Վերջին տարիներին տասնյակ հազարավոր մարդիկ փողով ազատվել են զինվորական ծառայությունից:

Մի անգամ վանականները խոսում էին խոնարհության մասին: Գազա քաղաքի անվանի քաղաքացիներից մեկը, լսելով այն խոսքերը, թե որքան մարդն ավելի է մոտենում Աստծուն, այնքան ավելի մեղավոր է իրեն տեսնում, զարմացավ և ասաց. - Դա ինչպե՞ս է հնարավոր:

Աղջկաս դիմավորում եմ, հուզված է, քննությունից է դուրս եկել: -Ի՞նչ կա, ի՞նչ եղավ գրավորը: -Լավ չեմ գրել:

Փոքր ժամանակ ինձ թվում էր, թե տրամվայի ռելսերը գնացքի ռելսերից բարակ ու նուրբ են։ Բայց մի օր Կոմիտասի ասֆալտը քանդել էին, ու ես տեսա, որ ռելսերը նույնն են, պարզապես, մեծ մասն ասֆալտի տակ էր թաքնված։ Էդ օրվանից, մի տեսակ, ավելի հարգեցի տրամվային, որ լուրջ ռելսերով էր շարժվում ու գնացքի նման հզոր ազգականներ ուներ, բայց չէր պարծենում, աջուձախ չէր ասում դրա մասին, այլ հանգիստ, իր համար, դանդաղ, զնգզնգալով գնում-գալիս էր քաղաքի փողոցներով։

Շների դեմ պայքարի միջոցը յուրաքանչյուրի անհատական խնդիրն է, հատկապես՝ մեծ քաղաքներում:

Ես անձամբ շներին շատ եմ սիրում, հաճախ` դրանց տերերից ավելի շատ. շները հավատարմությունն են սիմվոլիզացնում ինձ համար, առավել հաճախ` անշնորհակալ հավատարմությունը:

Սա Պրոսպեկտն ա։ Երկու ժամ առաջ ես հենց ստեղով անցնում էի։

Գուցե հիշեք՝ տարիներ առաջ Երևանի Մյասնիկյան պողոտայում՝ կենդանաբանական այգուց քիչ վերև, մի փոքրիկ բենզալցակայան կար, անունը՝ 01-99: Այնպես էր ստացվել, որ հաճախ էինք այնտեղից բենզին վերցնում:

Ո՞վ պետք է պատասխան տա այսօր Բարձրունիում զոհված իմ հրաշալի ուսանող Գերասիմ Առաքելյանի մահվան համար:

Սրանց անբարոյականությունն էսօր էն աստիճանի ա հասել, որ Բաքվի բանտերում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական էլիտայի մասին էլ ոչ մի բառ չեն ասում: Չորով ասում են, որ էդ թեման էլ ա, Արցախի հարցի պես, իրենց համար փակված: Եթե հիշողությունս ինձ չի դավաճանում՝ դաժե մարդավարի սկի չեն էլ դատապարտել՝ թեկուզ ձևական: