«Հիմա էս մրցավազքի մեջ մերոնց թվում է, թե իրենք կհաղթեն»

ՀՀ ՆԱԽԱԳԱՀ-ԿՈՒՍԱԿՑԱՊԵՏԵՐ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄԻՑ ՀԵՏՈ«ՃԻՇՏ ԿԼԻՆԻ ՍՏՈՐԱԳՐԵԼ ԱՅԴ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ»
ԱՐԱ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ (ՄԻԱԿ)
-Պարոն Հովսեփյան, առաջին անգամ եք մասնակցում այս կարգի հանդիպման, հուսամ` «չցավաց»:
-Չէ, «չցավաց»: ՈՒղղակի շատ հետաքրքիր էր: Ինձ համար անսովոր էր, որովհետև մասնակցում էի քաղաքական առաջին մեծ միջոցառմանը և շատ դրական լիցքեր ստացա: Իմ կարծիքով` բոլոր մասնակիցներն էլ այդպիսի լիցքեր ստացան: Շատ լավ էր, որ կարծիքները չէին համընկնում, և բազմակարծություն էր տիրում: Եվ ընդհանրապես, խիստ համակարգված հանդիպում էր, ոչ ոք տեղից չէր բղավում, ոչ մեկին չէր ընդհատում:
-Կարծում եք` ապրում ենք այնպիսի երկրում, ուր կարող էին այդպիսի «անկեղծ» դրսևորումներ, պոռթկումներ լինել, և այն էլ` այս կարգի հանդիպման ժամանա՞կ:
-Դե, եթե Դուք գաք և ներկա լինեք «Հազարամյակների մարտահրավերների» շահառուների խորհրդի նիստերին, կհասկանաք, թե ինչի մասին եմ խոսում:
-Այո՛, ժամանակակից աշխարհը սիրում է «մարտահրավերներ». այդ աշխարհը երբեմն էլ նույնիսկ «կոշիկով» է արձագանքում իր շուրջը տեղի ունեցողին: Ի դեպ. հանդիպմանը ռուսոֆիլնե՞րն էին շատ, թե՞ ամերիկոֆիլները։ Տեսնո՞ւմ եք` անթույլատրելի անկեղծություն դրսևորեցի: Ձևակերպեմ առավել «համակարգված». հնչած կարծիքների մեջ գերակշռում էին ազգային-պահպանողակա՞ն, թե՞ առավել լիբերալ մոտեցումները: Ի՞նչ հակակշիռներ կային:
-Չեմ կարծում, որ կարողացա այնտեղ տեսնել լիբերալ և պահպանողական մոտեցումներ. բոլորը ֆիքսված էին մեկ խնդրի վրա: Կարծում եմ` հանդիպմանը ողջ քաղաքական սպեկտրն էր մասնակցում, և առանձնապես որևէ նոր բան չլսեցինք։ Ավանդական-ազգային կուսակցություններն իրենց կարծիքն արտահայտեցին, ինչը նույնպես հարգանքի է արժանի, նոր ուժերն էլ իրենց նոր կարծիքն արտահայտեցին:
-Ո՞րն էր ավելի գերակշռող:
-Կարելի է ասել` քաղաքական ուժերը հիմնականում սատարում են այս նախաձեռնությանը` իրենց վերապահումներով, մտահոգություններով հանդերձ:
-Կոշտ ելույթներ եղա՞ն:
-Ի՞նչ ասել է` «կոշտ»։ Ի՞նչ բառ պիտի օգտագործեին, որ իմանայիք` կոշտ է:
-Դե, «Ստամբուլն արյան ծով դարձնենք», «ԱԳ նախարար Նալբանդյանի հրաժարականն ենք պահանջում», Սերժ Սարգսյանինն էլ, վայ թե, պահանջեք։
-Ես նման բաներ չլսեցի: Չնայած ԱԳ նախարարությունը, ինչքան ես հասկացա, մեղադրանքների հիմնական բեռը վերցրել էր իր վրա, և քննադատությունն ընթանում էր նրանց վարած քաղաքականության վերաբերյալ:
-«Պարզ» է: Իսկ Սերժ Սարգսյանին հաջողվե՞ց համոզել ներկաներին` իր քայլերի իրավացիության, անհրաժեշտության, հրատապության և հայեցիության մեջ:
-Համոզելու բան չկար, պարզապես քննարկում էր ընթանում: Հենց սկզբից էլ պայմանավորվածություն էր ձեռք բերվել, որ որոշում չի կայացվելու, հետևաբար` ինչի՞ մեջ պետք է համոզեր Սերժ Սարգսյանը բոլորիս։ Նա ուշադիր լսում էր:
-Ձեր կուսակցությո՞ւնն ինչ կարծիքի է:
-Մեր կուսակցության դիրքորոշումն այն է, որ ճիշտ կլինի, ի վերջո, ստորագրել այդ արձանագրությունները, որովհետև սա սկիզբն է մի երկար գործընթացի` Հայաստանի և Թուրքիայի միջև:
-Դուք այդ կարծիքին եք, որովհետև ամերիկյան «շրջանակնե՞րը» ևս այդպես են մտածում: Գումարած` անգլո-սաքսոնական ողջ վեկտորը:
-Չէ, ի՞նչ կապ ունեն այստեղ Ամերիկան, անգլո-սաքսոնական վեկտորը: Եվ, ընդհանրապես, անգլո-սաքսոնական ասելով ես չգիտեմ, թե ինչ նկատի ունեք։ Եթե նկատի ունեք «Բրիտանական շրջանավարտների միությունը», ապա այդ էտապը վերջացել է:
-Հիմա՞ ինչ էտապ է:
-Հիմա ամենքս ունենք մեր գործը և ունենք կուսակցություն, որը պետք է զարգացնենք ու հաղթանակի տանենք:
-Աշխատանք ունենալու իմաստով շատ դիպուկ նկատեցիք: Ի դեպ. ՄԻԱԿ-ի հետ ոչ «աշխատանքային» հույսեր կային առ այն, որ այդ նորաստեղծ-խոստումնալից կուսակցությունը կկարողանա դառնալ կենդանի, գաղափարակիր կուսակցություն, որն իր «ամպհովանու» տակ կհավաքի նոր գաղափարախոսության կրողներին, նոր ձեռնարկների ու մենթալիտետի սկիզբ կդնի մեզանում` երկրորդ սերնդի բարեփոխումները տառապյալ այս հայրենիքում կյանքի կոչելու, քաղաքական ճահիճը չորացնելու առումով։ Բայց քանի որ դուք բոլորդ շատ զբաղված եք և արդեն «ձեր գործն ունեք», ոչ մի նման բան էլ չեղավ:
-Ո՞վ է ասում` չեղավ, Դուք մեր վեբ-կայք այցելո՞ւմ եք:
-Վեբ-կայքո՞վ էիք անելու այդ ամենը:
-Ո՛չ։ Կայքում բոլոր նորություններն ամեն օր թարմացվում են, թե ինչ է անում կուսակցությունը:
-«Պարզ» է: Եվ վերջին հարցը. կդառնա՞ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը ձեր կուսակցության իրական լիդերը` հեռուն գնացող «հետևանքներով» հանդերձ։ Մամուլը շատ էր գրում:
-Նման խոսակցություն ընդհանրապես չկա, ես չգիտեմ` լրագրողները որտեղի՞ց են նման բաներ վերցնում:
«ԵԹԵ ՄԵՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ ԱՆԶՈՐ Է, ՈՒՐԵՄՆ, ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆՆ ԷԼ Է ԱՆԶՈՐ»
ԱՐՄԵՆ ՌՈՒՍՏԱՄՅԱՆ (ՀՅԴ)
-Պարոն Ռուստամյան, կգնա՞ Սերժ Սարգսյանը Թուրքիա` ֆուտբոլ նայելու:
-Ինձ համար մեկ է, այդ հարցն այնքան երկրորդական է դարձել այլևս, որ գնալ-չգնալն արդեն էական չէ:
-Էական է այն առումով, որ եթե գնա, արձանագրությունն այնտեղ էլ կստորագրի և` վերջ:
-Չէ, թող գնա, բայց չստորագրի: Մեզ համար ավելի լավ է` գնա-չստորագրի, քան չգնա, բայց ստորագրի:
-Հիմա ի՞նչ եք կարծում` կստորագրի՞, թե՞ չի ստորագրի:
-Գուշակ չեմ, բայց կարծում եմ` ամենայն հավանականությամբ` կստորագրի:
-Ի՞նչ է անելու դաշնակցությունն այդ ժամանակ:
-Կանի` կտեսնեք... Անո՜ւմ ենք, էլի, ինչ հնարավոր է` անում ենք. քաղաքակիրթ բոլոր մեթոդներն էլ կիրառում ենք:
-Այսինքն` անզո՞ր եք այլևս:
-Եթե մեր ժողովուրդն անզոր է, ուրեմն` դաշնակցությունն էլ է անզոր:
-Այսինքն` սահմանը կբացվի, դուք էլ կգնաք-կգաք Թուրքիա:
-Գնալ-չգնալը չէ հարցը, էստեղ շատ խոր ու հեռանկարային հարցեր են լուծվում այդ արձանագրություններով:
-Բայց, դե, հնարավոր է` արձանագրություններն ստորագրվեն, բայց սահմանը չբացվի:
-Ամենայն հավանականությամբ, այդպես էլ կլինի, քանի ղարաբաղյան հարցում տեղաշարժ չկա: Հիմա էս մրցավազքի մեջ մերոնց թվում է, թե իրենք կհաղթեն, ես մերոնց հաջողություն եմ ցանկանում: Բոլոր դեպքերում ես կարծում եմ, որ Սերժ Սարգսյանը որոշակի ազդվեց այս քննարկումներից:
-Կարող է այս կարգի քննարկումներից հետո այնքան ազդվի, որ ո՛չ Թուրքիա գնա և ո՛չ էլ ստորագրի:
-Չէ, էդքան չէ:
Ճեպազրույցները` Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ