Նիկոլ Փաշինյանի հռչակած՝ տարածաշրջանում խաղաղության դարաշրջան բացելը, խաղաղության խաչմերուկը, Ադրբեջանի հետ խաղաղության պայմանագրի կնքումը սուտ դուրս եկան։ Ադրբեջանը չհամաձայնեց նույնիսկ խաղաղության պայմանագրի կիսատ-պռատ, «կռտած» տարբերակին։ Իլհամ Ալիևը, հանձին Նիկոլ Փաշինյանի, ոսկե ձկնիկ է բռնել, որը բավարարում է նրա պահանջները, Իլհամն ինչո՞ւ պետք է ստորագրի խաղաղության պայմանագիր, իրեն սահմանափակի իրավական պարտավորությամբ։

Սպասում ենք, սպասում, ամբողջ կյանքում ինչ-որ բանի ենք սպասում, ու ամեն սպասում պսակվում ա հերթական հիասթափությամբ, ու ամեն սպասում ավարտվում ա նոր սպասումով։ Ձմեռը գալիս ա՝ գարնանն ենք սպասում, ամառը գալիս ա՝ աշնանն ենք սպասում։ Մի սպասումը դեռ չավարտած, նոր սպասում ենք սկսում սպասել։ Հազար տարի առաջ ենք ծնվել, բայց դեռ սպասում ենք, որ ծնվենք, մի ամբողջ կյանք ապրում ենք երկրի վրա, բայց դեռ սպասում ենք, որ սկսենք ապրել՝ ա՛յ, սրանից հետո վերջապես կսկսեմ ապրել, էս էլ անեմ ու կսկսեմ ապրել, իսկ ապրելու ժամանակը տենց էլ չի գալիս․․․

Իմ Անունն այն Զորությունն է, որ կանխում է չարը և օգնության կանչում բարի ուժերին: Չար ոգիները փախչում են «ՀԻՍՈՒՍ» անունը լսելիս: Երբ տրտմությունն ու թախիծը պաշարում են ձեզ. երբ գիտակցելով ձեր տկարությունն ու անօգնականությունը` սիրով ու երկյուղածությամբ Իմ Անունն եք տալիս, Ես անհապաղ պատասխանում եմ այդ կանչին.

Տե՛ր Աստված մեր, Քո կամքի ողորմությամբ առբողջ ու անխռով պահիր մեր առաջնորդներին ու վանական միաբանությունները:

Զանգվածային լրատվամիջոցների հարգելի՛ գործընկերներ, սեպտեմբերի 17-ին՝ ժամը 10:30-ին, Սրբալույս Մյուռոնի օրհնության և Մայր Տաճարի վերաօծման արարողություններին ընդառաջ հրավիրում ենք մասնակցելու Մայր Տաճարում շրջայցին, այնուհետև մամլո ասուլիսին, որը տեղի կունենա Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի «Վաչե և Թամար Մանուկյան» Մատենադարանում:

ՓՈՂԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ - առողջ բանականություն ունեցող ցանկացած մարդուն հարիր դրսևորում, որը նրան մղում է իր և իր ընտանիքի պատշաճ կենցաղավարման կազմակերպմանը, աշխարհիկ բարիքներից արժանավայել օգտվելուն և այլոց օգտակար լինելուն: Փողասիրությունը միջավայրի կողմից այնքան ժամանակ է ընկալվում որպես դրական դրսևորում, քանի դեռ ստորադասվում է անձի արժանապատվությանը, ազնվությանը, համեստությանն ու հումանիզմին:

«Մեր անվտանգության երաշխավորը կա՛մ մենք ենք, կա՛մ չկա երաշխավոր։ Բոլոր նրանց, ում անունն ուզում ենք դնել անվտանգության երաշխավոր, մենք իրենց համար մանրադրամ ենք։ Մեր հարցերը մենք պիտի լուծենք»,- երեկ ԱԺ-ում ասել է Նիկոլ Փաշինյանը:

ԵՊՀ-ում, ձերբազատվելով Միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի որոշ աշխատակիցներից, որոշել են զբաղվել «Ասիախաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանային անվտանգությամբ», այլ կերպ ասած` հնարավոր ունկնդիրները հրավիրվում են ԵՊՀ, որպեսզի Պապուա-Նոր Գվինեայի, Կամբոջայի և Հոնոլուլու կղզու անվտանգության հիմնահարցերի վերաբերյալ «դասախոսություն» լսեն:

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին վեց՝ 2018-2024 թթ., տարիների պատմությունը)...

Վաղուց չեմ հետևում ազգային ժողով կոչված քաղաքական կրկեսում կատարվողին։ Մամուլում նայելով, թե ինչպես է խորհրդարանական ընդդիմությունը ԱԺ-ում հետևում երեսփոխան Լուլուի՝ Լուսինե Բադալյանի առաջադրած «լրջագույն հարցի»՝ կանանց շրթունքներն անվտանգ կերպով ավելացնելու, բոտոքսի խնդրի քննարկմանը, նորից համոզվեցի, որ ԱԺ-ն դարձել է Հայաստանի քաղաքական կառավարման սայլի 5-րդ անիվը: Խորհրդարանում Հայաստանի համար ոչ մի կարևոր հարց չի լուծվում, միայն շոու են անում։ Ռոբերտ Քոչարյանի որդին՝ Լևոն Քոչարյանը, այնքան քաղաքավարի ձևով հարց ուղղեց Նիկոլ Փաշինյանին, կարծես ինքը չէր վերջերս նույն Փաշինյանին վատ տոնով «կառավարության գլուխ» կոչել։ Հերիք էր՝ Նիկոլ Փաշինյանը Մոսկվայի հանդեպ հրապարակային ձևով ռևերանս անի, որ փոխվի խորհրդարանական ընդդիմության վերաբերմունքը ՔՊ-ական իշխանության հանդեպ։