Երեկ երեկոյան «Բրատիսլավայի հարթակը՝ Ռուսաստանի և Արևմուտքի երկխոսության վայր» վերտառության ներքո մի շատ ուշագրավ հարցազրույց է հրապարակել «News Front» լրատվական գործակալությունը: Գործակալության միջազգային մեկնաբան ՎԼԱԴԻՄԻՐ ԿԱՐԱՍԵՎԻ հարցազրույցը գերմանացի լրագրող և քաղաքագետ, Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետության կառավարության նախկին խորհրդական, Բեռլինում Եվրասիական հանրության նախագահ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՌԱՐԻ հետ է:

Այս քաղաքականությամբ Ադրբեջանը դարձել է վանդալիզմի տիպիկ խորհրդանիշ` գերազանցելով մարդկության պատմության ընթացքում գոյություն ունեցած բոլոր բարբարոս ցեղերին։

Հայաստանը կարիք ունի դեէսկալացիայի և ստրատեգիական համբերության։ Սա է պետական մտածողությունը։ Մնացածն արկածախնդրություն է։ Կանենք դա գրագե՞տ ձևով, թե՞ ամեն ինչ զիջելով, հարցը սա է...

Շուրջ երեք ամիս առաջ ՀՀ վարչապետի մամլո խոսնակ Նազելի Բաղդասարյանը հանրային հեռուստատեսությամբ հայտարարեց, որ ՔՊ-ն միակողմանիորեն խզում է «Բալասանյան դաշինք»-ի հետ իր ստորագրած համագործակցության հուշագիրը։

Reuters-ը գրում է, որ ՈՒկրաինայի պարտությունը հանգեցնելու է ԵՄ-ի փլուզմանը։ Երբ երկու տարի առաջ նույն միտքը ես էի արտահայտում, թերթ կարդալով գիտունիկ դարձածները, սովորության համաձայն, ամեն ինչ վերագրում էին ռուսական հորինված քարոզչաթեզերին։ Իսկ դեռ այն ժամանակ ասում էի` խոսքը ոչ թե Եվրոպայի մայրամուտին է վերաբերում, այլ ԵՄ-ի` որպես վեստերնիզացիայի եվրոպական տնտեսա-քաղաքական պրոյեկտի վերացմանը։

Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլը՝ Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամին, ինչպես վերջնագիր, հայտարարել է, որ երկիրը դուրս կգա ՀԱՊԿ-ից, եթե կազմակերպությունը չպատասխանի Երևանի բարձրացրած հարցերին:

Օտարերկրյա բոլոր այն պաշտոնյաները, ովքեր Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական ղեկավարության ուղեկցությամբ ապօրինի այցելում են Արցախ, հանդիսանում են Ադրբեջանի կողմից պետական մակարդակով իրականացվող մշակութային ցեղասպանության հանցակիցը։

Ինքնաոչնչացման երևույթը մարդկային հասարակության պատմության մեջ բավականին հաճախ հանդիպող հանգամանք է, որը պրակտիկ կյանքում կարող է տեղի ունենալ կամայական մասշտաբի մարդկային համակարգի հետ, ներառյալ առանձին մարդկանց, մարդկային խմբերը, կազմակերպությունները, հասարակությունները, պետությունները և մարդկային հասարակությունն ինքը։

Եկեք անկեղծ լինենք. մեզանից քանի՞սն են երանի տվել այն սերնդին, որն աշխարհ եկավ անցյալ դարի 30- ական թվականների երկրորդ կեսին, բռնաճնշումների տարիներին և Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ դեռ չհասկացող երեխա էր, պատերազմին հաջորդած տարիներին կայուն, ապահով, պաշտպանված, գնալով բարեկեցիկ երկրում էր ապրում, խորհրդային տարիներին, ինչպես ասում են, կյանք տեսավ, իսկ վերջին տարիներին հայերիս պատուհասած ներքին և արտաքին աղետները, ինչպես նաև աշխարհում նոր և անհամեմատ աղետալի պատերազմի վտանգով հղի ներկայիս պայթյունավտանգ վիճակը չտեսավ:

Հայաստանը փրկողները ոտքի են ելել: Բոլորը բոլորից փրկում են մեզ: Հիմա էլ հերթը հասել է Մեծ Բրիտանիային: