Հարգելի, սիրելի կարեկից, բանական համախոհներ, իսկական հայեր, շնորհակալ եմ այն մտահոգության համար, որն արտահայտում եք իմ և իմ ընտանիքի անվտանգության վերաբերյալ։
Քաղաքական օրակարգը լրջացնելու սոլիդ քայլ արվեց Սուրբ Աննա եկեղեցու բակում Բագրատ Սրբազանի կողմից: Սա, թերևս, կարճ քաղաքական թեզերով լի սպասված քաղաքական բովանդակություն-առաջարկ էր...
Սիրիայում և Լիբանանում մի քանի շաբաթ տևող իմ դաշտային աշխատանքի ընթացքում էլ ավելի է ամրապնդվել հետևյալ համոզմունքս.
Թուրքիայի համար Հարավային Կովկասն ու Սև ծովի շրջանն այս պահին դարձել են արտաքին քաղաքական թիվ մեկ առաջնահերթությունը՝ առաջ անցնելով սիրիա-իրաքյան ուղղությունից...
Ադրբեջանի քաղաքագիտական, պետական շրջանակներում կա ձևակերպում. «Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմը Կասպից ծով չի կարող հասնել»։ Համառոտ՝ սա Ադրբեջանի սառը հաշվարկված արտաքին քաղաքականությունն է, որի շնորհիվ այն լուրջ գործընկեր է միաժամանակ Արևմուտքի ու Ռուսաստանի համար, և նրա ազգային շահերն ու նույնիսկ հակամարդկային քայլերը դառնում են «ընկալելի»...
Ես լավ հիշում եմ, որ 2018-ին Սերժ Սարգսյանին պաշտպանողներ չկային։ Կամ եթե կային, ապա շատ քիչ էին, «դուխովների» դեմ շատերի «դուխը» չէր հերիքում դուրս գալ։
Արևմուտքի կեղծավոր քարոզչությամբ խոսքի ազատությունը Հայաստանում և մեզ նման երկրներում համարվում է բարձր արժեք։ Նիկոլի օրոք էլ մարդիկ խոսքի ազատություն ասելով՝ հասկանում են հայհոյանքը և անպատասխանատու հայտարարությունները, անեծքը, ատելությունը։
«Գիտելիքը ուժ է, զարգացած երեխան` լուսավոր ապագա»,-այս սկզբունքով են առաջնորդվում ԿԻՊ կրթության և վերապատրաստման ID կենտրոնում, որը Հայաստանում հանդիսանում է միակ կենտրոնը, որը զբաղվում է կրթական ծրագրերի մշակմամբ և դրանց իրացմամբ:
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...