»։
Զրույցը՝ Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ
Հեղինակի նյութեր
- Պատմության վկաները
- Վերացող ծաղիկներ
- Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
- «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
- «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
- «Դրսից մեզ վրա կարող են ազդել միայն ներսի գործիքներով»
- «Երեսուն տարի ձգվեց մեր անկախության պատմությունը, մենք շահեցի՞նք»
- Մշակույթը հեռվից հեռու պահպանելու հույսով
- Անիմացիան, աշխարհն ու մենք
- «Մեր տարածքները փոքրացան, որովհետև այդպես էլ չհասկացանք, որ պետք է խմենք մեր բաժակով»
- Արվեստի ուժը
- Նոր մատենաշարը ներկայացնում է արևմտահայ և սփյուռքյան գրողների
- Բեմը կենդանություն է ստանում առայժմ միայն մանուկների համար
- «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
- Համաշխարհային դասականների ստեղծագործությունները՝ դուդուկով
- «Բնակչությունը պատրաստ չէ, բայց տարվում են աշխատանքներ»
- Ամանորի գիշերը դիմավորելու են եկեղեցում
- «Ջազի մեջ զգացվում է ապրածդ ժամանակաշրջանը»
- «Եթե չլիներ Փելեշյանը, կարծում եմ, դեռևս գտած չէի լինի կինոյում իմ ուղին»
- «Հուշարձաններն այդ տարածքների պատկանելության անձնագրերն են»
Մեկնաբանություններ