Իսկ Ար­ցա­խի՞ն ին­չու շնոր­հա­կա­լու­թ­յուն չեք հայտ­նում

Օ­րերս Հա­յաս­տա­նի «ինք­նիշ­խան­նե­րը» խիստ խոց­վել էին, որ Ար­ցա­խում դպ­րո­ցա­կան­նե­րը շնոր­հա­կա­լու­թյուն էին հայտ­նել Ռու­սաս­տա­նին՝ ի­րենց դպ­րո­ցը վե­րա­նո­րո­գե­լու հա­մար։ Այդ մտա­հոգ­նե­րը գու­ցե ա­սեն՝ աշ­խար­հում կա՞ մի ծնող, որ իր ե­րե­խա­յին վա­ճա­ռի ու­րի­շին, հե­տո այդ ե­րե­խան շուռ գա ու շնոր­հա­կա­լու­թյուն հայտ­նի։ Չկա։ Ար­ցա­խը ու՞մ պի­տի շնոր­հա­կա­լու­թյուն հայտ­ներ՝ ի­րեն մի գի­շե­րում գաղ­տա­գո­ղի վա­ճա­ռո­ղի՞ն։

Ե­թե շնոր­հա­կա­լու­թյուն եք պա­հան­ջում Ար­ցա­խից, ու­րեմն այս­քան տա­րի նրան խորթ, օ­տար եք հա­մա­րել, ձեր հայ­րե­նի­քի մաս չեք դի­տար­կել, դրա հա­մար էլ այ­սօր ակն­կա­լում եք «լա­վու­թյան» դի­մաց փոխ­հա­տու­ցում։ Սա դեռ մի կողմ, ոչ միայն թեթևու­թյամբ հայ­րե­նի­քի մի մա­սը տվել եք շան բե­րա­նը, այլև ի լուր աշ­խար­հի հայ­տա­րա­րել, թե դժ­բախտ, դժ­գույն, ան­պետք տա­րածք էր, ու՞մ էր պետք։ Հի­մա պա­հան­ջում եք, որ մա­զա­պուրծ ե­ղած մի թիզ հո­ղում իր կյան­քի ի­րա­վուն­քը վե­րա­հաս­տա­տած մար­դը ոչ թե շնոր­հա­կա­լու­թյուն հայտ­նի ի­րեն ա­մեն ին­չով օգ­նող երկ­րին, այլ ե­րախ­տա­գի­տու­թյամբ լց­վի ի­րեն ան­պետք հա­մա­րո­ղի հան­դե՞պ։ Ի՞նչ ինք­նա­վա­րու­թյուն եք խա­ղում, Ար­ցախ կա՞ այ­սօր, թե՞ ինք­նա­խա­բեու­թյունն է­լի տե­սո­ղու­թյան հետ խն­դիր­ներ է ստեղ­ծել։ Ար­ցա­խը փա­թե­թա­վո­րած նվի­րել եք ու դեռ շնոր­հա­կա­լու­թյու՞ն եք ակն­կա­լում։

Նույն այս տրա­մա­բա­նու­թյամբ Հա­յաս­տա­նը պետք է շնոր­հա­կալ լի­ներ Ար­ցա­խին, որ այս­քան ժա­մա­նակ իր անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վորն է ե­ղել։ Ա­յո, ոչ թե Հա­յաս­տանն էր Ար­ցա­խի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վո­րը, այլ Ար­ցա­խը Հա­յաս­տա­նի։ ՈՒ սա ա­պա­ցուց­վեց այս պա­տե­րազ­մում։ Կորց­րինք Ար­ցա­խը և ու­ղիղ նշա­նա­ռու­թյան տակ դրե­ցինք Հա­յաս­տա­նը, ո­րի սահ­ման­նե­րից մետր առ մետր այ­սօր ար­դեն տա­լիս ենք թշ­նա­մուն։ Ար­ցա­խը պա­հում էր Հա­յաս­տա­նի թի­կուն­քը, սահ­ման­ներն ա­նա­ռիկ էին այն­քան ժա­մա­նակ, քա­նի դեռ Ար­ցա­խը մերն էր։ Հի­մա Հա­յաս­տա­նում այլևս անվ­տանգ չենք կա­րող ապ­րել, ո­րով­հետև թշ­նա­մին կանգ­նած է մեր սահ­մա­նի հա­մա­րյա ողջ եր­կայն­քով, ու­ղիղ մեր քթի տակ։ Ա­վե­լին, նա կա­մաց-կա­մաց մխրճ­վում է մեր եր­կիր։ Հայ զին­վո­րը Ար­ցա­խի սահ­մա­նում պա­հել է նաև Հա­յաս­տա­նի անվ­տան­գու­թյու­նը և զոհ­վել ու հե­րո­սա­ցել է նաև Հա­յաս­տա­նի խա­ղաղ գո­յու­թյան հա­մար։ Երբ Հա­յաս­տանն ու Ար­ցախն ի­րա­րից ա­ռանձ­նաց­նում եք, ստա­նում եք այ­սօր­վա ի­րա­վի­ճա­կը։ Այն­պես որ, հենց այդ «ինք­նիշ­խան­նե­րի» պատ­ճա­ռով է, որ այ­սօր կորց­րինք և՛ Ար­ցա­խը, և՛ Հա­յաս­տա­նի խա­ղա­ղու­թյունն ու անվ­տան­գու­թյու­նը։ Այս փաստն ու­նե­նա­լու, հայ­րե­նազր­կու­մը հետևո­ղա­կա­նո­րեն ծրագ­րե­լու և ի­րա­գոր­ծե­լու հա­մար, ա­յո, կան մար­դիկ, ո­րոնք հաս­տատ «շնոր­հա­կա­լու­թյան» ար­ժա­նի են։ Եվ այդ յու­րօ­րի­նակ «շնոր­հա­կա­լու­թյու­նը» շու­տով կհն­չի։

Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ