Առանց ընդդիմության ուժեղ իշխանություն չի լինում
16.06.2020 | 00:39
Այն իշխանությունը, որը չի գիտակցում, որ քաղաքական գործընթացների հաջող և երկիրն առաջ տանելու կարևոր նախապայմաններից մեկն էլ ընդդիմություն ունենալն է, սեփական գերեզմանափոսն է փորում։ Իսկ Նիկոլ Փաշինյանի իշանությունը ոչ միայն ընդդիմություն չի հանդուրժում, այլև բոլոր հնարավոր ձևերով իր ճանապարհից հեռացնում է նրանց։ Նախօրեին ԲՀԿ խմբակցության ղեկավարի տան խուզարկությունը ընդդիմախոսի ոչնչացման Փաշինյանի ամենանախընտրած տարբերակներից մեկն է՝ քրեական գործ հարուցել ու միանգամից փակել հակաիշխանական ողջ քննարկումը։ Չենք քննարկում, թե իրավական հարթությունում ով է սխալ, ով ճիշտ, բայց ակնհայտ է, որ Գագիկ Ծառուկյանի հետ ամեն ինչ հրաշալի կլիներ, եթե նա ընդամենը մեկ շաբաթ առաջ իշխանափոխության հարց մեջտեղ չբերեր։ Մյուս ընդդիմախոսների հանդեպ վերաբերմունքն էլ երկու տարի դարձել է իշխանության կառավարման շարժիչ ուժը. «թալանչի նախկիններ», «բացիլներ», «շնաբարո դուրսպրծուկներ», որոնք միշտ խանգարում են, որ իշխանությունը երկիրը զարգացնի։
Սակայն այս համատարած անհանդուրժողականությունը ընդդիմախոսների հանդեպ Նիկոլ Փաշինյանին զրկեց ամենակարևոր քաղաքական կռվանից՝ հակակշիռներ չունենալուց, ինչը երկիրը զարգացնելու կարևոր գործոններից է։ Իշխանությունն իր թիկունքում միշտ պիտի զգա ընդդիմության զսպող, սթափեցնող շունչը։ Էլի կարող էր նախկինների հետ պայքարել, քրեական գործեր հարուցել, բայց դա էլ խելամտության սահման ունի։ Չի կարող առողջ քննադատությունը քաղաքական հետապնդման, պիտակավորումների և ողջ իշխանությամբ մեկ ուժի վրա հարձակվելու պատճառ լինել։ Իշխանությունը պարզապես չի կարող քննադատության համար ընդդիմախոսի ընտանիք, անձնական տարածք ներխուժել, ու դա հանրության առաջ սփռել։ Սա քաղաքականություն չէ, սա անբարո վարքագիծ է, ինչն իշխանության համար կրկնակի անթույլատրելի է։
Մինչդեռ ընդդիմություն չունենալ երազող իշխանությունը ընկավ իր իսկ փորած հորը։ Որքան տարբեր հնարքներով՝ սկսած հոգեբանական ճնշումներից, համացանցային հայհոյախառը գրոհներից, վերջացրած քրեական գործերով, ճնշեց ընդդիմախոսներին, վերջիններս ավելի ուժեղացան։ Եթե նախկինում մեր մտքի ծայրով էլ չէր անցնի, որ այսօրվա ընդդիմադիրներից ոմանց երբևէ իրար կողքի կանգնած կարող ենք տեսնել, կամ հրապարակավ կարող են իրար սատարել, ապա այսօր նրանք ոչ միայն սատարում են իրար, այլև համախմբված են մեկ օրակարգի շուրջ։ Եվ այս «աննախադեպության» հեղինակը հենց Փաշինյանն է, որն իր գործողություններով նպաստեց ընդդիմադիր դաշտի լայն կոնսենսուսին։ Առնվազն մեկ հարցի շուրջ՝ օր առաջ հեռացնել այս իշխանությանը։
Թվում է, թե պարադոքս է, բայց այսօր Հայաստանում ընդդիմությունն ավելի ուժեղ է, քան իշխանությունը։ Բոլոր առումներով՝ գաղափարական, ինտելեկտուալ, մարտավարական, քաղաքական փորձառության։ Իշխանությունը միայն վարչական, իրավական, հարկային լծակներ ունի, որը երկար չի կարող գործի դնել։
Այնպես որ, Նիկոլ Փաշինյանը պիտի մտածեր ոչ թե ընդդիմությանը ճնշելու, ոչնչացնելու մասին, այլ նրա ներուժը ևս օգտագործելու, եթե իհարկե, այս իշխանությունը երկիրը զարգացնելու խնդիր էր ընդհանրապես դրել։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ