Հեռավոր սահմանամերձ Բարեկամավան գյուղի բուժկետի տանիքի կեսը 3 տարի առաջ ուժգին քամին քշել-պոկել է, միահարկ շենքի կեսը ծածկ չունի, անձրևները լցվում են բուժկետի ներս, որի պատերի վերին անկյուններում բորբոս-մեծ սնկեր են աճում։ Բուժկետի ներսում հակասանիտարական վատթար վիճակ է, պատերի սվաղը թափված է, կառույցի ճակատային մասում ևս սվաղը թափված է։

Երեկ եւ այսօր որպես դիվանագիտական մեծ ձեռքբերում ներկայացված սահմանազատման եւ սահմանագծման այսպես կոչված գործընթացը ոչ այլ ինչ է, քան ադրբեջանական վերջնագրի անվերապահ կատարում...

Դեռ 2023 թ. Նոյեմբերին, «Զանգ» նախաձեռնությամբ, փողոցային ակցիաներ էինք իրականացնում, ահազանգում ու կոչ անում կանխել վտանգավոր զարգացումները, բայց, ցավոք, մեզ չհաջողվեց համոզել լայն հանրությանը։

Վերջին ժամանակներս, մեր ակնհայտ անհաջողությունները, շատ թե քիչ կայուն պետականություն կառուցելու հարցում, ստիպում են լրջորեն մտորել այս հիմնարար բնույթի պրոբլեմի սկզբնապատճառների մասին և փորձել հասկանալ դրանք՝ ներկա ճգնաժամային վիճակը հաղթահարելու հույսով։

Թիկնապահների ու ոստիկանների բանակով, սնայպերներով խաղաղ ժողովրդից պաշտպանվող, «դուխով» Նիկոլ Փաշինյանը Կիրանցի երեխաների համար սեպտեմբերին դպրոց է գործարկելու, որն ադրբեջանական զինյալներից գտնվելու է․․․ 35-50 մետր հեռավորության վրա։ Նա կհանձնարարի դպրոցի առաջ արագ աճող ծառեր տնկել, որ դրանք, օրերի ընթացքում բարձրանալով, փակեն աշակերտների տեսադաշտը, նրանց ծածկեն ազերի զինյալների աչքից։ «Ապագա կա, կա»։ Կիրանցում «ապագան» եկել է ադրբեջանցի սահմանապահ կոչված ասկյարների տեսքով։

Փոխե՛ք ձեր մտքերը դեպի բարին և այդժամ կգտնեք քաղաքակրթական չափազանց բարձր արժեքներ և՛ մարդկանց մեջ, և՛ մեր ազգի պատմության։ Սիրելինե՛րս, մեր ազգը առնվազն հինգ-վեց հազար տարվա, որոշ հաշվարկներով` մինչև տասներկու հազար տարվա պատմություն ունի։ Բնական է, որ այդ ընթացքում ունեցել է վերելքներ ու վայրէջքներ։ Հարցն այն է, թե հիմա ինչու և հանուն ինչի է ավելի շատ բացասականն ի ցույց դրվում: Հնագիտական շերտերում էլ բազում ավելորդություններ կան, սակայն արժեքն է ուսումնասիրվում և ցուցադրվում։

Շարժման հավաքում, Սուրբ Աննա եկեղեցու մոտ, էլի, Արցախից տարեց, գրագետ մարդ է ելույթ ունենում, արտիստ Խաչիկ Հարությունյանը: ՈՒ ի՞նչ է ասում: Խոսում է Արցախի կորստի մասին, եղած աղետի մասին ու, ի մասնավորի, ասում է թե... «Ո՞վ է այդ ամենի մեղավորը, ժամանակը կպարզի»:

«Հայաստան» խմբակցության երեսփոխան Գեղամ Նազարյանին երբեք չեմ վստահել:

«Տխրությունը տևում է մինչև գիշեր, բայց ուրախությունը հասնում է առավոտին»:

Նեղությունից նրանց ե՛ս քուրձ հագնվեցի, խոնարհեցրի անձս՝ պա՛հք պահելով, և իմ աղոթքները ծո՛ցս վերադարձան: