Վրաստանի նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին հրաժարվում է ներկայանալ դատախազություն՝ հարցաքննության։ «Դատախազությանը խորհուրդ կտայի զբաղվել իր գործով և խուսափել նախագահի հետ քաղաքական հաշիվներ մաքրելուց»,- ճեպազրույցում հայտարարել է Զուրաբիշվիլին: Ավելի վաղ Վրաստանի դատախազությունը հետաքննություն էր սկսել ընտրակեղծիքների մասին մեղադրանքներից հետո, որի առնչությամբ էլ Զուրաբիշվիլին հրավիրվել է հարցազրույցի։               
 

Ինչո՞ւ հայերս այդքան ընկալունակ ենք Նոյյան տապանի նկատմամբ

Ինչո՞ւ հայերս այդքան ընկալունակ ենք Նոյյան տապանի նկատմամբ
21.04.2009 | 00:00

ՍԽԱԼՎԵԼՈՒ ԻՐԱՎՈՒՆՔՈՎ
Այս նոր խորագրի տակ «Իրավունքը de facto»-ն պատրաստ է տպագրելու խորքային խնդիրներ շոշափող հոդվածներ` ընդսմին համամիտ չլինելով կամ ոչ միշտ համամիտ լինելով դրանցում արտահայտված տեսակետներին և առաջնորդվելով ֆրանսիացի դասականի հայտնի իմաստախոսությամբ. «Ես բացարձակապես չեմ կիսում Ձեր տեսակետը, սակայն կյանքս կտամ` այն արտահայտելու Ձեր իրավունքը պաշտպանելու համար»։
Մեր քաղաքակրթությունը բանականության ո՞ր աստիճանի վրա է գտնվում: Պատասխանելու համար այս հարցին փորձենք պարզել, թե բանական կոչվող մարդն ինչպե՞ս է վերաբերվում քաղաքակրթության արժեքային համակարգը բնութագրող մշակույթի մեկ ճյուղին` գիտությանը: Հարցին ընդհանրական պատասխանելու համար վերցնենք մի մասնավոր ենթահարց: Ինչպե՞ս ենք մենք` հայերս վերաբերվում գիտությանը: Պատասխանը մեկն է` անպատասխանատու կերպով: Հիմնավորենք:
Ճակատը մարդու մարմնի այն հատվածն է, որը բնութագրել է անհատի մտավոր (պայծառ ճակատ), բարոյական (բաց ճակատ), վարքի (խարան ճակատ), կյանքի ուղու (ճակատագիր) յուրահատկությունները: Պատահական չէ, որ պետությունների ինքնության խորհրդանիշը` զինանշանը, ամրացվում է ուժային կառույցների ծառայողների ճակատին: Իսկ ինչպիսի՞ն է մեր` հայոց զինանշանը: Այն իր վրա ունի մի բիծ, որը ոչնչացնելու համար արժե, որ ինքնազոհություն պահանջող պայքարի մեջ մտնեն հազարավոր հայորդիներ: Այդ բիծը խաբեության, մոլորության, տրամաբանության պակասի, գիտության նկատմամբ անպատասխանատվության խարանն է հայոց ճակատին: Այդ բիծը Նոյյան տապանն է:
Զավեշտական է, բայց և փաստ, որ 21-րդ դար ենք մտնում ոչ թե գիտությունն արժևորելով, այլ խաթարելով, մարդկության մեծ ստին` ապավինելով: Փորձենք մի քանի վերլուծություններով ապացուցել Նոյյան առասպելի հակագիտականությունը:
Երկիր մոլորակի ջրային պաշարների 2 տոկոսից պակաս մասը գտնվում է սառցային վիճակում: Նույնիսկ եթե հալվեն սառցադաշտերը բևեռներում, լեռնագագաթներին և ամենուր, ապա Համաշխարհային օվկիանոսի մակարդակը կբարձրանա հազիվ 100 մետրով: Վեց-յոթ հազար տարի առաջ երկրի ռելիեֆը շատ քիչ է տարբերվել այժմյան ռելիեֆից, և լեռների ջրածածկվելու մասին «տեղեկությունն» անհիմն է:
Նույնիսկ չարժե քննարկել երկնային և ստորերկնային դարպասներից ջրի հորդելու մասը: Կանգ առնենք 30 օր շարունակ անձրև տեղալու վրա և ենթադրենք, որ անձրևի հորդառատությունն է փոխաբերական առումով համեմատվում երկնային դարպասներից ջրի հորդելու հետ: Թերմոդինամիկական հաշվարկները հիմք են տալիս պնդելու, որ լեռները ծածկելու համար անհրաժեշտ անձրևաջրի 1/6 մասի կոնդեսացման ժամանակ անջատված ջերմաքանակը բավական կլիներ գումարային ամբողջ ջուրը (նույնիսկ վերից վար խառնելու դեպքում) տաքացնել մինչև եռման ջերմաստիճան: Այդ դեպքում ոչ միայն կոչնչանային Նոյի ընտանիքն ու կենդանիները (տապանի ջերմամեկուսացման մասին Աստվածաշնչում գրված չէ, քանի որ ստի հեղինակը թերմոդինամիկա չգիտեր), այլ նաև ջրային ամբողջ կենսական և բուսական աշխարհը:
Ինչպես Անտարկտիդայի, այնպես էլ շատ լեռնային սառցադաշտերի տարիքն անցնում է 10 հազար տարուց:
Հաշվարկները ցույց են տալիս, որ Բայկալ լիճը չէր ունենա քիմիական այն կազմը, որ ունի հիմա:
Սեյսմոլոգները պնդում են, որ մեծ ջրամբարները կարող են ազդել տեկտոնական ճեղքվածքների ակտիվության վրա: Համաշխարհային ջրհեղեղի դեպքում ջրի ավելի քան ութ կիլոմետրանոց շերտի հայտնվելն ու անհայտանալը անխուսափելիորեն կբերեր ամբողջ Երկրագնդի վրա սեյսմիկ և հրաբխային աննկարագրելի հզորության ակտիվության: Ցունամիներից բարեհաջող փրկված Նոյն ու իր կենդանիները լավայի կամ հրաբխային փոշու ճարակ կդառնային տեկտոնական ճեղքվածքներով հարուստ Հայկական լեռնաշխարհում, իսկ «Գերգրքում» հրաբխի կամ երկրաշարժի մասին ակնարկ անգամ չկա:
Ո՞Ւր անհետացավ ջրի այդ ահռելի քանակը: Չասեք` ներծծվեց հողի մեջ. դա ծիծաղելի կլինի:
Ինչպե՞ս Իսրայել հասան ավստրալիական բադակտուցը, եքիդնան, դինգո շունը, անտարկտիդյան պինգվինները, արկտիկական սպիտակ արջը, արդեն ոչնչացված մադագասկարյան հսկա ջայլամը և շատ ու շատ այլ կենդանիներ:
Ինչպե՞ս փրկվեցին կենդանական աշխարհի բազմազան ներկայացուցիչները` միջատները:
Ինչպե՞ս փրկվեցին մերձբևեռային բույսերը:
Ինչո՞ւ Եհովան մարդկանց պատժելու համար չընտրեց արագ տարածվող ինչ-որ հիվանդություն, այլ կործանեց մարդու մեղքի մեջ անմասն և իր խոսքին անտեղյակ կենդանական ու բուսական աշխարհը:
Այս ցուցակը կարելի է դեռ երկար շարադրել. հետևությունը մեկն է` ստի ոտքերը կարճ են: Իսկ ինչո՞ւ հատկապես մենք` հայերս, այդքան ընկալունակ ենք այդ ստի նկատմամբ: Պատճառն այն է, որ այն գործում է տրոյական ձիու պես: Շաղկապված մեր սրբազան լեռան` Արարատի հետ, այն դյուրորեն թափանցում է մեր հոգու դարպասներից ներս և բացում դրանք իրեն հարակից այլ ստերի առաջ:
Ցավալին այն է, որ գիտության դարբնոցների` դպրոցների, բուհերի, ԳՀԻ-ների կազմակերպիչները` կրթության, գիտության նախարարությունն ու գիտությունների ազգային ակադեմիան նախընտրել են մեծ ստին աջակցելու և գիտության խարխլման ռազմավարությունը: Սրան հավելենք նաև որոշ լրատվամիջոցներով տապանի` տիեզերքից լուսանկարման, ականատեսների և այլ ստահոդ լուրերը:
Այսպես մենք կգահավիժենք դեպի միջնադարյան խավարամտություն:
Գիտակցում եմ, որ շատ հայրենակիցներ Նոյյան ստի մերկացումից հետո դատարկություն կզգան, բայց այլ ելք չկա: Հարկ է քայլ առ քայլ մեր հոգին մաքրել ծղոտից, որպեսզի այնտեղ թափանցի լույսը` բնագիտության և աշխարհաճանաչման լույսը:
Արմեն ՏԻՐՈՐԴԻ
Ֆիզիկոս

Դիտվել է՝ 4067

Մեկնաբանություններ