Ադրբեջանը վերջին շրջանում կրկին ակտիվ թիրախավորման տակ է վերցրել ԵՄ դիտորդական առաքելությանը. ադրբեջանական մամուլն անընդհատ հարստացվում է առաքելության նկատմամբ քննադատական, իսկ որոշ դեպքերում` վիրավորական բնույթի նյութերով, իսկ ադրբեջանական սահմանային դիտարկման համակարգերով արված անորակ լուսանկարները, որոնք ֆիքսում են եվրոպացիների մոնիթորինգի գործընթացը, ծաղրական մեկնաբանություններով ադրբեջանական տարբեր տելեգրամ ալիքներում են հայտնվում:

Ընդդիմության երեկվա խորհրդարանական լսումները տեսա, բայց ոչ թե նիստը նայելով, այլ բոլոր խոսնակների ելույթները առանձին-առանձին իրենց էջերում պարտաճանաչ զետեղված...

1995 թվականի հուլիսի 5-ին ընտրակեղծիքներով կայացած հանրաքվեով ընդունվեց ՀՀ սահմանադրությունը։ Տասը տարի անց՝ 2005-ին, այն փոփոխության ենթարկվեց, ևս 10 տարի անց՝ 2015-ին, Սահմանադրությունը նորից փոփոխության ենթարկվեց, պերմանենտ պատերազմի մեջ գտնվող Հայաստանը դարձավ խորհրդարանական կառավարման, այսինքն՝ կոլեկտիվ անպատասխանատվության երկիր։

Ո՞վ Է քուրդը, որտեղ է Քրդստանը: Սկսեմ մի փոքրիկ հուշից: Երբ համալսարանի առաջին կուրսում էի, մեզնից մեկ կուրս բարձր սովորում էր մի թանձրամարմին, աչքերը շարունակ կարմրած քուրդ ուսանող՝ Հասոն: Ազգանունը չեմ հիշում:

Երբ իմացա Զառա Տոնիկյանի մահվան մասին, սկսեցի կարդալ ու դիտել նրան։ Ու նրա խոսքերից մեկը հատկապես աչքի ընկավ։ Այդ դրվագում Զառան պատմում է, թե ինչ տեղի ունեցավ մշակույթի հետ անկախացումից անմիջապես հետո...

Դեմոկրատիան բլեֆ է, որ փաթաթում են աշխարհի ժողովուրդների վզին։ Դա լավ միջոց է միջամտելու և խառնվելու այլ պետությունների գործերին` բարենորոգման անվան տակ իրենց ազդեցությունը հաստատելով այլ ազգերի և պետությունների վրա։

Խնդրի լուծման ցանկացած տարբերակ սխալ է, երբ ի սկզբանե ճիշտ չի ձևակերպվում նպատակային հարցադրումը:

Ովքե՞ր, ե՞րբ և ինչու՞ են հանկարծ անհետանում, դառնում ուրու, ճիշտ ժամանակին կրկին հայտնվելու համար։ Ո՞ր չափով է ուրացումը մեր օրերում դրսևորվում և ո՞ր չափով է այն մահացու, գերխնդրի առաջ կանգնած ազգի համար։ Հիմա ըստ էության։

Նիկոլը «կինոյի տղաներին» չի սիրում, քանի որ այս կինոն իրենն է, հետևաբար, միակ «տղան» ինքն է: Սոցիալական օրինաչափություն է, որ իշխանական թիմերում տարբեր դրդապատճառներից ու հիմքերով տարբեր փուլերում տարբեր կերպարներ սկսում են իրականությունից կտրվել...

Լավրովն ասել է... Բլինկենն ասել է... Ֆիդանն ասել է... Իսկ Մարիա Զախարովան էլ` ասում ու ասում է... Հետո՞ ինչ, որ ասել են: