Երեկ Բաքվի բռնապետ Ալիևը իր շատ ծավալուն ելույթի ժամանակ մի քանի անգամ Հայաստանի Հանրապետությունը կոչել է «Արևմտյան Ադրբեջան» ու նշել, որ հայերը «եկվոր» են իրենց իսկ պետությունում ու ապրում են ադրբեջանցիներին «պատկանող» տարածքներում...

Մարտին Քեմփբելի «Պատիժ» ֆիլմում (Մեծ Բրիտանիա, ԱՄՆ, 2010 թ. գլխավոր դերում՝ Մել Գիբսոն) կա մի դրվագ, երբ անվտանգության խորհրդական Ջիլբերը (նրան մարմնավորում է անգլիացի դերասան, ի դեպ, լոնդոնցի Ռեյ ՈՒինսթոնը), որ խնդիր ուներ «հետքերը խճճել», որոշակի մարդկային հանգամանքներից ելնելով, վերացնում է կառավարության ներկայացուցիչներին, որոնք այդ «հետքեր խճճելու» պատվիրատուներն էին, ըստ էության: Առհասարակ, լավ ֆիլմ է, եթե չեք դիտել, նայեք:

Նիկոլ հայադավն իր ՔՊ- ական և ոչ ՔՊ- ական ոհմակի հետ միասին ուղղակի սպառնալիք է Հայաստանի ազգային անվտանգությանը, և այդ սպառնալիքը չեզոքացնելու համար առաջիկայում պատասխանատվության առաջ են կանգնելու նաև «Ազգային անվտանգության ծառայություն կոչվածի» համապատասխան պաշտոնյաները:

Երբ հայտնվում ես ալեկոծված ծովում, փորձում ես լողալ, փորձում ես ափ դուրս գալ, կարճ ասած՝ փրկվել։ Կռիվ ես տալիս փրկվելու համար, պայքարում ես գոյատևելու համար։

Այն, ինչ տեղի է ունենում Բայդենի շուրջ, դասական պալատական իշխանափոխության փորձ է Այս իշխանափոխության առանցքային դեմքերից են փոխնախագահ Քամալա Հարիսն ու դեմոկրատական իսթեբլիշմենտը...

Աշնանը սպասվում են Հայաստանի ապագայի հետ կապված լրջագույն իրադարձություններ, որոնց համար Հայաստանի իշխանությունները ունեն ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ի (հավանաբար, վերապահումներ ունի Ֆրանսիան), Թուրքիայի աջակցությունը։ Այդ «իրադարձությունները» հաջողությամբ իրագործելու համար Հայաստանի իշխանությունները կարիք ունեն հայաստանյան հանրության աջակցության կամ, առնվազն, չեզոք լոյալության։

Իսկ Մեթյու Միլլերը երբ ասում է, որ խաղաղության պայմանագրի ստորագրումն ավարտելու համար կողմերը պետք է ծանր «փոխզիջումների» գնան, ի՞նչ նկատի ունի և կոնկրետ ո՞ւմ։

Ամերիկյան առաջատար փորձագետները իբր զարմանում են, թե ինչո՞ւ Ալիևը շնորհակալություն չհայտնեց Տավուշի տարածքները պարզեցված կարգով, առանց անգամ վավերացման հանձնելու առթիվ՝ ի սկզբանե արձանագրելով, որ Հայաստանում իբր ոչ ոք չի վիճարկում դրանց պատկանելությունը:

Այսօրվա իրականության պատմագիտական հստակ ու դիպուկ գնահատականի ու նկարագրության բացակայությունը, ինչպես նաև պատմաբանների մեծ մասի լռությունն ազդարարելու են նորանոր հակապետական ու հակահայ գաղափարների ծնունդն ու դրանց տարածումը: Վաղուց հասունացել է ընթացիկ պատմությանն ու պատմակեղծարար քաղաքական օրակարգերին հստակ ակադեմիական գնահատական տալու ժամանակը:

«Երկու երկրների միջև խաղաղության պայմանագիրը շատ մեծ նշանակություն կունենա այդ երկրների համար։ Այն մեծ նշանակություն կունենա տարածաշրջանի, խաղաղության, կայունության, տարածաշրջանի անվտանգության համար։ Մենք, իրոք, կարծում ենք, որ համաձայնությունը հնարավոր է, բայց այն պահանջում է երկու կողմերին կատարել բարդ ընտրություններ և գնալ ծանր փոխզիջումների»: