Շանթի գործը՝ վերաքննիչում

Շանթ Հարությունյանի և ընկերների գործը վերաքննիչ դատարանում է: Նրանց փաստաբանները պահանջում են չեղյալ համարել առաջին ատյանի դատարանի վճիռն ու արդարացնել իրենց պաշտպանյալներին:
Վերաքննիչ դատարանի առաջին նիստը շատ կարճ է տևել, սակայն արդեն պարզ է, որ այն ևս անցնելու է լարված մթնոլորտում՝ գործընթացի սուբյեկտների առճակատումներով:
Նման դատավարությունները Հայաստանում իրավական ավարտ չեն ունենում՝ իրենց վրա կրելով քաղաքական որոշման կնիքն ու ազդեցությունը: Իշխանությունները համարում են, որ հեղափոխական կոչերը, հեղափոխությունը վնասում են երկրին՝ հաճախ պետության շահը նույնացնելով իրենց իշխանության մասնավոր հետաքրքրությունների հետ: Շանթն ու մյուսները երկրի փրկությունը տեսնում են հեղափոխության մեջ, անտեսելով այն հանգամանքը, որ հեղափոխությունը, առաջին հերթին, ենթադրում է միանգամայն նոր արժեքային համակարգ:
Իշխանությունները Հայաստանի զարգացումը տեսնում են ԵԱՏՄ-ի կազմում՝ անտեսելով մի շարք օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պրոբլեմներ, ռուսական տնտեսության ճգնաժամն ու Ռուսաստանի իզգոյացման փաստերը: Շանթը մեր բոլոր չարիքների արմատը Ռուսաստանում է տեսնում՝ անտեսելով այն օբյեկտիվ իրողությունը, որ Ռուսաստանը ոչ մի տեղ չի գնալու, կա ու լինելու է մեր տարածաշրջանի կարևոր խաղացողներից մեկը, եթե չասենք՝ «նայողը»:
Այս համատեքստում, թվում է, թե փոխզիջման հնարավորություն չկա, մանավանդ որ, Սերժ Սարգսյանը չսպասեց առաջին ատյանի դատարանի վճռին ը ամերիկյան համալսարաններից մեկում «հանցագործ» որակեց Շանթ Հարությունյանին ու նրա ընկերներին: Շանթենք էլ հանդուրժողականությամբ աչքի չեն ընկնում:
Սակայն ես միանգամայն այլ հայացք ունեմ գործընթացի վերաբերյալ: Երկրին, անշուշտ, փոփոխություններ պետք են ու այս հարցում ես համաձայն եմ Շանթենց հետ, սակայն այդ փոփոխությունները չեն կարող մահակներով ու փողոցային անկարգություններով պարտադրվել: Շանթենց հետ համաձայն եմ նաև այն հարցում, որ իրենք, դասական իմաստով, հանցագործներ չեն, բայց նաև նկատում եմ, որ նրանց արարքում առկա է գործողություն, որը խախտում է օրենսդրությունը: Առաջին ատյանի դատարանի վճիռն ադեկվատ չէր ու ազատազրկված մարդկանց պատիժը դարձրեց քաղաքականապես մոտիվացված, իսկ վերաքննիչ դատարանում պետությունը կարող է ուղղել իր սխալը: Շանթ Հարությունյանն ու մյուսներն արդեն սկզբունքորեն կրել են իրենց պատիժը, ու կարելի է կայացնել վերաքննիչի այնպիսի դատավճիռ, որը տղաներին ընտանիքների գիրկը վերադառնալու հնարավորություն կտա: Եթե իրավական երկիր լինեինք, այսպիսի բան գրելն իսկ աբսուրդ կհամարվեր, բայց մենք ապրում ենք երկրում, որտեղ նույնիսկ իրավական ընթացակարգերի հետևում քաղաքական որոշումն է:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում

Մեկնաբանություններ